Аверн

Од Википедија — слободната енциклопедија
Урнатини на храмот на Аполон, Аверн

Аверн било античко име за вулканскиот кратер во близина на Кума, Италија, во регионот Кампанија западно од Неапол. Делот од флегрските полиња со вулкани,[1] Аверн е приближно 3,2 километри во обем. Во рамките на кратерот е и езерото Аверн.

Улога во древното римско општество[уреди | уреди извор]

Се верувало дека Аверн е влезот кон подземниот свет и како таков е прикажан во Енеида на Вергилиј. Според традицијата, сите птици кои летале над езерото биле предодредени да паднат мртви,[2] оттука и името на езерото „(езеро) без птици“.[3] Ова најверојатно се должи на токсичните испарувања кои кратерот ги испуштал во атмосферата.

На брегот на езерото се наоѓа грото на Кумејската Сибила, а влезот во долгиот тунел околу 800 метри води кон Кума, каде се наоѓало нејзиното светилиште. Има и остатоци од храмови на Аполон и Јупитер. За време на граѓанската војна меѓу Октавијан и Антониј, Агрипа се обидел да го претвори езерото во воено пристаниште. За таа цел бил ископан воден пат од езерото Лукрино до Аверн. Остатоците од пристаништето сè уште можат да се видат под површината на езерото.[4]

Аверни[уреди | уреди извор]

Терминот avernus (множина averni) го користеле и античките натуралисти за одредени езера и други места кои го инфицираат воздухот со отровни пареи или испарувања. Пештерата на кучиња во Италија била познат пример.[5] Сепак, најславното од нив е езерото Аверн.

Тие биле наречени и мефити. Мефит била римска божица на штетните испарувања, која штитела од маларија.

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. Siebert, Lee; Simkin, Tom; Kimberly, Paul (2011). Volcanoes of the World (3rd. изд.). University of Calif. Press. стр. 50. ISBN 978-0-520-94793-1. [in the chart] Campi Flegrei [...] Averno
  2. Public Domain Чејмберс, Ефраим, уред. (1728). „Averni“. Циклопедија, или универзален речник на уметностите и науките (1.. изд.). James and John Knapton, et al. стр. 177.
  3. W. M. Lindsay, The Latin Language, Oxford 1894, p. 197.
  4. R.F., Paget (1968). „The Ancient Ports of Cumae“. The Journal of Roman Studies. 58 (1–2): 152–169. doi:10.2307/299704. JSTOR 299704.
  5. Curtis, Thomas (1829). The London Encyclopaedia. 3. T. Tegg. стр. 269.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]