Апидија
| Апидија Απιδιές | |
|---|---|
 Поглед на местото на некогашното село | |
  Апидија | |
|
Местоположба во областа  Апидија | |
| Координати: 40°58′N 23°26′E / 40.967°N 23.433°E | |
| Земја | Грција |
| Област | Централна Македонија |
| Округ | Серски |
| Општина | Визалтија |
| Општ. единица | Визалтија |
| Надм. вис. | 10 м |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Апидија (грчки: Απιδιές, Апидиес) — поранешно село во Нигритско, Егејска Македонија, на територијата на денешната општина Визалтија во областа Централна Македонија, Грција.
Географија
[уреди | уреди извор]Селото се наоѓало во Серско Поле, на десната страна на Струма, непосредно северно од селото Мерјан, на надморска височина од 10 м.[1]
Историја
[уреди | уреди извор]Во Отоманското Царство
[уреди | уреди извор]Во XIX век Апидија било мешано грчко-ромско село во Серската каза на Серскиот санџак. Во „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. во Апидија (Apidia) имало 21 домаќинство со 14 жители муслимани и 38 жители Роми и Черкези.[2]
Во 1889 г. хрватскиот етнограф Стефан Верковиќ („Топографическо-этнографическій очеркъ Македоніи“) напишал за Апидија:
| „ | Апидија: чифлик, 1 црква, жителите се Грци; на растојание од 2 часа од Нигрита.[3] | “ |
Во 1891 година Георги Стрезов за селото напишал:
| „ | Апидија, село 4 часа југоисточно од Сер. Тука има х. Ахмет-ага чифлик. Почвата е доста плодна. Грчка црква. 50 грчки и 9 ромски куќи.[4] | “ |
Според податоците на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) од 1900 г., во селото Апидија имало 400 жители, од кои 350 Грци и 50 Роми.[5] По податоци на егзархискиот секретар Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 г. во Апида Черкез (Apida Tcherkez) имало 75 Грци и 180 Роми.[6]
Во Грција
[уреди | уреди извор]За време на Првата балканска војна селото е окупирано од Бугарија, но по Втората балканска војна во 1913 г. е припоено кон Грција согласно Букурешкиот договор. Бидејќи настрадало за време на војните, Апидија не се спомнува во пописот од 1913 г., а во 1920 г. броело само 40 жители. Подоцна селото се распаднало и не било обновено.[1]
Наводи
[уреди | уреди извор]- 1 2 Симовски, Тодор (1998). Населените места во Егејска Македонија : географски, етнички и стопански одлики. II дел. Скопје: Институт за национална историја. стр. 231.
- ↑ Македония и Одринско : Статистика на населението от 1873 г. София: Македонски научен институт – София, Македонска библиотека № 33. 1995. стр. 122–123. ISBN 954-8187-21-3.
- ↑ Верковичъ, Стефанъ (1889). Топографическо-этнографическій очеркъ Македоніи (PDF). С. Петербургъ: Военная Типографія (въ зданіи Главнаго Штаба). стр. 59.
- ↑ Стрезов, Г. Два санджака от Източна Македония. Периодично списание на Българското книжовно дружество в Средец, кн.XXXVII-XXXVIII, 1891, стр. 844.
- ↑ Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 179. ISBN 954430424X.
- ↑ Brancoff, D. M (1905). La Macédoine et sa Population Chrétienne : Avec deux cartes etnographiques (PDF). Paris: Librarie Plon, Plon-Nourrit et Cie, Imprimeurs-Éditeurs. стр. 200–201.
| ||||||||||||||||||||||