Вилино сито

Од Википедија — слободната енциклопедија
Carlina acaulis
Научна класификација edit
Царство: Plantae
Нерангирано: Tracheophytes
Нерангирано: Angiosperms
Нерангирано: Eudicots
Нерангирано: Asterids
Ред: Asterales
Фамилија: Asteraceae
Род: Carlina
Вид:
C. acaulis
Биномен назив
Carlina acaulis

Вилино сито или белотрн (науч. Carlina acaulis) — повеќегодишно двокотиледоно цветно растение од фамилијата Asteraceae, по потекло од алпските региони на централна и јужна Европа.[1] Специфичното име acaulis ( нов латински значи „без стебло“, од латински caulis „стебло“ или „стебленце“) и вообичаените имиња се описни за начинот на кој нејзината цветна глава лежи директно на базална розета од листот . Растението го добило името по Карло Велики кој барал лек против чумата.[2] Тој сонувал ангел кој му рекол да фрли стрела на небото и да види во кое растение ќе удри стрелата. Ова растение му донело олеснување на чумата. Растението што го удрила стрелата било Carlina acaulis, корените на растението биле дистрибуирани меѓу населението по што чумата се намалила.[2]

Опис[уреди | уреди извор]

Боцките, пиннатилобни листови растат во базална розета приближно 20 см во пречник. Цветовите имаат големина до 10 см цветови со сребрено-бели делови околу центарот. Цветовите на дискот се цевчести и жолто-кафеави во боја. За да се заштити поленот, главата се затвора на влажно време, феномен со кој народот го предвидувал претстојниот дожд.[3] Времето на цветање е помеѓу август и септември. Ризомот е добро развиен, вретенест и вертикално поставен.

Растението претпочита варовити почви и суви пасишта во средини од долини до надморска височина од 2.800 метри.

Подвидови[уреди | уреди извор]

Постојат два подвида:

  • Carlina acaulis subsp. acaulis
  • Carlina acaulis subsp. simplex

Употреба[уреди | уреди извор]

Ризомот содржи голем број етерични масла, особено антибактерискиот карлина оксид.[4] Коренот порано се користел во хербалната медицина како диуретик и лек за настинки.[5]

Додека е млад, пупката со цут може да се готви и јаде на сличен начин како артичока, поради што го добил прекарот ловџиски леб .

Понекогаш се култивира како карпесто растение, или се суши и закачува како украс на куќите.

Се користи во народната медицини како:

  • диуретик;
  • дијафоретик;
  • спазмолитик;
  • холагог;
  • седатив;
  • тоник.

Делува против микроби, габа па се употребува надворешно за лечење рани. Најчесто се употребува за болести урогениталниот тракта и кај грчеви во дигестивном тракт.

Во баскиската култура традиционално се користел како симбол на среќата, фиксиран на предната врата од куќата и бил даден од божицата Мари .

Хемиски состав на дрогата[уреди | уреди извор]

Како дрога се користи коренот (Carlinae radix) кој содржи:

Галерија[уреди | уреди извор]

Лисна розета
главичест цвет

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. Flora Europaea: Carlina acaulis, Посетено на 2008-01-21
  2. 2,0 2,1 Rieder, Marilise; Suter, Rudolf (1979). Basilea botanica (германски). Birkhäuser Verlag. стр. 15. ISBN 3764310960.CS1-одржување: датум и година (link)
  3. Botany Online, Carlina acaulis, weather clock, Архивирано од изворникот на 2007-06-11, Посетено на 2008-01-21
  4. Florkin, Marcel, Comprehensive Biochemistry, Elsevier, стр. 216
  5. Harborne, Jeffrey B. (30 August 2001), Chemical Dictionary of Economic Plants, Wiley, стр. 12, ISBN 0-471-49226-4