База „Мачу Пикчу“

Од Википедија — слободната енциклопедија
База „Мачу Пикчу“
Антарктичка база
Земја Перу
АнтарктикОстров на Кралот Џорџ
Јужни Шетландски Острови
Антарктик
Управувано одПеруански Антарктички Институт (INANPE)
Основанајануари 1989 (1989-01)
Надм. вис.&1000000000000001000000010 м
Население
 • Вкупно
  • до 28
Часовен појасAST (UTC-04:00)

Научна база „Мачу Пикчу“ — перуански поларен научно-истражувачки објект на Антарктикот, основан да спроведува антарктичко истражување за геологија, климатологија и биологија. Поконкретно, неговата цел е да го проучи геолошкото минато на континентот, потенцијалните морски ресурси, јачината на ветерот, загадувањето на воздухот и адаптацијата на животните во замрзната средина. Базата е именувана по локалитетот за светско наследство Мачу Пикчу.

Географија[уреди | уреди извор]

Сместена на 62°С, базата Мачу Пикчу е една од најсеверните населби на Антарктикот. Таа, заедно со базата „Артигас“, базатаКарлини“, станицата Арктовски и Вила Лас Естрељас, ги формира единствените човечки населби на Островот на Кралот Џорџ, на заливот на Адмиралитетот.

Истражувачка база и експедиции[уреди | уреди извор]

Базата Мачу Пикчу спроведува годишни научни експедиции на Антарктикот. Базата спроведува различни научни проекти како што се истражување на крилот и неговиот потенцијал како алтернативен извор на храна за луѓето, како и геолошки, биолошки, хидрографски и геофизички истражувања, според одредбите на Антарктичкиот договор. Базата работи со радар кој ги мери горните атмосферски ветрови и обезбедува податоци за влошувањето на озонската обвивка.

Бидејќи Антарктикот е континент со вредно стратешко, еколошки и економско значење, Перу има интерес да го задржи својот статус на немилитаризирана зона на мир без јадрено оружје и да ја зачува својата животна средина, која е важна за перуанската клима. Неговите ладни води, потеклото на Хумболтовата струја, се од суштинско значење за морските и крајбрежните екосистеми на Перу.

Од 1988 година, одржувањето, снабдувањето и транспортот на персоналот за базата се врши од страна на научно-истражувачкиот брод на Институтот, БИЦ Хумболт. Меѓутоа, во 2017 година, перуанската влада го заменила тој брод со својот нов истражувачки брод од поларна класа 7 БАП Караско.

Перуански претензии[уреди | уреди извор]

Во 1976 година, Географското друштво на Лима побарало право на сектор на Антарктикот помеѓу меридијаните 81°20' западно (што одговара на Пунта Парињас) и 75 °40' западно (што одговара на Јужна плажа Ринконада). Оваа иницијатива довела до декларација на перуанското уставно собрание на 3 мај 1979 година:

Основачкото собрание објави дека Перу, земја на јужната хемисфера, поврзана со Антарктикот поради бреговите што се проектирани кон неа, како и еколошките и историските фактори, ја поддржува валидноста на меѓународниот режим кој, иако не ги намалува правата што на нацијата, обезбедете ја користа на целото човештво, рационална и правична експлоатација на ресурсите на тој континент.

Сепак, барањето не е официјално признаено како едно од територијалните барања на Антарктикот .

Во 1981 година, директорот на ,Перуанскиот институт за антарктички студии Луис Вилчез Лара, дал изјава за печатот изразувајќи го својот став дека Перу има право на антарктичкиот сектор од 600.000 km2 помеѓу меридијаните 84° и 90° западно и до јужниот пол.[1][2]

На 10 април 1981 година, Перу се приклучил на Антарктичкиот договор како членка приврзаник,[3] со глас при донесувањето на сите одлуки поврзани со јужната област. Меѓутоа, при согласувањето со Договорот, Перу ги задржал своите права на територија и влијание врз климата на Антарктикот, екологијата и морската биологија, покрај континуитетот на геологијата и историските врски.[4] Во 1989 година кога била основана базата Мачу Пикчу, таа се здобила со статус на советодавен член во рамките на Антарктичкиот договор.

Во 1993 година, Уставотворното собрание ја продолжила декларацијата од 1979 година:

Демократскиот конгрес на претставници прогласува дека Перу, земја на јужната хемисфера, поврзана со Антарктикот со бреговите што проектираат кон него, како и еколошките фактори и историските преседани и, во согласност со нејзините права и обврски како советодавна членка од Антарктичкиот договор, се залага за зачувување на Антарктикот како мировна зона посветена на научно истражување и континуирана виталност на меѓународен протокол кој, без штета на правата на Перу како нација, ќе ги промовира придобивките на човештвото во целина и егалитарно плодоуживање на ресурсите на Антарктикот и да се обезбеди заштита и зачувување на екосистемот на овој континент.

Регулаторни органи[уреди | уреди извор]

Перуанската влада создала Национална комисија за прашања на Антарктикот (CONAAN) во јули 1983 година како техничко тело составено од различни агенции. Таа се занимава со:

  • советување на владата за прашања на Антарктикот во врска со правото, политиката, економијата, науката и технологијата.
  • исполнување на националната цел за обезбедување на перуанско присуство на Антарктикот
  • следење на заштитата и зачувувањето на неговата животна средина.

На 20 ноември 2002 година CONAAN бил реконституиран како Перуански антарктички институт (INANPE), децентрализирана агенција инкорпорирана според домашното право и има научна, техничка, функционална, економска и административна автономија, организирана под Министерството за надворешни работи.[5] Ги има истите задачи како CONAAN, а на врвот ги координира сите перуански активности на Антарктикот.

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. Relaciones internacionales del Perú. Pág. 160. Author: Eduardo Ferrero Costa. Editor: Centro Peruano de Estudios Internacionales, 1986
  2. El Perú y la cuestión antártica. Pág. 65. Author: Beatriz Ramacciotti de Cubas. Editor: Centro Peruano de Estudios Internacionales, 1986
  3. „La Antártida Abril-Mayo de 2005. Tercera Línea“. Архивирано од изворникот на 2011-07-07. Посетено на 2010-06-21.
  4. „Архивиран примерок“ (PDF). Архивирано од изворникот (PDF) на 2011-07-07. Посетено на 2010-10-23.
  5. Peruvian Congress Law #27870.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]