Буланжерит
| Буланжерит | |
|---|---|
 | |
| Категорија | минерал |
| Распознавање | |
| Боја | Црвеникаво кафеаво до црно |
| Цепливост | Добро Различно на {100}Нејасно на {001}и {010} |
| Прелом | Кршливи |
| Жилавост | Кршливи |
| Сјај | Металик |
| Густина | 5.9–6.2 |
| Точка на топење | Околу 525 °C |
| Споивост | Околу 525 °C |
| Растворливост | Целосно растворлив во хлороводородна киселина,Делумно растворлив во азотна киселина |
Буланжерит антимон пердувеста руда или мешавина од антимон-олово - редок црно-олово-сив минерал[1] со метален сјај и свиленкаст сјај. Припаѓа на класата на сулфидни минерали (подкласа на сложени сулфиди) и е мешан сулфид на олово и антимон со формулата Pb 5 Sb 4 S 11 или, инаку, 5PbS•2Sb 2 S 3.[2] Буланжеритот се смета за ситна оловна руда.
Откривање и именување
[уреди | уреди извор]Минералот првпат бил откриен во 1835 година во Окситанија од страна на младиот француски рударски инженер Чарлс Л. Буланже (1810-1849), кој, откако го анализирал наодот, го именувал едноставно по неговиот состав „латински: plomb antimonie sulfure“ ( олово со антимон и сулфур). Две години подоцна, минералот бил детално опишан од норвешкиот хемичар и минералог Мориц Кристијан Јулиус Таулов, кој му го дал името во чест на неговиот откривач, кој сè уште е меѓународно признат.
Својства
[уреди | уреди извор]Во украинските наоѓалишта, забележани се исклучително блиски асоцијации на карпести кристали и буланжерит, пронајдени во сулфидните вени. Редовно се наоѓаат издолжени идиоморфизм кварцни кристали поврзани со ацикуларни акумулации на булангерит. Во такви кластери, кварцот и буланжеритот се создаваат коаксијално, во една насока поретко, кварцот го пресекува буланжеритот. Често кристалите од камениот кристал се прободени со игли од буланжерит. Буланжеритот се наоѓа во кварцот или во форма на единечни кристали или екстремно густо, заситувајќи го кварцниот кристал до крајна граница, правејќи го непроѕирен и давајќи му длабока црна боја. :34
Состав (%): Pb — 55%; Сб - 25,7; S - 18,9. Во големи маси на наоѓалишта може да биде и со оловна руда (збогатена со флотација со Ксантогенати).
Лесно се топи и се раствора во загреаните азотни и хлороводородни киселини, ослободувајќи сулфурводород. Добро спроведува електрицитет.
Се наоѓа во хидротермалните наоѓалишта заедно со галенит, сфалерит и пирит. Може да се најде и помешан со антимонит и џемезонит.
Кристалите се ретки, често формираат филц или зрачни агрегати, цврсти маси. Плеохроизмот е слаб. Без луминисценција. Не е радиоактивен.
Во украинските наоѓалишта, забележани се исклучително блиски асоцијации на карпести кристали и буланжерит, пронајдени во сулфидните вени. Редовно се наоѓаат издолжени идиоморфни кварцни кристали поврзани со ацикуларни акумулации на булангерит. Во такви кластери, кварцот и буланжеритот растат коаксијално, во една насока, поретко, кварцот го пресекува буланжеритот. Често кристалите од камениот кристал се прободени со игли од буланжерит. Вториот се наоѓа во кварцот или во форма на единечни кристали или исклучително густо, заситувајќи го кварцниот кристал до крај, правејќи го непроѕирен и давајќи му длабока црна боја.[3]
Наоѓалишта
[уреди | уреди извор]Се наоѓа во Германија, Чешка, Романија, Франција, Шведска, Мексико, САД, Русија (Субполарен Урал; Источна Трансбајкалија, често со мешавина од бакар), Узбекистан и Украина.
Литература
[уреди | уреди извор]- „Буланжерит“. Енциклопедиски речник „Брокхаус и Ефрон“ : во 86 тома (82 тома и 4 доп.). Санкт Петербург. 1890–1907.
- Шуман В. Мир камня. Горные породы и минералы. — М.: Мир, 1986. С.172.
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ Warr, Laurence N. (2021-05-18). „IMA–CNMNC approved mineral symbols“. Mineralogical Magazine: 1–30. doi:10.1180/mgm.2021.43. ISSN 0026-461X.
- ↑ Котерева, Н.Н. (2019). „Практический курс французского языка: учебник и практикум, уровни В1, В2. – М.: «КДУ», «Университетская книга», 2019. – 314 с.“. doi:10.31453/kdu.ru.91304.0029. Наводот journal бара
|journal=(help) - ↑ Васильев, Ю.Р.; Гора, М.П.; Кузьмин, Д.В. (2018). „ФОИДИТОВЫЕ И МЕЙМЕЧИТОВЫЕ ЛАВЫ ПОЛЯРНОЙ СИБИРИ (НЕКОТОРЫЕ ВОПРОСЫ ПЕТРОГЕНЕЗИСА), "Доклады Академии наук"“. Доклады Академии Наук (3): 323–327. doi:10.7868/s0869565218030167. ISSN 0869-5652.