Анемична галаксија

Од Википедија — слободната енциклопедија
NGC 4921 е типична анемична галаксија.
NGC 4569 исто така е пример на анемична галаксија

Анемична галаксија — тип на спирална галаксија којашто се одликува со низок контраст меѓу спиралните краци и дискот.

Потекло на името[уреди | уреди извор]

Поимот бил воведен во 1976 година од страна на канадскиот астроном Сидни ван дер Берг за да се класифицираат галаксиите коишто претставуваат преоден облик меѓу ѕвездообразните спирални галаксии богати со гас и неактивните леќести галаксии сиромашни со гас.[1]

Одлики[уреди | уреди извор]

Анемичните галаксии не само што имаат спирални краци со низок контраст, туку исто така содржат мало количество и густина на неутрален водород (суров материјал потребен за ѕвездена образба),[2][3] поцрвени бои отколку обичните спирални галаксии, помалку H II-подрачја и со тоа помала ѕвездообразна активност.[3]

Првично се верувало дека количеството на водород било слично со она на обичните спирални галаксии,[4] но последователните проучувања покажале дека голем дел од нив имаат недостиг на молекуларен гас.[5]

Анемичните галаксии не треба да се мешаат со црвенкастите галаксии кои имаат ниска ѕвезденообразна активност, но содржат нормални количества неутрален гас, како што е примерот со галаксијата Андромеда.[6][7]

Развој[уреди | уреди извор]

Со оглед на тоа што најголем дел од галаксиите од овој тип се присутни во големите галактички јата, се појавила теза дека тоа може да биде една од причините поради којашто обичните спирални галаксии се претвораат во анемични. Проучувањата на спиралните галаксии во галактичкото јато Девица покажале не само колку нивниот неутрален гас и ѕвезденообразна активност се ограничени во рамки на нивните оптички дискови, што не е случај со изолираните спирални галаксии,[8][9] туку исто така и колку ѕвезденообразната активност во нив е пониска од онаа кај спиралните галаксии надвор од јатата.[9] Ова значи дека процесите коишто се случуваат во галактичките јата, како што се заемодејствијата со внатрејатовото средство и/или заемодејствијата со други соседни галаксии, се одговорни за потеклото на анемичните галаксии, ослободувајќи ги обичните спирални галаксии од нивниот гас и зголемувајќи ја во некои случаи нивната ѕвездообразна активност за на крај да се ограничи ваквата активност поради исцрпувањето и необновувањето на нивниот гас.[10] Според тоа, спиралните галаксии можеби стануваат анемични со исцрпување на снабдувањето со гас преку ѕвезденообразната активност.[3]

Најверојатниот развој на анемичните галаксии е губење на преостанатиот гас и ѕвезденообразна активност, со што стануваат слични на леќестите галаксии. Оттука, веројатно е дека најголем дел од леќестите галаксии во јатата се всушност поранешни спирални галаксии.[10]

Пасивни спирални галаксии[уреди | уреди извор]

Пасивните спирални галаксии, познати и како „пасивни спирали“, се вид на спирални галаксии коишто се наоѓаат во големите галактички јата при високи црвени поместувања коишто претставуваат спирални структури, но со мала или без ѕвезденообразна активност,[11] која во некои случаи е прикриена од вселенска прашина и сосредоточена во највнатрешните подрачја.[12] Овие галаксии честопати имаат малку или немаат масивни ѕвезди (>20 сончеви маси).[12]

Според сметачките симулации, пасивните спирални ѕвезди се системи на пат да станат леќести галаксии, имајќи предвид дека го изгубиле количеството на водород коешто се претпоставува дека е присутно во галактичките ореоли и коешто ги снабдува со нов гас за можат да образуваат ѕвезди.[13]

И покрај тоа што барем некои својства на овие галаксии се исти како оние на анемичните галаксии,[14] нивната врска е нејасна:[13] тие би можеле да претставуваат понапреден степен во развојот на спиралните во леѓести галаксии отколку што се анемичните,[15] а пасивните спирални и анемичните галаксии можеби се ист тип на објекти коишто се разликуваат во тоа што првите се многу подалечни од вторите.[16]

Примери[уреди | уреди извор]

NGC 4921 во јатото Вероникина Коса и Месје 90 во јатото Девица се пример на анемични галаксии.[1] Меѓутоа, најголем дел од спиралните галаксии од последното јато имаат повеќе или помалку недостиг на гас.[2]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ 1,0 1,1 Bergh, S. (1976). „A new classification system for galaxies“. The Astrophysical Journal. 206: 883–887. Bibcode:1976ApJ...206..883V. doi:10.1086/154452. Part 1.
  2. ↑ 2,0 2,1 Chamaraux, P.; Balkowski, C.; Gerard, E. (1980). „The H I deficiency of the Virgo cluster spirals“. Astronomy & Astrophysics. 83 (1–2): 38–51. Bibcode:1980A&A....83...38C.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Elmegreen, D.M.; Elmegreen, B.G.; Frogel, J.A; Eskridge, P.B.; Pogge, R.W.; Gallagher, A.; Iams, J. (2002). „Arm Structure in Anemic Spiral Galaxies“. The Astronomical Journal. 124 (2): 777–781. arXiv:astro-ph/0205105. Bibcode:2002AJ....124..777E. doi:10.1086/341613.
  4. ↑ Bergh, S. (1991). „What are anemic galaxies?“. Publications of the Astronomical Society of the Pacific. 103: 390–391. Bibcode:1991PASP..103..390V. doi:10.1086/132832.
  5. ↑ Fumagalli, M.; Krumholz, M.R.; Prochaska, J.X; Gavazzi, G.; Boselli, A. (2009). „Molecular Hydrogen Deficiency in H I-poor Galaxies and its Implications for Star Formation“. The Astrophysical Journal. 697 (2): 1811–1821. arXiv:0903.3950. Bibcode:2009ApJ...697.1811F. doi:10.1088/0004-637X/697/2/1811.
  6. ↑ Davidge, T. J.; Connachie, A. W.; Fardal, M. A.; Fliri, J.; Valls-Gabaud, D.; Chapman, S. C.; Lewis, G. F.; Rich, R. M. (2012). „The Recent Stellar Archeology of M31—The Nearest Red Disk Galaxy“. The Astrophysical Journal. 751 (1): 74. arXiv:1203.6081. Bibcode:2012ApJ...751...74D. doi:10.1088/0004-637X/751/1/74. article 74.
  7. ↑ Schommer, R. A.; Bothun, G. D. (1983). „Very red, yet H I rich galaxies“. The Astronomical Journal. 88: 577–582. Bibcode:1983AJ.....88..577S. doi:10.1086/113346.
  8. ↑ Chung, A.; Van Gorkom, J.H.; Kenney, J.F.P.; Crowl, Hugh; Vollmer, B. (2009). „VLA Imaging of Virgo Spirals in Atomic Gas (VIVA). I. The Atlas and the H I Properties“. The Astronomical Journal. 138 (6): 1741–1816. Bibcode:2009AJ....138.1741C. doi:10.1088/0004-6256/138/6/1741.
  9. ↑ 9,0 9,1 Koopmann, R.; Kenney, J. D. P. (2004). „Hα Morphologies and Environmental Effects in Virgo Cluster Spiral Galaxies“. The Astrophysical Journal. 613 (2): 866–885. arXiv:astro-ph/0406243. Bibcode:2004ApJ...613..866K. doi:10.1086/423191.
  10. ↑ 10,0 10,1 Boselli, A.; Gavazzi, G. (2006). „Environmental Effects on Late-Type Galaxies in Nearby Clusters“. The Publications of the Astronomical Society of the Pacific. 118 (842): 517–559. arXiv:astro-ph/0601108. Bibcode:2006PASP..118..517B. doi:10.1086/500691.
  11. ↑ Moran, S. M.; Ellis, R. S.; Treu, T.; Treu, T.; Salim, S.; Rich, R. M.; Smith, G. P.; Kneib, J. P. (2006). „GALEX Observations of Passive Spirals in the Cluster Cl 0024+17: Clues to the Formation of S0 Galaxies“. The Astrophysical Journal. 641 (2): L97–L100. arXiv:astro-ph/0603182. Bibcode:2006ApJ...641L..97M. doi:10.1086/504078.
  12. ↑ 12,0 12,1 Bekki, K.; Couch, W. J (2010). „Origin of optically passive spiral galaxies with dusty star-forming regions. Outside-in truncation of star formation?“. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 408 (1): L11–L15. arXiv:1007.2532. Bibcode:2010MNRAS.408L..11B. doi:10.1111/j.1745-3933.2010.00917.x.
  13. ↑ 13,0 13,1 Bekki, K.; Couch, W. J.; Shioya, Y. (2002). „Passive Spiral Formation from Halo Gas Starvation: Gradual Transformation into S0s“. The Astrophysical Journal. 577 (2): 651–657. arXiv:astro-ph/0206207. Bibcode:2002ApJ...577..651B. doi:10.1086/342221.
  14. ↑ Goto, T.; Okamura, S.; Sekiguchi, M.; Bernardi, M.; Brinkmann, J.; Gómez, P. L.; Harvanek, M.; Kleinman, S.; Krzesinky, J.; Long, D. (2003). „The Environment of Passive Spiral Galaxies in the SDSS“. Publications of the Astronomical Society of Japan. 55 (4): 757–770. arXiv:astro-ph/0301303. Bibcode:2003PASJ...55..757G. doi:10.1093/pasj/55.4.757.
  15. ↑ Crowl, H. H.; Kenney, J. D. P. (2008). „The Stellar Populations of Stripped Spiral Galaxies in the Virgo Cluster“. The Astronomical Journal. 136 (4): 1623–1644. arXiv:0807.3747. Bibcode:2008AJ....136.1623C. doi:10.1088/0004-6256/136/4/1623.
  16. ↑ Wolf, C.; Aragón-Salamanca, A.; Balogh, M.; Barden, M.; Bell, E. F.; Gray, M. E.; Peng, C. Y.; Bacon, D.; Barazza, F. D.; Böhm, A. (2009). „Optically-Passive Spirals: the Missing Link in Gradual Star Formation Suppression upon Cluster Infall“. The Starburst-AGN Connection. ASP Conference Series, Proceedings of the Conference Held 27–31 October 2008, at Shanghai Normal University, Shanghai, China. San Francisco: Astronomical Society of the Pacific. 408: 248. arXiv:0906.0306. Bibcode:2009ASPC..408..248W.
Морфологија
Структура
Активни јадра
Енергетски
Слабо активни
Заемодејства
Списоци
Поврзано
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Анемична_галаксија&oldid=4858872“