Бездимен барут
Бездимен барут — тип на погонско гориво што се користи во огнено оружје и артилерија што произведува помалку чад и помалку нечистотија кога се пука во споредба со барутот. Производите при согорување на бездимниот барут се главно гасови, во споредба со околу 55% цврсти производи (најчесто калиум карбонат, калиум сулфат и калиум сулфид ) за барутот. Дополнително, бездимниот барут не остава траги како вообичаениот барут, кои предизвикуваат 'рѓосување на оружјето.[1]
И покрај неговото име, бездимниот барут не е целосно без чад додека може да има малку забележлив чад од муниција со мало оружје, чадот од артилерискиот оган може да биде значително видлив.
Бездимниот барут е создаден во 1884 година од францускиот хемичар Пол Вијел.
Бездимниот барут овозможил користење на автоматско огнено оружје со многу подвижни делови, кои во спротивност би се заглавиле и би се извалкале доколку би бил употребен обичен барут. Прашокот без чад овозможи развој на модерно полу-и целосно автоматско огнено оружје и полесни панталони и цевки за артилерија.
Историја
[уреди | уреди извор]Пред масовното воведување на бездимниот барут, употребата на обичниот барут предизвикувала многу проблеми на бојното поле. Воените команданти уште од Наполеонските војни пријавувале тешкотии при давање наредби на бојното поле заради чадот при пукањето. Визуелните сигнали не можеле да се видат низ густиот чад од барутот што го користеле пушките. Во 1884 година, за време на битката кај Тамаи, суданските трупи биле во можност да ја пробијат линијата на британската пешадија вооружени со пушките „Мартини-Хенри“.[2] Исто така кога нишанџија пука од скриена позиција, ризикува неговата локација да е откриена поради облакот од чад.
Барутот согорува во релативно неефикасен процес кој произведува помали притисоци, што го прави прилично послаб од истото количество бездимен барут.
Нитроглицеринот бил синтетизиран од италијанскиот хемичар Асканио Собреро во 1847 година. Последователно бил развиен и произведен експлозив под трговската марка „Динамит“ од Алфред Нобел, но дури и тогаш бил несоодветен како погонско гориво. Нитроглицеринот е исто така многу чувствителен на потрес, што го прави несоодветен за носење во услови на бојно поле.
Голем чекор напред бил пронајдокот на нитроцелулозата од страна на германскиот хемичар Кристијан Фридрих Шонбејн во 1846 година. Тој ја промовирал употребата на овој пронајдок како експлозив за минирање и ги продал правата за производство на Австриското Царство. Нитроцелулозата била помоќна од барутот, но исто така била понестабилна.
Откако една од австриските фабрики експлодирала во 1862 година, Томас Прентис и Ко. започнале со производство на нитроцелулоза во 1863 година, а британскиот воен хемичар, сер Фредерик Абел започнал темелно истражување што довело до производствен процес со кој се елиминирале нечистотиите во нитроцелулозата, при што бил направен побезбеден и стабилен производ за ракување. Абел го патентирал овој процес во 1865 година кога експлодирала втората австриска фабрика за нитроцелулоза.
Во 1884 година, Пол Вијел го создал бездимниот барут наречен Пудра Б, како кратенка од бел прав што се разликува од барутот, наречен црн прав. Бездимниот барут бил направен од 68,2% нерастворлива нитроцелулоза, 29,8% растворлива нитроцелулоза желатинизирана со етер и 2% парафин. Ова било употребено за куршумите наменета за пушката Лебел произведени во 8x50мм. Добра карактеристика е тоа што бездимниот барут нема да детонира освен ако не е компресиран, што го прави многу безбеден за ракување во нормални услови.
Во меѓувреме, во 1887 година, Алфред Нобел добил англиски патент за бездимен барут што тој го нарекол балистит. Во текот на наредните години, сличен прав бил патентиран од Хирам Максим, а во САД во 1890 година од Хадсон Максим. Германците го усвоиле балиститот за поморска употреба во 1898 година, нарекувајќи го WPC/98. Италијанците го прифатиле како филит, во форма на врвка наместо во форма на снегулки, но поради неговите недостатоци, формулата ја смениле со нитроглицерин и ја нарекле соленит. Во 1891 година Русите му дале задача на хемичарот Менделеев да најде соодветно погонско гориво. Тој создал нитроцелулоза желатинизирана со етер-алкохол, и ја нарекол пироколодион.
Поврзано
[уреди | уреди извор]Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ Davis, William (1981). Handloading. National Rifle Association of America. стр. 26. ISBN 0-935998-34-9.
- ↑ Jones, Karen (2016-03-16). A Cultural History of Firearms in the Age of Empire. Routledge. ISBN 978-1-317-18850-6.
Грешка во наводот: Ознаката <ref> со име „NRA1“ определена во <references> не се користи во претходен текст..
Грешка во наводот: Ознаката <ref> со име „sharpe“ определена во <references> не се користи во претходен текст..
Грешка во наводот: Ознаката <ref> со име „Naval“ определена во <references> не се користи во претходен текст..
Грешка во наводот: Ознаката <ref> со име „Shell“ определена во <references> не се користи во претходен текст..
Грешка во наводот: Ознаката <ref> со име „Chemistry“ определена во <references> не се користи во претходен текст..
Грешка во наводот: Ознаката <ref> со име „Handloading“ определена во <references> не се користи во претходен текст..
Грешка во наводот: Ознаката <ref> со име „Artillery“ определена во <references> не се користи во претходен текст..
Грешка во наводот: Ознаката <ref> со име „patent-430212“ определена во <references> не се користи во претходен текст..
Грешка во наводот: Ознаката <ref> со име „dupont“ определена во <references> не се користи во претходен текст..
Грешка во наводот: Ознаката <ref> со име „rimworld“ определена во <references> не се користи во претходен текст..
Грешка во наводот: Ознаката <ref> со име „Russell“ определена во <references> не се користи во претходен текст..
Грешка во наводот: Ознаката <ref> со име „Campbell“ определена во <references> не се користи во претходен текст..
Грешка во наводот: Ознаката <ref> со име „NavWeaps“ определена во <references> не се користи во претходен текст..
Грешка во наводот: Ознаката <ref> со име „Ball“ определена во <references> не се користи во претходен текст..
Грешка во наводот: Ознаката <ref> со име „Profile136“ определена во <references> не се користи во претходен текст..
Грешка во наводот: Ознаката <ref> со име „St Mark“ определена во <references> не се користи во претходен текст..
Грешка во наводот: Ознаката <ref> со име „Ballistics“ определена во <references> не се користи во претходен текст..
<ref> со име „Milner“ определена во <references> не се користи во претходен текст..Надворешни врски
[уреди | уреди извор]- Производство на бездимен барут и негова форензичка анализа: краток преглед . Роберт М. Херамб, Брус Р. Мекорд
- Трудовите на Хадсон Максим Архивирано на 9 март 2018 г. (1851–1925) во музејот и библиотеката Хејгли.