Антирепресивно образование
Антирепресивното образование опфаќа повеќе пристапи кон учењето кои активно ги предизвикуваат формите на угнетување.[1][2]
Концепт[уреди | уреди извор]
Антирепресивното образование е основано на идејата дека многу традиционални и разумни начини на вклучување во „образование“ всушност придонесуваат за угнетување во училиштата и општеството. Исто така, се потпира на идејата дека многу „здраво-разумни“ приоди кон образовната реформа ги маскираат или ги влошуваат угнетувачките методи на образование.[3]
Последиците од антирепресивното образование вклучуваат длабока посветеност за промена на начинот на кој едукаторите ги замислуваат и се впуштаат во наставната програма, педагогија, управување со училница и училишна култура.[4] Исто така, импликацирано е дека институционалната структура и политиките мора да се трансформираат. Истражувањето на перспективите на образованието кои не се во согласност со она што стана „здраво-разумно“, исто така, мора да се вклучи. Антирепресивното образование очекува да биде различно, можеби непријатно, па дури и контроверзно.[5]
Употреба[уреди | уреди извор]
Во моментов, се чини дека има четири главни перспективи во образованието против угнетувањето, како што е дефинирано од Кумаширо (2000, стр.25) „Образование кон другиот, Образование за другиот, Образование кое е критично за привилегирање и разликување и образование што ги менува студентите и општеството“.[3] Овие пристапи доаѓаат со одредени контроверзии, особено во однос на потенцијалот за одржување на хиерархиите. И покрај полемиките, антирепресивните перспективи ги повторуваат и другите писатели на социјална правда во образованието. И Бел[6] и Бен-Џон[7] охрабруваат наставниците да ги ценат и вклучуваат наративите и раководството на угнетените и маргинализираните групи. Бел препорачува специфични чекори, како на пример да се биде одговорен сојузник, да се деконструираат бинарите и да се анализира моќта.[8] Истражувањата ни покажуваат дека во Онтарио повеќето наставници се белци.[9] Ова значи дека останува на воспитувачите да се наведат на непријатност при критичко испрашување. Бен-Џон повторува дека работата на деколонизацијата започнува во рамките на секој поединец.[7]
Поврзано[уреди | уреди извор]
- Наставна програма против пристрасност
- Критичка педагогија
- Демократско образование
- Училиште Садбери
- Форум Руж
- Социјална правда
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ „Dalene Swanson“. Ualberta.ca. Архивирано од изворникот на 2012-09-29. Посетено на 12 ноември 2020.
- ↑ „Center for Anti-Oppressive Education“. Antioppressiveeducation.org. Архивирано од изворникот на 2012-03-09. Посетено на 12 ноември 2020.
- ↑ 3,0 3,1 Kumashiro, K. (2000) "Toward a Theory of Anti-Oppressive Education." Review of Educational Research. 70(1), 25-53.
- ↑ Kumashiro, K. (2004) Against Common Sense: Teaching and Learning Toward Social Justice. Routledge: New York.
- ↑ Lang, Pete. (2007) Six Lenses for Anti-Oppressive Education: Partial Stories, Improbable Conversations.
- ↑ Bell, L. (2016). Theoretical foundations for social justice education in M. Adams & L. Bell (Eds.), Teaching for diversity and social justice, Third edition (pp. 3-26), New York: Routledge.
- ↑ 7,0 7,1 Benn-John, J. (2019). Canada’s legacy of colonialism: Implications in education. In F.J. Villegas & J. Brady (Eds.), Critical schooling: Transformative theory and practice. (pp. 75-97). Cham, Switzerland: Palgrave-MacMillan.
- ↑ Bell, L. (2016). Theoretical foundations for social justice education in M. Adams & L. Bell (Eds.), Teaching for diversity and social justice, Third edition (pp. 3-26), New York: Routledge
- ↑ James, C.E. & Turner, T. (2017). Towards race equity in education: The schooling of Black students in the greater Toronto area. Toronto, ON, York University.