Аеринит
| Аеринит | |
|---|---|
 Аеринит од Шпанија | |
| Општо | |
| Категорија | несиликатни |
| Формула | Ca 4(Al,Fe,Mg) 10Si 12O 35(OH) 12CO 3 · 12H2O |
| Штрунцова класификација | 9.DB.45 |
| Просторна група | P3c1 |
| Единична ќелија | a = 14.690(15), b = 16.872(15) c = 5.170(15) [Å]; β = 94.75°; Z = 1[1] |
| Распознавање | |
| Боја | Сино до сино-зелена боја |
| Хабитус | влакнести |
| Кристален систем | Тригонална |
| Цврстина на Мосовата скала | 3 |
| Сјај | стаклестото тело |
| Огреб | синкаво бело |
| Проѕирност | проѕирен |
| Специфична тежина | 2.48 |
| Оптички својства | Биаксијален (−) |
| Показател на прекршување | nα1.510(5), nβ = 1.560(5), nγ = 1.580 |
| Плеохроизам | Интензивна; X = светло сина; Y = Z = бледо беж |
| 2V-агол | 63° (calc.) |
| Распрснување | δ = 0.07 |
| Наводи | [2][3][1][4] |
Аеринит (Ca
4(Al,Fe,Mg)
10Si
12O
35(OH)
12CO
3 · 12H
2O) е синкаво-виолетова неосиликатен минерал. Кристализира во моноклиничкиот кристален систем и се јавува како влакнести или компактни маси и облоги. Има темен сјај на стаклестото тело, специфична тежина од 2,48 и цврстина на Мосова скала од 3.
Тоа е нискотемпературна хидротермална циркулација која се јавува кај зеолитните фации на промена на долеритите. Поврзани минерали вклучуваат прехнит, сколецит и мезолит.
Неговото име доаѓа од грчкиот корен „aerinos“, што значи „атмосфера“ или „небесно сино“. За прв пат е опишан од Ласаулкс (1876) од примерок во музејот во Вроцлав кој бил добиен во Арагон, Шпанија.[5] Во 1882 година, геологот Луис Мариано Видал го пронашол минералот на самото место во Касерас дел Кастиљо, локалитет кој моментално припаѓа на општината Естопињан дел Кастиљо, во Уеска (Шпанија).[6]
Наоѓалишта и употреба
[уреди | уреди извор]
Аеринитот е редок минерал. Пронајден е во неколку наоѓалишта во шпанските Пиринеи Хуеска и Леида, како во Естопињан дел Кастиљо, Кампорелс, Хузеу и Тартареу. Во Франција, локацијата е важна од Сент Пенделон, во Ланд.[7] Аеринитот се користел како син пигмент во романескните слики во многу цркви во Шпанија, а исто така и во некои француски, вклучувајќи ја и најпознатата од нив, Седржител во црквата Сан Клементе де Тахул.[8]
Поврзано
[уреди | уреди извор]Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ 1,0 1,1 Aerinite. Mindat.org
- ↑ Aerinite. Handbook of Mineralogy
- ↑ Aerinite. Webmineral
- ↑ Rius, Jordi; Elkaim, Erik; Torrelles, Xavier (23 February 2004). „Structure determination of the blue mineral pigment aerinite from synchrotron powder diffraction data: The solution of an old riddle“. European Journal of Mineralogy. 16 (1): 127–134. Bibcode:2004EJMin..16..127R. doi:10.1127/0935-1221/2004/0016-0127.
- ↑ Lasaulx, A.v. (1876). „Aërinit, ein neues Mineral“. Neues Jahrbuch für Mineralogie, Geologie und Paläontologie: 352–358.
- ↑ Vidal, Luis Mariano (1882). „Yacimiento de la aerinita“. Boletín de la Comisión del Mapa Geológico de España. 9: 113–121.
- ↑ Calvo, Miguel (2018). Minerales y Minas de España. Silicatos. Escuela Técnica Superior de Ingenieros de Minas de Madrid. Fundación Gómez Pardo. стр. 298–303.
- ↑ Calvo, Miguel (2017). „Aerinita, la piedra azul del Pirineo“. Naturaleza Aragonesa. 34: 63–68.