Андре Мазон
| Андре Мазон | ||
| ||
| Роден | André Auguste Mazon 7 септември 1881 Париз | |
|---|---|---|
| Починал | 13 јули 1967 Париз | |
| Националност | Французин | |
| Занимање | славист, академик | |
Андре Мазон (роден Андре Огист Мазон на 7 септември 1881 г. во Париз - починал на 13 јули 1967 г. во Париз)[1] е француски славист, професор на Францускиот Универзитет (1923 г.) и член на Академијата на натписи и белетристика (1941 г.). Неговите дела опфаќаат литература на словенски и класичен руски јазик, руски јазик и чешки јазик, како и словенски фолклор.
Кариера[уреди | уреди извор]
Андре Мазон студирал на Сорбона, а потоа на Универзитетот во Прага. Потоа предавал француски јазик на Универзитетот во Карков (1905-1908 г.). По враќањето бил назначен за секретар на Школата за ориентални современи јазици во Париз (1909-1914 г.). Бил професор на Универзитетот во Стразбур (1919-1923 г.), потоа професор на Францускиот Универзитет (1923-1951 г.). Тој бил на чело на Институтот за славистика во Париз од 1937 година, и станал потпретседател на Меѓународниот комитет на слависти (1958-1967 г.).
Андре Мазон е ко-основач и член на уредничкиот одбор на „Revue des études slaves“ (1921 г.).
Неговите дела, кои се фокусираат на класичната руска литература од XIX век век, исто така, се однесува и на фолклорот на Словените на Балканот. Неговата теза се занимава со делото на Иван Гонтчаров (1914 г.). Објавил ракописи на Тургењев зачувани во Париз, како и бројни дела, статии, книги, рецензии за скоро сите познати руски писатели од периодот од Пушкин и Шевченко до Достоевски и Толстој.
Неговиот скептицизам кон Слово за походот Игорев е добро позната,[2] но неговите аргументи денес се побиени, како што демонстрирал Роман Јакобсон во 1947 година.
Тој бил познат и како студент на Борис Унбеган.
Главни изданија[уреди | уреди извор]
- Morphologie des aspects du verbe russe, 1908
- Un maître du roman russe, Ivan Gontcharov (1812-1892), 1914
- Grammaire de la langue tchèque, 1921
- Contes slaves de la Macédoine sud-occidentale, 1923
- Manuscrits parisiens d'Ivan Tourguénieff, 1930
- Documents, contes et chansons slaves de l'Albanie du sud, 1936
- Le Slovo d'Igor, 1940
- Grammaire de la langue russe, 1943
- Deux Russes écrivains français, 1960
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Archives numérisées de l'état civil de Paris, acte de naissance Предлошка:Numéro, avec mention marginale du décès (consulté le 28 juin 2012)
- ↑ in Le Slovo d'Igor, 1940, et autres travaux