Австралиска антарктичка дивизија

Од Википедија — слободната енциклопедија
Австралиска антарктичка дивизија
Податоци за органот
Основан 1948
Надлежност Австралија
Седиште Хобарт, Тасманија
Координати: 42°59′12.43″S, 147°17′32.28″E

Вработени 300 (од 15 јуни 2022)
Надлежен министер Сенатор Мелдин Кинг, Министер за ресурси и води
Раководител Ким Елис
(Директор)
Матично одделение Оддел за индустрија, наука, енергија и ресурси
Мрежно место
antarctica.gov.au


Австралиска антарктичка дивизија (ААД) — дел од Одделот за климатски промени, енергија, животна средина и вода на Владата на Австралија. Одделот презема научни програми и истражувачки проекти за да придонесе за разбирање на Антарктикот и Јужниот Океан. Спроведува и поддржува заеднички истражувачки програми со други австралиски и меѓународни организации, како што е Биро за метеорологија и Геонаука Австралија, како и администрирање и одржување на присуство во австралиските антарктички и подантарктички територии.

Нивното мрежно место вклучува статии за дивиот свет на Антарктикот, заканите, упатствата и тие имаат блогови напишани од Австралијци во трите австралиски бази на Антарктикот: Мосон, Дејвис и Кејси.

Повелба[уреди | уреди извор]

Според нејзината повелба, Австралиската антарктичка дивизија:

  • Администрира со Австралиската Антарктичка Територија и со територијата на островот Херд и Островите Макдоналд
  • Спроведува истражување во области со висок приоритет на науката на Антарктикот
  • Ја координира и управува австралиската логистичка програма на Антарктикот
  • Промовира истражување на Антарктикот на универзитетите преку грантови и обезбедување логистичка поддршка
  • Развива предлози за политики и дава совети за интересите на Австралија на Антарктикот
  • Ги промовира австралиските интереси на Антарктикот во рамките на Антарктичкиот договор
  • Одржува континуирано присуство во регионот преку постојани станици, воспоставување теренски бази и обезбедување транспорт, комуникација и медицински услуги
  • Дејствува како примарен извор на информации за австралискиот Антарктик

Австралиска програма[уреди | уреди извор]

Австралиската антарктичка дивизија ја води Австралиската антарктичка програма (ААП) со четири клучни цели:

  • Одржување го Антарктичкиот договор и зацврстување на влијанието на Австралија
  • Заштита ја околината на Антарктикот
  • Разбирање на улогата на Антарктикот во глобалниот климатски систем
  • Преземање научна работа од практично, економско и национално значење

Истражувачки станици[уреди | уреди извор]

Станицата на островот Маквори во 1996 година

Седиштето на ААД е во Кингстон, Тасманија, јужно од Хобарт. Во седиштето на дивизијата се сместени лаборатории за наука, електроника и електронска микроскопија, механички и инструментални работилници, аквариум за истражување на крил, хербариум, продавници за опрема, комуникации и други оперативни и помошни објекти. Главен научник од 2021 година е професорката Никол Вебстер.[1]

ААД одржува три станици со трајно екипаж на антарктичкиот континент и една на островот Маквари во подантарктикот:[2]

  • Кејси (вклучувајќи го сезонскиот камп на Вилкинс)
  • Дејвис
  • Мосон
  • Станица на островот Мекквари

Оддалечените теренски бази функционираат во текот на летната истражувачка сезона поддржувајќи операции на крајбрежјето, внатрешноста и попречно.

Сообраќај[уреди | уреди извор]

Истражувачите ги проучуваат пингвините додека патуваат на бродот Aurora Australis

Авијација[уреди | уреди извор]

ААД користи систем за воздушен сообраќај, како за сообраќај до и од Антарктикот, така и за сообраќај во рамките на континентот. Авионите за овој систем се обезбедени и управувани по договор од оператори од приватниот сектор. Услугите до и од Антарктикот се обезбедуваат, помеѓу ноември и февруари секоја година, со Ербас А320 семејство управуван од Skytraders. Овој авион оперира до и од ледената писта Вилкинс, која се наоѓа на околу 65 километри од станицата Кејси.[3][4] Изградба на 2.700 метри асфалтирана писта на станицата Дејвис била објавена во 2018 година [5]

Услугите во рамките на Антарктикот се обезбедуваат со мешавина од авиони со фиксни крила и хеликоптери. Услугите со фиксни крила ги обезбедуваат авионите Basler BT-67 и DHC-6 Twin Otter управувани од Kenn Borek Air.[6] Овие авиони оперираат од пистата Вилкинс и од помалите снежни писти на секоја од трите постојани станици, како и од сите теренски места кои ја обезбедуваат потребната рамна површина на снег или мраз.

Хеликоптерските услуги ги обезбедуваат три хеликоптери Eurocopter AS 350 BA Squirrel, управувани од Helicopter Resources. Во 2016 година, пилотот на хеликоптерот AAD, Дејвид Вуд, загинал паѓајќи во процеп додека истоварувал товар во близина на станицата Дејвис.[7] По судски постапки, Судот на австралиската престолнина ја прогласил ААД за виновна поради неисполнување на својата должност да го обезбеди здравјето и безбедноста на работниците.

Антарктички лет РААФ оперирал од 1948 до 1963 година. Од неговото повлекување, авионите од Кралските австралиски воздухопловни сили ретко оперираат на Антарктичките и Подантарктичките Острови во 1970-тите и 1980-тите,[8] [9] [10][11]

Бродови[уреди | уреди извор]

ААД го користи мразокршачот RSV Nuyina, брод за истражување и снабдување за кршење мраз. Изградбата започнала во мај 2017 година во бродоградилиштето Дамен во Романија.[12] Бродот потоа бил опремен во Флисинген во Холандија и предаден на 19 август 2021 година [13] Nuyina е во сопственост на австралиската влада, а управувана од Serco.[14]

Nuyina е изграден за да го замени RSV Aurora Australis, повеќенаменски брод за истражување и снабдување на морето, изнајмен од P&O Polar. Aurora Australis бил лансиран во 1989 година и изградена од Carrington Slipways во Њукасл, Нов Јужен Велс.[15] Aurora Australis бил деактивиран во март 2020 година.

Санки со кучиња[уреди | уреди извор]

Австралија е една од трите земји кои сèуште користат кучиња со санки (хаски) уште од 1992 година, кога Протоколот за заштита на животната средина кон Антарктичкиот договор (Мадридски протокол) го забранил присуството на неавтородни видови на Антарктикот за да се избегне пренос на болести од недомородни видови на домородни видови.[16] Помладите австралиски хаски биле преместени со помош на хеликоптер, брод, авион и камион во Ели, Минесота, каде што можело да продолжат да бидат работни кучиња.[17] Постарите кучиња биле пензионирани во Австралија, честопати живеејќи со поранешни работници на Антарктикот.[18][19]

Територијална администрација[уреди | уреди извор]

ААД е одговорен, во име на австралиската влада, за администрирање на двете австралиски федерални територии кои лежат на Антарктикот или на подантарктичките ширини:

ААД има база на островот Мекквари кој е дел од австралиската држава Тасманија.

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ „Professor Nicole Webster – Chief Scientist“. www.antarctica.gov.au (англиски). Архивирано од изворникот на 2 January 2022. Посетено на 2 January 2022.
  2. ↑ „Stations“. Australian Antarctic Division. Архивирано од изворникот на 25 October 2010. Посетено на 16 October 2010.
  3. ↑ Sebastian, Scmitz (November 2010). „From Oz to Ice: Flight Operations of the Australia Antarctic Division“. Airliner World. Key Publishing Ltd.
  4. ↑ „Aviation“. Australian Antarctic Division. Архивирано од изворникот на 4 October 2010. Посетено на 16 October 2010.
  5. ↑ „Site chosen for Antarctic year-round runway near Australia's Davis research station“. ABC News. 18 May 2018. Архивирано од изворникот на 17 May 2019. Посетено на 2 July 2019.
  6. ↑ „Intra-continental operations“. Australian Antarctic Division. Архивирано од изворникот на 29 September 2010. Посетено на 16 October 2010.
  7. ↑ „Court finds Commonwealth responsible for Antarctic helicopter pilot's death“. ABC News (англиски). 9 December 2019. Архивирано од изворникот на 8 April 2022. Посетено на 8 April 2022.
  8. ↑ „Antarctic Flight“. RAAF Museum. Архивирано од изворникот на 13 June 2010. Посетено на 24 March 2010.
  9. ↑ Wilson 1991.
  10. ↑ „RAAF operates C-17 proof of concept flights to Antarctica“. Australian Aviation. 22 November 2015. Архивирано од изворникот на 26 December 2015. Посетено на 14 January 2016.
  11. ↑ „C17-A Globemaster III“. Australian Antarctic Division. Архивирано од изворникот на 2 July 2019. Посетено на 2 July 2019.
  12. ↑ „Australia's new icebreaker - RSV Nuyina“. Australian Antarctic Division (англиски). 17 April 201. Архивирано од изворникот на 15 October 2019. Посетено на 15 October 2019.
  13. ↑ „Flying the flag over Australia's new icebreaker“. www.antarctica.gov.au (англиски). Архивирано од изворникот на 3 January 2022. Посетено на 3 January 2022.
  14. ↑ Tupas, Nastasha (18 October 2021). „Serco's RSV Nuyina exceeds all capability expectations“. defenceconnect.com.au (англиски). Архивирано од изворникот на 3 January 2022. Посетено на 3 January 2022.
  15. ↑ „Aurora Australis“. Australian Antarctic Division. Архивирано од изворникот на 27 December 2010. Посетено на 16 October 2010.
  16. ↑ „Huskies“. Australian Antarctic Division (англиски). Архивирано од изворникот на 15 October 2019. Посетено на 15 October 2019.
  17. ↑ Bain, Gordon (2011). „Husky's tale comes full circle“. Australian Antarctic Division (англиски). Архивирано од изворникот на 15 October 2019. Посетено на 15 October 2019.
  18. ↑ Stone, Greg (14 November 2014). „Lost dog“. Australian Antarctic Division (англиски). Архивирано од изворникот на 31 October 2016. Посетено на 15 October 2019.
  19. ↑ Hashek, Frank (December 2005). „Inuit Dogs of Mawson Station“. Journal of the Inuit Sled Dog International. Архивирано од изворникот на 15 October 2019. Посетено на 15 October 2019.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Австралиска_антарктичка_дивизија&oldid=5084822“