Џулијана Морел

Џулијана Морел

Џулијана Морел (16 февруари 1594 – 26 јуни 1653) била каталонска доминиканска калуѓерка и интелектуално чудо од дете. Некои извори тврдат дека таа добила докторат по канонско право во Авињон во 1608 година. Во 1941 година, Силванус Морли открил дека ова му се припишува на погрешно читање од 1859 година од Joaquín Roca y Cornet од латински документи од 17 век. и навел други кои наведуваат дека, додека нејзиниот татко сакал таа да докторира, таа одбила, сметајќи дека тоа е некомпатибилно со нејзиниот статус како калуѓерка.

Биографија

Морела е родена во Барселона и останала без мајка кога била многу мала; нејзиниот прв тренинг го добила од доминиканските калуѓерки во Барселона. На четиригодишна возраст дома почнала со латински, грчки и хебрејски јазик под компетентни учители. Кога сè уште немала седум години, таа му напишала латинско писмо на својот татко кој бил отсутен.^{[се бара извор]}

Обвинет за учество во убиство, таткото побегнал во Лион со својата ќерка, која тогаш имала осум години. Во Лион, Јулијана продолжила со студиите, посветувајќи девет часа дневно на реторика, дијалектика, етика и музика. На 12-годишна возраст таа јавно ги бранела своите тези за етика и дијалектика summa cum laude. Таа потоа се применила на физика, метафизика и канонско и граѓанско право. Нејзиниот татко, кој во меѓувреме се населил во Авињон, сакал неговата ќерка да докторира право. Ова титула ја стекнала во 1608 година, кога таа јавно ги одржала своите правни тези во папската палата на вице-легатот пред истакната публика, меѓу која била и принцезата де Конде . Не е јасно кој орган и ја доделил дипломата. 

Според некои извори, Морел била првата жена која добила универзитетска диплома, но околностите се нејасни. Џулијана Морел „одбранила тези“ во 1606 или 1607 година во Лион или можеби Авињон, иако тврдењата дека таа добила докторат по канонско право во 1608 година се дискредитирани. Првата жена што добила докторат во модерната ера била Елена Корнаро Пископија во 1678 година на Универзитетот во Падова .

Занемарувајќи го богатството и поволната понуда за брак, таа влегла во текот на истата година во манастирот Сент Праксед во Авињон. Во 1609 година се закалуѓерила, а на 20 јуни 1610 година ги зела заветите. Во три наврати таа била именувана за свештеничка. Две години пред нејзината смрт таа била во големи телесни страдања и нејзината смртна агонија траела пет дена; таа починала во 1653 година во Авињон.^{[се бара извор]}

Во една пофална песна Лопе де Вега зборува за неа „како четврта од благодатта и десеттата муза“ и вели „дека таа била ангел кој јавно ги предавала сите науки од професорските катедри и во училиштата“. 

Дела

Морел оставила голем број религиозни списи:

• Превод на „Vita Spiritualis“ на Винсент Ферер, со коментари и белешки за различните поглавја (Лион, 1617; Париз, 1619);
• Exercices spirituels sur l'éternité (1637);
• Француски превод на Правилото на Свети Августин со додавање на различни објаснувања и набљудувања за целите на поучување (Авигон, 1680);
• Историја на реформата на манастирот Св. Пракседис, со житијата на некои побожни сестри, во ракопис;
• Латински и француски песни, некои печатени, а некои во ракопис.

Поврзано

• Беатрис Галиндо
• Франциска де Лебрија
• Изабела Лоза
• Луиза де Медрано

Наводи

Атрибуција

•  This article incorporates text from a publication now in the public domain: .mw-parser-output cite.citation{font-style:inherit;word-wrap:break-word}.mw-parser-output .citation q{quotes:"\"""\"""'""'"}.mw-parser-output .citation:target{background-color:rgba(0,127,255,0.133)}.mw-parser-output .id-lock-free a,.mw-parser-output .citation .cs1-lock-free a{background:linear-gradient(transparent,transparent),url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/65/Lock-green.svg")right 0.1em center/9px no-repeat}.mw-parser-output .id-lock-limited a,.mw-parser-output .id-lock-registration a,.mw-parser-output .citation .cs1-lock-limited a,.mw-parser-output .citation .cs1-lock-registration a{background:linear-gradient(transparent,transparent),url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/d/d6/Lock-gray-alt-2.svg")right 0.1em center/9px no-repeat}.mw-parser-output .id-lock-subscription a,.mw-parser-output .citation .cs1-lock-subscription a{background:linear-gradient(transparent,transparent),url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/aa/Lock-red-alt-2.svg")right 0.1em center/9px no-repeat}.mw-parser-output .cs1-ws-icon a{background:linear-gradient(transparent,transparent),url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/4/4c/Wikisource-logo.svg")right 0.1em center/12px no-repeat}.mw-parser-output .cs1-code{color:inherit;background:inherit;border:none;padding:inherit}.mw-parser-output .cs1-hidden-error{display:none;color:#d33}.mw-parser-output .cs1-visible-error{color:#d33}.mw-parser-output .cs1-maint{display:none;color:#3a3;margin-left:0.3em}.mw-parser-output .cs1-format{font-size:95%}.mw-parser-output .cs1-kern-left{padding-left:0.2em}.mw-parser-output .cs1-kern-right{padding-right:0.2em}.mw-parser-output .citation .mw-selflink{font-weight:inherit}Herbermann, Charles, ed. (1913). "Juliana Morell". Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company.

Во записот се наведува:

• • Quétif - Échard, сценарио. Ред. Праед. II (1721), 845 кв.;
  • Baronius, Apologeticus, V, 326;
  • Николас Антонио, Bibliotheca hispana, II, (1672), 344-5.

Извори

• Morley, S. Griswold (January 1941). „Juliana Morell: Problems“. Hispanic Review. 9 (1): 137–150. doi:10.2307/469691. JSTOR 469691.
• Morley, S. Griswold (July 1941). „Juliana Morell: Postscript“. Hispanic Review. 9 (3): 399–402. doi:10.2307/469606. ISSN 0018-2176. JSTOR 469606.

Цитати