Барбара Кампанини

Од Википедија — слободната енциклопедија
Портрет од Росалба Карера, во 1739 година



( Државни уметнички збирки на Дрезден)

Барбара Кампанини, позната како Ла Барбарина, (27 септември 1719 – 7 јуни 1799) била позната италијанска балерина, една од најважните балерини во 18 век.

Живот[уреди | уреди извор]

Боберина Балерина е родена во Парма. Многу биографии велат дека е родена во 1721 година. Неодамнешното истражување на Андреа Перего е извор на книгата за крштевање во Парма, што покажува дека таа всушност е родена на 27 септември 1719 година.[1] Таа станала студентка во Театро Фарнезе под инструкции на Антонио Риналди Фосано, со кого го имала своето деби во Париската опера во 1739 година, што веднаш постигнало успех. Во 1740 година, таа станала добро позната по нејзиниот талент не само како танчерка, туку и како глумица. Луѓето почнале да ја нарекуваат Ла Барбарина или „Летечка божица“ поради нејзиното беспрекорно извршување на балетските чекори. Понекогаш се сметало дека таа е причината за предвременото пензионирање на Мари Сале. 

По турнејата во Лондон, таа настапила во Виена пред да се врати во Париз во 1743 година.

Германија[уреди | уреди извор]

Таа била забележана од младиот пруски крал Фридрих Велики, кој и понудил позиција во новопоставената Дворска опера во Берлин, каде што настапувала од 1744 година наваму. Таа се појавила со нејзиниот прв настап таму на 13 мај 1744 година. Меѓутоа, пред да пристигне, таа побегнала во Венеција со нејзиниот љубовник Џејмс Стјуарт-Макензи, а кралот Фредерик извршил политички притисок при апсењето на венецијанскиот пратеник за да ја предаде во Прусија. Жан Жак Русо, кој во тоа време бил секретар во француската амбасада, бил вклучен во нејзиниот случај.

Во Берлин, таа имала привилегирана позиција, што се покажало со фактот дека таа преговарала за сопствената годишна плата од 7.000 Рајхшталери, која била невообичаено висока, и пет месеци годишен одмор. Кралот ѝ ги дал овие услови сè додека таа ќе остане немажена. Имало шпекулации дека таа имала афера со кралот Фредерик (иако кралот бил познат како мизогиник), како и со многу други лица. Таа ненадејно го раскинала својот договор со прифаќање на предлогот на Карл Лудвиг фон Кочеји, син на прускиот канцелар Самуел фон Кочеји, на сцената во 1749 година, предизвикувајќи вистински скандал. Нејзиниот вереник отишол во затвор, самата Кампанини уште еднаш побегнала во Лондон, но се вратила во Берлин и тајно се омажила за Кочеџи. Нејзиниот сопруг конечно бил помилуван од кралот и назначен за окружен гувернер во Глогау во Шлезија, каде што парот живеел додека не се развеле во 1788 година. Кралот ѝ ја доделил титулата грофица фон Баршау. Во последните години таа била активна во добротворни цели.

Барбара Кампанини починала на нејзиниот 80-ти роденден во нејзиниот селски имот во Баршау во близина на Либен, Шлезија. Таа ги донирала своите пари со тестамент на фондацијата за сиромашни благороднички, која траела до Првата светска војна.

Извори[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. Andrea Perego, Barbara – Un affare di Stato. Published by Supernova 2020