Венчавката на Богородица (Рафаело)

*Венчавката на Богородица (Рафаело Санти)*
Творец	Рафаело Санти
Година	1504
Вид	Масло на тркалезна плоча
Димензии	174 см × 121 см
Место	Пинакотека ди Брера, Милано

Венчавката на Богородица, познато и како Венчавката, е слика во масло на италијанскиот уметник Рафаело Санти од ренесансна . Завршена во 1504 година за Францисканската црквата црква во Сан Франческо, Чита ди Кастело, сликата ја прикажува церемонијата на венчавката помеѓу Марија и Јосиф. Неколку пати била дислоцирана до нејзиното конечно поставување во 1806 година во Пинакотека ди Брера.^[1].

Историја[уреди | уреди извор]

Во подоцнежните години на 15 век, патроните во Градот на замокот испратиле три порачки до учителот на Рафаело Пјетро Перуџино кои што , во отсуство на Перуџино, биле завршени од Рафаело . „Венчавката на Богородица“, била инспирирана од една од сликите на Перуџино, позната и како Венчавката на Богородица, Рафаело ја завршилво 1504 година.

Најпрво сликата била поставена во црквата Свети Франциско . Тука останала додека генералот Џузепе Лечи не ги довел војските до Градот на замокот за да ја ослободи од австриската окупација, кога сликата му беше подарена на (или можеби побарана од) генералот, сликата останала кај Лечи до неговата смрт во 1804 година,се споменува дека Лечи го продал делото во 1801 година на Џакомо Саназаро, кој самиот го продал делото во 1804 година на Големата болница во Милано а болницата ја продала на италијанската држава . Оттогаш е изложена во Пинакотека ди Брера, и покрај предлогот од 1859 година да се донира сликата на Франција откако војската на таа земја влезе во Милано.

Преку овие различни преместувања, сликата била оштетена. Панелот имал неколку пукнатини во горната половина, додека имал оштетувања и низ цела површина. Италијанскиот уметник Џузепе Молтени, ја конзервирал, во ноември 1857 година, се определил да го зачува панелот наместо да ја пренесе сликата на платно и поминла со месеци израмнувајќи го панелот и хидрирајќи го за да ја надмине штетата од сушење. Оваа одлука од страна на Молтени им дозволи на историчарите на уметност од 20 век да користат инфрацрвена рефлексографија за да го проучуваат потцртањето под завршеното уметничко дело. Молтени, исто така, се обврзал да ја исчисти површината на сликата, која претходно била подложена на реставрација.Тој не чистел агресивно, бидејќи сакал да биде сигурен дека елементите од оригиналната слика се зачувани.^[2].

Анализа и влијание[уреди | уреди извор]

Неколку историчари оспорувале дека „Венчавката на Богородица“ на Перуџино му претходела на Рафаело, а некои сугерирале дека сликата воопшто не била на Перуџино, туку наместо тоа, направена по онаа на Рафаело од еден од следбениците на Перугино. Сепак, документарен доказ од 16 век го поддржува заклучокот дека Перуџино започнал да работи на сликата во 1499 година, иако таа не била завршена по 26 декември 1503 година.

Иако Рафаело бил силно инспириран од Перуџино при сликањето на делото, разликите меѓу двете биле забележани во рок од неколку децении по завршувањето на сликата од страна на италијанскиот уметник и уметнички биограф од 16 век Џорџо Вазари, кој рекол дека во делото „јасно се гледа напредокот на извонредноста на стилот на Рафаело, кој станал многу посуптилен и попрефинет и го надминувал стилот на Пјетро. Во оваа работа“, продолжи тој, „има храм исцртан во перспектива со толку очигледна грижа што е чудесно да се еве ја тешкотијата на проблемите што тој таму си ги поставил да ги реши.“

Многу е веројатно дека градбата со купола во позадината на делата на Перуџино и на Рафаел, која го претставува Храмот на Ерусалим, ги портретира Храмовите како ренесансна верзија на Куполата на карпата .

Франц Лист напиша композиција за соло пијано заснована на сликата на Рафаело со наслов „Венчавка“ во неговата Години на аџилак (Втора година: Италија).^[3].