Аналој

Три аналои, покриени со златна ткаенина.(Манастир Свети Никола, Гомељ, Белорусија)

Аналој (грчки: Ἀναλόγιον) — пулт или кос држач на кој се поставуваат икони или Евангелието во Источната православна црква и источните католички цркви. Може да се користи и како пулт за читање од литургиски книги за време на богослужба.

Опис

Аналој во бело, во манастирот Нов Валамо во Хајнавеси, Финска

Аналојот е вообичаено малку закосен, за да му олесни на оној што стои пред него да ја види иконата или книгата поставена на него. Аналојот може да има четири ногарки или само една во центарот. Често е покриен со богата ткаенина (антипендиум) која делумно или целосно го покрива аналојот од сите страни. Некои аналои се направени така што се преклопуваат за лесна преносливост, некои се изрезбани од фино дрво, а некои се едноставни рамки наменети да бидат целосно покриени со ткаенина. Тие обично се доволно лесни за да се преместат без тешкотија.

Певница со аналој за литургиски книги

Постои и еден вид аналој што го користат певците во певниците. Овој често има две или три страни и се врти за да им овозможи на пејачите полесно да ги користат бројните литургиски текстови потребни за време на богослужбите.

Постои постар грчки дизајн за овој вид на аналој кој е октогонален со рамен врв наместо кос. Овој стил сè уште се користи на Света Гора и во други антички манастири ширум светот. Понекогаш овој тип на аналој е сложено инкрустиран со седеф или други полускапоцени материјали.

На повисоко рангираните празници во црковната година, кога се повикува на пеењето на Полиелеос, во средиштето на храмот (т.е. наосот на црквата) се поставува аналој со свеќи и иконата чиј е празник се става на него. На врвот на богослужбата, сите светла во црквата се запалени, а свештенството и народот се собираат околу иконата на аналојот во средиштето на храмот за пеење на празнични химни и читање на утрената евангелска лекција.

Употреба

Аналоите се користат за почит на иконите, обично со свеќник покрај или зад нив, или кандило кое гори над него. Свеќникот може да држи една свеќа и да се користи за да ја осветли иконата или може да има место верниците да запалат свеќи додека изразуваат почит на иконата.

За време на Божествената литургија се поставува аналој пред царските двери за читање на Евангелието и олтарските служители стојат на двете страни со свеќи. Ако ѓаконот го чита Евангелието, аналојот ќе биде поставен така што тој ќе гледа на Исток (кон олтарот) додека чита; ако некој свештеник чита, аналојот ќе биде поставен така што да гледа на Запад (кон народот).

Кога свештеникот или епископот ќе ја слушне Исповедта, ќе го стори тоа стоејќи покрај аналојот на кој е поставена евангелска книга и крст. Покајникот ќе ги почитува Евангелието и Крстот, а потоа ќе клекне пред аналојот, држејќи ја десната рака на начин на правење на крстниот знак и допирајќи го подножјето на крстот додека се исповеда.

Галерија

• 
  Аналои во црквата Свети Пантелејмон во Битола
• 
  Руска православна црква во Селдовија, Алјаска

Литература

• Parry, Ken; Melling, David J.; Brady, Dimitri; Griffith, Sidney H.; Healey, John F., уред. (1999). The Blackwell Dictionary of Eastern Christianity. Malden, MA.: Blackwell Publishing. ISBN 0-631-23203-6. 

Надворешни врски

• Аналој на Протопсалтската патријаршиска црква Свети Ѓорѓи, Истанбул