Јукио Мишима
Кимитакe Хираокa (јапонски: 平岡 公威, Токио, 14 јануари 1925 - Токио, 25 ноември 1970), подобро познат под книжевниот псевдоним Јукио Мишима (јапонски: 三島 由紀夫), бил јапонски писател, поет, драматург, националист, глумец, модел, режисер и основач на паравоената организација Татенај. Трипати бил номиниран за Нобеловата награда за литература и се смета за еден од највлијателните јапонски писатели на 20 век. Неговите авангардни дела ја отсликуваат комбинацијата на современа и традиционална естетика, поттикнување на културни и политички промени.
Раното детство[уреди | уреди извор]
Мишима е роден во Јокохама (денес Шинџуку) од регионот Токио. Неговиот татко (Азуса Хираока) бил владин претставник; и неговата мајка, Шиџо, ќерка на директорот на училиштето во Токио . Имал помлада сестра Мицуко, која починала од тифус и помлад брат Чуки. Неговата баба Нацу го оставила најголемо влијание на неговото детство, каде што поминал неколку години одвоено од своето семејство. Таа го задржува значителниот дел од аристократското наследство, дури и по бракот со Јотаро Хираока (дедо Јукио Мишима); бирократ кој создал големо богатство за време на новиот колонијализам и се преправал дека е генерален градоначалник на Карафуто. Таа му забранувала да излегува, да се дружи со своите врсници и да тренира некаков спорт.
Мишима се враќа во неговото семејства на дванаесет години. Неговиот татко, дисциплиниран во воен дух, ја употреби суровата тактика на предавање на младиот Мишима.
Образование и дела[уреди | уреди извор]
На шестгодишна возраст, Мишима е запишан во елитно основното училиште во Гакушуин (学習 院). Веќе во дванаесеттата година почнува да пишува, најчесто приказни. Тој бил фасциниран од делата на Оскар Вајлд , Рајнер Марија Рилке и голем број јапонски класични писатели. По шест години одење на училиште, тој станува најмлад член во книжевниот оддел. Привлечен од делата на Микезо Тахихара (立 原 道 造), тој е исто така заинтересиран за класичната форма на Вака песни. Тоа влијаело на неговите први дела поврзани со поезијата, со цел да размислува за прозата подоцна.
Повоена литература[уреди | уреди извор]
Мишима пишувал романи , популарни сериски романи , раскази, есеи , како и познати дела за театарот Кабуки и модерна драма . Исто така, во 1945 година, расказот за Мисаки не е моногатари (Приказна за Кејп - 岬 に て の 物語) и продолжил да пишува до крајот на Втората светска војна . Веќе во 1946 година, во посета на познатиот јапонски писател Јсунари Кавабата во Камакура. На препорака на Кавабат, 1946 година. Табако е објавен во новиот литературен магазин Нинген (Човечност - 人間).
Познати дела[уреди | уреди извор]
| Јапонски назив | Македонски назив | Година на издавање |
|---|---|---|
| 假面の告白 （仮面の告白） Kamen no Kokuhaku |
Исповед на маската | 1949 |
| 愛の渇き Ai no Kawaki |
Жед за љубов | 1950 |
| 禁色 Kinjiki |
Забранети бои | 1951–1953 |
| 潮騷 Shiosai |
Бука на брановите | 1954 |
| 金閣寺 Kinkaku-ji |
Златен павиљон | 1956 |
| 宴のあと Utage no Ato |
После банкетот | 1960 |
| 午後の曳航 Gogo no Eikō |
Морнарот кој го изневери морето | 1963 |
| 三熊野詣 Mikumano Mōde (кратка прича) |
Акт на обожавање | 1965 |
| サド侯爵夫人 Sado Kōshaku Fujin (драмско дело) |
Маркиз де Сад | 1965 |
| 憂國（憂国） Yūkoku (кратка прича) |
Патриотизам | 1961 |
| 真夏の死 Manatsu no Shi (приповетке) |
Смрт за време на летот | 1953 |
| 葉隠入門 Hagakure Nyūmon |
Патот на самураите | 1967 |
| 太陽と鐡 （太陽と鉄） Taiyō to Tetsu |
Сонце и челик | 1968 |
| 豐饒の海 （豊饒の海） Hōjō no Umi |
Море на плодност тетралогија: | 1965–1970 |
| I. 春の雪 Haru no Yuki |
1. Пролетен снег | 1969 |
| II. 奔馬 Honba |
2. Замаен коњ | 1969 |
| III. 曉の寺 Akatsuki no Tera |
3. Храм на разденувањето | 1970 |
| IV. 天人五衰 Tennin Gosui |
4. Падод на анѓелите | 1971 |