Вафларник
Вафларник или апарат за вафли ― куќен прибор или апарат што се користи за правење вафли.
Се состои од две метални плочи со поврзувачка шарка, обликувани за да се создаде шема во облик на саќе која ја има на вафлите. Пеглата се загрева и или се истура тесто или се става тесто помеѓу плочите, кои потоа се затвораат заедно за да се испечат деликатесите за појадок со сладок вкус на десерт, многу сличен на палачинки, но полесни и послатки. Изгледот е многу потешко да се постигне од палачинка.[1]
Врсти[уреди | уреди извор]
Традиционалните вафларници се закачуваат на клешти со дрвени рачки и се држат на отворен пламен или се поставуваат на шпорет. Повеќето современи се самостојни електрични апарати за на маса, кои се загреваат со електричен елемент за греење контролиран од внатрешен термостат. Електричните пегли доаѓаат со отстранливи или неотстранливи плочи.[2] Професионалните вафларници обично се направени од необложено леано железо, додека домашните модели, особено оние од леан алуминиум, често се обложени со тефлон. Многумина имаат светло што се гаси кога пеглата ќе достигне одредена температура.
Современите верзии нудат повеќекратни избори. Некои прават многу тенка вафла, способна да направи конуси од вафли или пицела. Иако не постои одреден стандард за облици или дебелини на вафли, моделите што ги произведуваат најчестите облици и дебелини често се етикетирани како „традиционални“ или „класични“. Моделите што прават подебели и/или поголеми вафли со џеб често се етикетирани како „белгиски“. Во Соединетите Држави, најчесто користената одлука за тоа дали вафлата е „белгиска вафла“ или не е дебелината и/или големината на џебот, иако рецептите за белгиските и вафли од САД се разликуваат.[се бара извор]
Историја[уреди | уреди извор]
Најраните вафларници потекнуваат од Ниските Земји околу 14 век.[3] Тие биле правени од две железни плочи со шарки поврзани со две долги дрвени рачки. Плочите често биле правени за да се втиснат елаборирани обрасци на вафлите, вклучувајќи грбови, пејзажи или религиозни симболи. На огништето биле печени вафли.
Во 1869 година, Корнелиус Свортвоут од Соединетите Држави го патентирал рингловиот вафларник. Додека вафли од 1400-тите можеби постојат, Свортвоут имал намера да го усоврши дизајнот со додавање рачка и шарка што се врти во јака од леано железо,[4][5][6] дозволувајќи му на вафларџијата да ја превртува едната плоча без опасност од лизгање или горење.[7]
Во 1891 година Џон Климбах, германски иселеник кој живеел во Шамокин, Пенсилванија, станал патувачки продавач на вафли откако направил вафларник за хотелот Mansion House. Климбах продавал вафли за по едно пени од вафла или десет центи за 12 вафли.[8] Ова било популарно на Светскиот саем во Чикаго.
Дури во 1911 година General Electric произвеле прототип на електричниот вафларник, а производството започнало околу 1918 година.[8] Подоцна, како што вафларникот станал поприсутен, неговиот изглед бил подобруван.
Поврзано[уреди | уреди извор]
- Браун боби, триаголна крофна од Соединетите Држави направена во машина налик на вафларник
- Крампуз, француски производител на мали апарати за готвење
- Список на апарати за готвење
- Машина за палачинки
- Тостер за сендвичи, разни машини, често со големина на вафли, кои притискаат и готват фил помеѓу две кришки леб, за да се направи топол наполнет сендвич, со рабовите затворени заедно
- Вафла
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Mifflin, Mariette. „Waffle Maker - Definition and Use“. The Spruce. The Spruce. Посетено на 30 август 2022.
- ↑ „Step-by-Step Guide on How to Clean a Waffle Maker“. EnderWaffle (англиски). 20 април 2018. Посетено на 30 август 2022.[мртва врска][мртва врска]
- ↑ Helene Siegel (1 септември 1996). Totally pancakes and waffles cookbook. Random House Digital, Inc. ISBN 978-0-89087-804-0. Посетено на 30 август 2022.
- ↑ Marquis Who's Who Staff; Marquis Who's Who (1967). Who was who in America: a companion biographical reference work to Who's who in America. Marquis-Who's Who. стр. 58. Посетено на 30 август 2022.
- ↑ „Cornelius Swartwout: Inventor of the Waffle Iron“. The Swarthout Family. Mark Swarthout. Посетено на 30 август 2022.
- ↑ [1], "Waffle-iron"
- ↑ Rushing, Erin. „Waffle Iron Patented“. Unbound. Smithsonian Library. Посетено на 30 август 2022.
- ↑ 8,0 8,1 George, William (2003). Antique Electric Waffle Irons 1900-1960: A History of the Appliance Industry in 20th Century America. Trafford Publishing. стр. 13. ISBN 9781553956327. (For the GE 1911 model description, p. 74, click here)