Прејди на содржината

Андреј Битов

Од Википедија — слободната енциклопедија
Андреј Битов
Изворно имеАндрей Георгиевич Битов
Роден/а27 мај 1937(1937-05-27)
Ленинград, Руска СФСР, СССР
Починат/а3 декември 2018(2018-12-03) (возр. 81)
Москва, Русија
ЗанимањеПисател
Јазикруски
НационалностСоветски, руски
ЖанрNovel
Книжевно движењеРуски постмодернизам

Андреј Георгиевич Битов (руски: Андре́й Гео́ргиевич Би́тов,27 мај 1937 – 3 декември 2018[1]) беше истакнат руски писател од Черкезиско потекло.[2]

Биографија

[уреди | уреди извор]

Битов е роден во Ленинград. Неговиот татко бил архитект, а неговата мајка адвокатка. Го завршил средното образование во 1954 година и почнал да пишува две години подоцна. Во 1957 година, станал студент на Рударскиот институт во Ленинград. Додека бил таму, се приклучил на литературно здружение за млади писатели предводено од Глеб Семјонов [ru]. Исто така, служел во градежен баталјон [ru] на север и дипломирал во 1962 година.

Потоа почнал да пишува поезија и кратки, апсурдни раскази кои не биле објавени сè до 1990-тите. Во 1965 година, станал член на Сојузот на советските писатели. Во 1978 го објавил своето најпознато дело „Пушкинова куќа“.

Во 1988 година, тој бил еден од основачите на рускиот ПЕН клуб и бил негов претседател почнувајќи од 1991 година. Исто така, предавал на Институтот за литература Максим Горки.[3]

Тој ја доби награда од Октјабр за неговата приказна „Нешто со љубов...“ во 2013 година. Потоа, во 2014 година, следеше Владина награда на Руската Федерација [ru] за култура, а во 2015 година, беше награден со Наградата Платонов. Во 2018 година, ја доби Орденот за пријателство. Почина во Москва.[4]

  • Живот во ветровито време: Кратки раскази, Ардис, 1986.
  • Куќата на Пушкин, Фарар, Штраус и Жиру, 1987 и Dalkey Archive Press, 1998.
  • Заробеник на Кавказот, ХарперКолинс, 1994.
  • Десет кратки раскази, Радуга Издавачи, 1995.
  • Мајмунската алка, Фарар, Штраус и Жиру, 1999.
  • Учителката по симетрија, Фарар, Штраус и Жиру, 2014.

Поврзано

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ „Умер Андрей Битов“ [Андреј Битов почина]. Медуза (руски). 2018-12-03. Посетено на 2018-12-03.
  2. ↑ Andrei Bitov
  3. ↑ Andrei Bitov
  4. ↑ Andrei Bitov

Секундарна литература

[уреди | уреди извор]
  • Sven Spieker: Figures of Memory and Forgetting in Andrej Bitov's Prose. Postmodernism and the Quest for History. (= Slawische Literaturen) Frankfurt: PeterLang, 1995, ISBN 978-3-631-46940-8.
  • Ellen Chances: Andrei Bitov: The Ecology of Inspiration (Cambridge Studies in Russian Literature), Cambridge UP, 2006, ISBN 0-521-02527-3

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Андреј_Битов&oldid=5469127“