Венетски јазик
| Венетски јазик | |
|---|---|
| Застапен во | Италија, Словенија |
| Подрачје | Балкан, Апенински Полуостров |
| Изумрен | околу 1 век |
| Јазично семејство | |
| Јазични кодови | |
| ISO 639-3 | – |
 Етнолингвистичка мапа на Апенинскиот полуостров во железното време, пред римската експанзија | |
Венетскиот е исчезнат индоевропски јазик што бил зборуван во античките времиња во северна Италија поточно во областа Венето и денешна Словенија[2][3][4]. Јазикот е зачуван во писмена форма на околу 300 натписи што датираат од 6 век п.н.е. па сè до 1 век. Луѓето што го зборувале јазикот се нарекувале Венети од страна на Римјаните и Грците. Јазикот тотално се изгубил со освојувањето на територијата од страна на Римското Царство.
Лингвистичка класификација
[уреди | уреди извор]
Венетскиот е кентумски јазик. Натписите користат северноиталско писмо, кое е слично на етрурската азбука.
Точниот однос на венетскиот со другите индоевропски јазици сè уште се истражува, но повеќето научници се согласни дека венетскиот делел некои сличности со италските јазици и затоа понекогаш се класифицира како италски јазик. Меѓутоа, бидејќи делел некои сличности со другите западни индоевропски гранки (особено келтските и германските јазици), некои лигвисти претпочитаат да го класифицираат како засебен индоевропски јазик. Венетскиот исто така можеби бил поврзан со илирските јазици кои биле зборувани на западен Балкан, а теоријата дека илирскиот и венетскиот биле тесно поврзани и денес е дебатирана помеѓу научниците.
Примери од јазикот
[уреди | уреди извор]Натписите се пронајдени на бронзена накит во Есте, Италија. Примерите се од Јадранскиот Венетски јазик, а за останатите дијалекти на овој јазик има слабо извори. Овој дијалект е сличен со латинскиот јазик.
- венетички: mego donasto śainatei reitiiai porai egeotora aimoi ke louderobos
- латински: me donavit sanatrici Reitiae bonae Egetora [pro] Aemo liberis-que
- венетички: eik goltanos doto louderai kanei
- латински: hic Goltanus dedit Liberae Cani
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ Gvozdanović, Jadranka (2012). „On the linguistic classification of Venetic“ (PDF). Journal of Language Relationship. 7: 33–46. doi:10.31826/jlr-2012-070107. S2CID 212688857.
- ↑ Pellegrini, Giovanni Battista; Prosdocimi, Aldo Luigi (1967). La Lingua Venetica: I – Le iscrizioni; II – Studi. Padova: Istituto di glottologia dell'Università di Padova.
- ↑ Wallace, Rex (2004). „Venetic“. Во Woodard, Roger D. (уред.). The Cambridge Encyclopedia of the World’s Ancient Languages. University of Cambridge. стр. 840–856. ISBN 0-521-56256-2. Архивирано од изворникот на 2008-12-08. Посетено на 2022-01-26.
- ↑ Wilkes, J.J. (9 January 1996). The Illyrians (1. изд.). Wiley-Blackwell. стр. 77. ISBN 0-631-19807-5 – преку Google Books.