Алотропија

Од Википедија — слободната енциклопедија
(Пренасочено од Алотропи)
Дијамантот и графитот се алотропски модификации на јаглеродот: чисти облици на истиот елемент кои се разликуваат по кристална структура.

Алотропија (од старогрчки: 'ἄλλος' (алос) „друг“ и τρόπος (тропос) „начин, облик“) — својство на некои хемиски елементи да се јавуваат во повеќе облици на истата состојба[1]. Тие се наречени алотропски модификации или алотропи[2] каде атомите на елементот се врзани на различен начин. На пример, алотропски модификации на јаглеродот се дијамантот (каде јаглеродните атоми се врзани во тетраедарска решетка), графит (врзани во листови на шестаголна решетка), графенот (единечни графитни листови) и фулерени (врзани во топчести, цевчести или елипсоидни строеви).

Поимот алотропија се користи само за елементи, а не за соединенија. Поопштиот поим за секое соединение е полиморфизам, иако употребата е ограничена на цврсти материјали како кристали. Алотропијата се однесува само на различните облици на еден елемент во иста фаза (состојба на материјата — цврста, течна или гасовита). Самата разлика во состојбите на материите не сочинува алотропија. Алотропските модификации на хемиските елементи често се нарекуваат полиморфи или фази на елементот.

Кај некои елементи, алотропските модификации имаат различни молекулски формули или кристални структури, како и разлики во физичката фаза; на пример, алотропските модификации на кислородот (дикислород, O2 и озон, O3) можат да се јават во цврста, течна и гасовита состојба. Други елементи немаат одделни алотропски модификации во различни фази; на пример, фосфорот има бројни цврсти алотропски модификации, и сите тие се сведуваат на истиот облик P4 кога ќе сте стопат во течна состојба.

Историја[уреди | уреди извор]

Концептот за алотропија прв го вовел шведскиот научник и барон Јакоб Берцелиус во 1840 г..[3][4] Поимот е изведен од старогрчки: άλλοτροπἱα што значи „променливост“.[5] По усвојувањето на Авогадровата хипотеза во 1860 г. станало јасно дека елементите можат да постојат како повеќеатомски молекули, и утврдени се две алотропски модификации на кислородот, имено O2 и O3.[4] На почетокот на XX век увидено е дека во случај на јаглеродот, ова се должи на различната кристална структура.

Кон 1912 г. балтогерманскиот физичар Вилхелм Оствалд забелжал дека алотропијата на елементите едноставно претставува посебен случај на полиморфизмот забележан кај соединенијата, и ги поимите алотроп (т.е. алотропска модификација) и алотропија да се напуштат во полза на полиморф и полиморфизам.[4][6] Иако многу други хемичари се на истото мислење, Меѓународниот сојуз за чиста и применета хемија и најголемиот број учебници сè уште го претпочитаат поимот алотропска модификација и алотропија во случајот на елементи.[7]

Разлики во својствата на алотропските модификации[уреди | уреди извор]

Алотропските модификации се различни структурни облици на еден ист елемент и можат да имаат прилично различни физички свосјтва и хемиски поведенија. Промената на алотропскиот облик е предизвикана од истите сили кои ги засегаат другите структури — притисок, светлина и температура. Оттука, стабилноста на дадените алотропски модификации зависи од дадените услови. За пример, железото се менува од телоцентрирана коцкеста структура (ферит) во страноцентрирана коцкеста структура (аустенит) над 906 °C, а калајот претрпува модификација наречена калајна чума од метален облик во полуспроводнички облик под 13,2 °C. Како пример за алотропски модификации со различни хемиски поведенија, озонот (O3) е многу посилен оксидатор отколку дикислородот (O2).

Список на алотропски модификации[уреди | уреди извор]

Елементите кои можат да имаат координациски број и/или оксидациски состојби обично пројавуваат поголем број алотропни модификации. Друг чинител е способноста на елементот да прави верижни врски (катенација).

Еве примери за елементи со алотропски модификации:

Неметали[уреди | уреди извор]

Елемент Алотропски модификации
Јаглерод
Фосфор
Кислород
Сулфур
  • цикло-пентасулфур, цикло-S5
  • цикло-хексасулфур, цикло-S6
  • цикло-хептасулфур, цикло-S7
  • цикло-октасулфур, цикло-S8
Селен
  • „црвен селен“ цикло-Se8
  • сив селен, полимерски Se
  • црн селен, неправилни полимерски прстени со должина до 1000 атоми
  • моноклински селен, темноцрвени проѕирни кристали

Металоиди[уреди | уреди извор]

Елемент Алотропски модификации
Бор
  • аморфен бор — кафеав прав — B12 правилни икосаедри
  • α-ромбоедарски бор
  • β-ромбоедарски бор
  • γ-орторомпски бор
  • α-четираголен бор
  • β-триаголен бор
  • висикопритисочна супреспроводлива фаза
Силициум
  • аморфен силициум
  • кристален силициум, дијаматнска коцкеста структура
  • силицен, свиен рамнински еднослоен силициум, сличен на графенот
Германиум
  • α-германиум — полуметален, со иста структура како дијамантот
  • β-германиум — метален, со иста структура како бета-калајот
  • германен — свиен рамнински еднослоен силициум, сличен на графенот
Арсен
  • жолт арсен — молекулски неметален As4, со иста структура како белиот фосфор
  • сив арсен, полимерски As (металоид)
  • црн арсен — молекулски и неметален, со иста структура како црвениот фосфор
Антимон
  • сино-бел антимон — стабилен облик (металоид), со иста структура како сивиот арсен
  • жолт антимон (неметален)
  • црн антимон (неметален)
  • експлозивен антимон
Телур
  • аморфен телур — сиво-црн или кафеав прав[8]
  • кристален телур — шестаголна кристална структура (металоид)

Метали[уреди | уреди извор]

Меѓу металните елементи кои природно се јавуваат во значителни количества (56 до U, без Tc и Pm), речиси половина (27) се алотропски при амбиентален притисок: Li, Be, Na, Ca, Ti, Mn, Fe, Co, Sr, Y, Zr, Sn, La, Ce, Pr, Nd, Sm, Gd, Tb, Dy, Yb, Hf, Tl, Th, Pa и U. Некои фазни премини помеѓу алотропските облици на технолошки значајни метали се оние на Ti при 882 °C, Fe при 912 °C и 1.394 °C, Co при 422 °C, Zr при 863 °C, Sn при 13 °C и U при 668 °C и 776 °C.

Елемент Фазни називи Просторна група Пирсонов симбол Структурен вид Опис
Литиум R3m hR9 α-самариумски Се образува под 70 K.[9]
Im3m cI2 телоцентриран коцкест Стабилен на собна температура и притисок.
cF4 страноцентриран коцкест Се образува над 7 GPa
hR1 Преодната фаза се образува ~40 GPa.
cI16 Се образува над 40 GPa.
Берилиум P63/mmc hP2 шестаголен збиено насложен Стабилен на собна температура и притисок.
Im3m cI2 телоцентриран коцкест Се образува над 1.255 °C.
Натриум R3m hR9 α-самариумски Се образува под 20 K.
Im3m cI2 телоцентриран коцкест Стабилен на собна температура и притисок.
Fm3m cF4 страноцентриран коцкест Се образува на собна температура над 65 GPa.[10]
I43d cI16 Се образува на собна температура, 108 GPa.[11]
Pnma oP8 Се образува на собна температура, 119 GPa.[12]
Магнезиум P63/mmc hP2 шестаголен збиено насложен Стабилен на собна температура и притисок.
Im3m cI2 телоцентриран коцкест Се образува над 50 GPa.[13]
Калај α-калај, сив калај, калајна чума Fd3m cF8 дијамантска коцкеста Стабилен под 13,2 °C.
β-калај, калај I41/amd tI4 β-калајна Стабилен на собна температура и притисок.
γ-калај, ромпски калај I4/mmm телоцентриран четириаголен
σ-Sn телоцентриран коцкест Се образува на многу висок притисок.[14]
станен
Железо α-Fe, ферит Im3m cI2 телоцентриран коцкест Стабилен на собна температура и притисок. Феромагнетен при T<770 °C, парамагнетен од T=770–912 °C.
γ-железо, аустенит Fm3m cF4 страноцентриран коцкест Стабилен од 912 до 1.394 °C.
δ-железо Im3m cI2 телоцентриран коцкест Стабилен од 1.394 до 1.538 °C, иста структура како α-Fe.
ε-железо, хексаферум P63/mmc hP2 шестаголен збиено насложен Стабилен на висок притисок.
Кобалт α-кобалт прост коцкест Се образува над 417 °C.
β-кобалт шестаголен збиено насложен Се образува под 417 °C.
Полониум α-полониум прост коцкест
β-полониум ромбоедарски

Лантаноиди и актиноиди[уреди | уреди извор]

Поврзано[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ „алотропија“ — Лексикон на македонскиот јазик
  2. ↑ IUPAC, Compendium of Chemical Terminology, 2. изд. (the "Gold Book") (1997). Семрежна поправена верзија: (2006–) "Алотроп". doi:10.1351/goldbook.A00243
  3. ↑ Berzelius, Jac. (1841). Årsberättelse om Framstegen i Fysik och Kemi afgifven den 31 Mars 1840. Första delen [Annual Report on Progress in Physics and Chemistry submitted March 31, 1840. First part.]. Stockholm, Sweden: P.A. Norstedt & Söner. стр. 14. From p. 14: "Om det ock passar väl för att uttrycka förhållandet emellan myrsyrad ethyloxid och ättiksyrad methyloxid, så är det icke passande för de olika tillstånd hos de enkla kropparne, hvari dessa blifva af skiljaktiga egenskaper, och torde för dem böra ersättas af en bättre vald benämning, t. ex. Allotropi (af αλλότροπος, som betyder: af olika beskaffenhet) eller allotropiskt tillstånd."
    • Republished in German: Berzelius, Jacob; Wöhler, F., trans. (1841). Jahres-Bericht über die Fortschritte der physischen Wissenschaften [Annual Report on Progress of the Physical Sciences]. vol. 20. Tübingen, (Germany): Laupp'schen Buchhandlung. стр. 13. From p. 13: "Wenn es sich auch noch gut eignet, um das Verhältniss zwischen ameisensaurem Äthyloxyd und essigsaurem Methyloxyd auszudrücken, so ist es nicht passend für ungleiche Zustände bei Körpern, in welchen diese verschiedene Eigenschaften annehmen, und dürfte für diese durch eine besser gewählte Benennung zu ersetzen sein, z. B. durch Allotropie (von αλλότροπος, welches bedeutet: von ungleicher Beschaffenheit), oder durch allotropischen Zustand."
    • Merriam-Webster online dictionary: Allotropy
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Jensen, W. B. (2006), „The Origin of the Term Allotrope“, J. Chem. Educ., 83 (6): 838–39, Bibcode:2006JChEd..83..838J, doi:10.1021/ed083p838.
  5. ↑ „allotropy“, A New English Dictionary on Historical Principles, 1, Oxford University Press, 1888, стр. 238.
  6. ↑ Ostwald, Wilhelm; Taylor, W.W., trans. (1912). Outlines of General Chemistry (3. изд.). London, England: Macmillan and Co., Ltd. стр. 104. From p. 104: "Substances are known which exist not only in two, but even in three, four or five different solid forms; no limitation to the number is known to exist. Such substances are called polymorphous. The name allotropy is commonly employed in the same connexion, especially when the substance is an element. There is no real reason for making this distinction, and it is preferable to allow the second less common name to die out."
  7. ↑ Jensen 2006, citing Addison, W. E. The Allotropy of the Elements (Elsevier 1964) that many have repeated this advice.
  8. ↑ Raj, G. Advanced Inorganic Chemistry Vol-1. Krishna Prakashan. стр. 1327. ISBN 9788187224037. Посетено на 6 јануари 2017.
  9. ↑ Overhauser, A. W. (2 јули 1984). „Crystal Structure of Lithium at 4.2 K“. Physical Review Letters. American Physical Society (APS). 53 (1): 64–65. Bibcode:1984PhRvL..53...64O. doi:10.1103/physrevlett.53.64. ISSN 0031-9007.
  10. ↑ Hanfland, M.; Loa, I.; Syassen, K. (13 мај 2002). „Sodium under pressure: bcc to fcc structural transition and pressure-volume relation to 100 GPa“. Physical Review B. American Physical Society (APS). 65 (18): 184109. Bibcode:2002PhRvB..65r4109H. doi:10.1103/physrevb.65.184109. ISSN 0163-1829.
  11. ↑ McMahon, M. I.; Gregoryanz, E.; Lundegaard, L. F.; Loa, I.; Guillaume, C.; Nelmes, R. J.; Kleppe, A. K.; Amboage, M.; Wilhelm, H.; Jephcoat, A. P. (18 октомври 2007). „Structure of sodium above 100 GPa by single-crystal x-ray diffraction“. Proceedings of the National Academy of Sciences. 104 (44): 17297–17299. Bibcode:2007PNAS..10417297M. doi:10.1073/pnas.0709309104. ISSN 0027-8424. PMC 2077250. PMID 17947379.
  12. ↑ Gregoryanz, E.; Lundegaard, L. F.; McMahon, M. I.; Guillaume, C.; Nelmes, R. J.; Mezouar, M. (23 мај 2008). „Structural Diversity of Sodium“. Science. American Association for the Advancement of Science (AAAS). 320 (5879): 1054–1057. Bibcode:2008Sci...320.1054G. doi:10.1126/science.1155715. ISSN 0036-8075. PMID 18497293. S2CID 29596632.
  13. ↑ Olijnyk, H.; Holzapfel, W. B. (1 април 1985). „High-pressure structural phase transition in Mg“. Physical Review B. American Physical Society (APS). 31 (7): 4682–4683. Bibcode:1985PhRvB..31.4682O. doi:10.1103/physrevb.31.4682. ISSN 0163-1829. PMID 9936412.
  14. ↑ Molodets, A. M.; Nabatov, S. S. (2000). „Thermodynamic Potentials, Diagram of State, and Phase Transitions of Tin on Shock Compression“. High Temperature. 38 (5): 715–721. doi:10.1007/BF02755923. S2CID 120417927.
  15. ↑ Benedict, U.; Haire, R. G.; Peterson, J. R.; Itie, J. P. (1985). „Delocalisation of 5f electrons in curium metal under high pressure“. Journal of Physics F: Metal Physics. 15 (2): L29–L35. Bibcode:1985JPhF...15L..29B. doi:10.1088/0305-4608/15/2/002.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Нормативна контрола
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Алотропија&oldid=5036725“