Валериан Албанов
| Валериан Албанов | |
|---|---|
 | |
| Роден(а) | Valerian Ivanovich Albanov 26 мај 1881 Воронеж, Руско Царство |
| Починал(а) | непознат датум, 1919 (возраст 38) Ачинск, Русија |
| Занимање | навигатор |
| Познат(а) по | Брусилов експедиција |
Валериан Иванович Албанов (руски: Валериа́н Ива́нович Альбанов; 26 мај 1881 - 1919) — руски навигатор, најпознат по тоа што бил еден од двајцата преживеани од експедицијата Брусилов во 1912 година, во која загинале 22 лица.
Ран живот[уреди | уреди извор]
Албанов е роден во 1881 година во Воронеж, а бил воспитуван од неговиот чичко во градот Уфа. На седумнаесетгодишна возраст се запишал во Воениот колеџ во Санкт Петербург, на кој дипломирал во 1904 година.
Експедицијата Брусилов[уреди | уреди извор]
Тој служел на бројни бродови пред да се приклучи на Света Ана, со капетанот Георги Брусилов, за експедиција да ја помине Северноморската патека - подвиг кој само еднаш претходно бил успешно завршен, од истражувачот Адолф Ерик Норденшелд.
Експедицијата била лошо испланирана и лошо извршена од Брусилов, а Света Ана се заринкала во морскиот мраз на Карското Море во октомври 1912 година. Снабдувањето било изобилно, па службениците и екипажот се подготвувале за зимување, со надеж дека ќе бидат ослободени при одмрзнувањето следната година. Меѓутоа, во текот на 1913 година, морето останало целосно замрзнато.
Патување преку мразот[уреди | уреди извор]
Албанов, верувајќи дека нивната позиција е безнадежна, побарал дозвола од капетанот Брусилов да биде ослободен од должноста командант, да го напушти бродот, и да се обиде пеш да се врати во цивилизацијата. Целта на Албанов била да стигне до Хвиденленд, најсевероисточната островска група на Земјата на Франц Јосиф. Тој ја користел неточната карта на Фридјоф Нансен, полна со точки, каде архипелагот сè уште бил неистражен.
Тринаесет други членови на екипажот го придружувале Албанов кога тој патувал на југ-запад со скии, санки и кајак. Напредокот бил тежок поради пукнатините во мразот, како и бројните гребени што го направиле напредокот бавен. После долго и страшно искушение, само Албанов и еден човек од екипажот, Александар Конрад, стигнале до Кејп Флора на островот Нортбрук, каде знаеле дека Фредерик Џорџ Џексон оставил резерви и колиба при претходната експедиција. Албанов и Конрад биле спасени со навремено пристигнување на Свјатој Фока под команда на Георгиј Седов, додека се подготвувале за зимата.
Подоцнежен живот[уреди | уреди извор]
Подоцна, Албанов ги напишал своите мемоари за неговата авантура, и тие за првпат биле објавени во Санкт Петербург во 1917 година. Тој се вратил на море, но починал само неколку години подоцна.
Извештаите за неговата смрт се разликуваат, при што некои велат дека починал од тифус, а некои објавиле дека е убиен во експлозија на железнички вагон кој превезувал муниција во Ачинск, во Гувернерот на Јенисејск во Сибир.
Наследство[уреди | уреди извор]
Податоците за судбината на Света Ана заглавена во Карското Море кои ги оставил Албанов, биле внимателно проучени во 1924 година од страна на советскиот океанограф Владимир Визе. Тој открил отстапување на бродот од патеката предизвикано од одредени варијации на обрасците на морските и ледените струи. Визе сметал дека отстапувањето е предизвикано од присуството на неоткриен остров чии координати можел прецизно да ги пресмета благодарение на податоците на Албанов. Овој остров подоцна бил откриен и наречен Остров Визе.
Ледникот кај островот Октомвриска револуција, во Северна Земја е именуван по Валериан Албанов. Руска експедиција во септември 2010 година, следејќи ја трасата на членовите на екипажот, пронашле остатоци од нив: човечки скелет, часовник, чевли за снег, нож, лажица со иницијали на морнар и очила за сонце направени од стакло на празни шишиња со рум на бреговите на Франц Јосиф Ленд.[1]
Наводи[уреди | уреди извор]
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
- [[:openlibrary:authors/{{{id}}}|Дела од Валериан Албанов]] во Open Library — Семрежен архив
- Дела од или за Валериан Албанов во разни библиотеки (каталог WorldCat) (англиски)