Боботски Канал
| Боботски Канал | |
|---|---|
 Боботскиот Канал веднаш до селото Бобота | |
| Технички податоци | |
| Должина | 50.73 км |
| Состојба | Отворен |
| Историски податоци | |
| Поранешни имиња | Колодварскобоботски Канал |
| Првичен сопственик | Вуковарско-сремска Жупанија, Осиечко-барањска Жупанија, ЈП Хрватски води |
| Главен инженер | Фридрих Вилхелм Тусен |
| Озаконет | ран 19 век |
| Првпат употребен | 19 век |
| Изградбата завршила | 1830-1836[1] |
| Обновен | 1856-1857[1] 1920[1] |
| Географски податоци | |
| Почеток | Вука (Владиславци) |
| Завршеток | Вука (Вуковар) |
Боботски Канал (хрватски: Bobotski kanal; унгарски: Bobota-csatorna, Ботота чаторна) ― канал долг 50,73 километри во Хрватска. Името го носи по селото Бобота.
Каналот е класифициран како водостопански систем од огромно значење за наводнување и заштита од поплави на населените места во околината. Станува збор за канал од прва категорија во Хрватска.[2]
Историја[уреди | уреди извор]
Изградбата на Боботскиот Канал започнала во почетокот на 19 век со цел да се спречат епидемии меѓу луѓето во селата во мочуриштето и нивните животни.[3] Работите без соодветни градежни дозволи ги започнал благородникот Иван Капистран Адамовиќ.[3] Изградбата на Боботскиот Канал во периодот на Австроунгарија била првиот голем проект за управување со водите од ваков вид и продажба во денешна Хрватска во периодот по римската власт.[3] На крајот, каналот изграден во почетокот на 19 век не бил ефикасен поради неговата недоволна ширина и длабочина.[3]
Првото проширување и продлабочување на каналот било завршено во 1856 и 1857 година кои биле неуспешни бидејќи не резултирале со големи подобрувања.[3] Во 1870 година регионот претрпел големи поплави кои го натерале Иван Капистран Адамовиќ да го покани францускиот стручњак за вода Фридрих Вилхелм Тусен да ја провери областа и да ги предложи потребните хидротехнички мерки.[3] За време на неговиот тримесечен престој, Тусен предложил технички решенија кои вклучуваат стекнување на нови 575.5 квадратни километри на нови земјоделски површини, додека целосните трошоци биле помали од штетите од поплавите во 1870 година.[3]
Решението на Тусен не било спроведено во тоа време, но служело како основа за сите идни проекти.[3] На 7 септември 1876 година било основано Здружението за регулирање на реката Вука со римокатоличкиот епископ Јосип Јурај Штросмајер како негов прв претседател.[3] Овој датум денес се слави како Ден на хрватските води.[3] Нови зафати на Боботскиот Канал траеле помеѓу 1895 и 1925 година.[3]
Во 2003 година, преизградбата на каналот била дел од поголем проект финансиран од Светска банка.[4]
Рута[уреди | уреди извор]
Каналот е 50.73 км долг во правец од запад кон исток.
Населени места покрај каналот[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Viljanac, Vedran (2016). „4.2. Bobotski kanal“. Uređenje suvišnih voda sliva rijeke Vuke (Undergraduate thesis) (хрватски). Осиек: Универзитет „Јосип Јурај Штросмајер“ во Осиек. Посетено на 3 декември 2022.
- ↑ „Архивиран примерок“. Посетено на 3 декември 2022.
- ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 Branko, Nadilo (2012). „Nova akumulacija u slivu rijeke Vuke: Zaštita od poplava i navodnjavanje“ (PDF). Građevinar. Croatian Association of Civil Engineers. 10 (64): 833–844. Посетено на 3 декември 2022.
- ↑ „PROGRAM UREĐENJA DETALJNE KANALSKE MREŽE U SVRHU NAVODNJAVANJA I ODVODNJE NA PODRUČJU OSJEČKO-BARANJSKE ŽUPANIJE“ (PDF). Посетено на 3 декември 2022.
| ||||||||||||||||||||||
45°27′41″N 18°36′14″E / 45.4614336400° СГШ; 18.6038638600° ИГД