Џон Френч
 | Оваа статија можеби бара дополнително внимание за да ги исполни стандардите за квалитет на Википедија. Ве молиме подобрете ја оваа статија ако можете. |
 | Оваа статија нема ниту една категорија. Помогнете ни со ставањето на категории, за истата да може да се заведе заедно со Оваа статијаи. |
'Џон Френч' , (John Denton Pinkstone), бил познат како Виконт француски. Станал национален херој во тек на Бурските војни. Бил главен командант на Британските експедициони сили на Западниот фронт во првата светска војна.
Животопис[уреди | уреди извор]
Роден е во септември 1825 година, во Кент во англо-ирско семејсрво. Првата служба ја имал во англиска морнарица, а потоа станал офицер во англиска коњаница. Бил успешен и се промовирал вво тек на Нилската експедиција. Поѕнат е по тоа што бил миленик кај жените, поради што безмалку можел да ја заврши кариерата поради неговата вмешаност во раѕводот на еден офицер кој служел во Индија.
Неговите придонеси во Бурските војни, кога се повлекол со последниот воз пред опсадата во општината Ледисмит. Заповедал со Првиот корпус во Алдершот, а потоа служел како главен инспектор на Армија. Во 1912 година станал началник на Главниот штаб и помагал во подготовки на војската за можната европска војна.
Неговата најважна улога била како ѕаповедник на британските сили (БЕФ) што се бореле на територија на Белгија и Франција Првата светска војна, а во период од 1916[1] до 1918 година бил главен командант на британски сили. Во тек на војната имал судир со францускиот генерал Шарл Ланрезак по тешките загуби што британцитее ги имале во Битката кај Монс и Ле Като.[2]
Од 1919 до 1922 станал Лорд лиетрант на Ирска.
Починал на 22 мај 1925 година во Дел Кастл.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Holmes 2004 стр.. 314–17. Holmes writes "War Council" but this may be a confusion with the "War Council" which discussed strategy between August 1914 and May 1915, or the "War Committee", a Cabinet Committee which discussed strategy in 1916.
- ↑ Senior (p. 336) argues that after Mons von Kluck seems to have thought the BEF a spent force; at Le Cateau II Corps fought bravely, but were saved largely by German lack of urgency, and thereafter by von Kluck’s inability to catch the BEF up, not least as he believed wrongly that the British were retreating towards the Channel Ports. He appears to have discounted them until 8 September.