Јанко Керсник
Јанко Керсник
| |
|---|---|
 Јанко Керсник
| |
| Роден | 4 септември 1852 година Брдо, Словенија |
| Умрел | 28 јули 1897 година (стар 44) Љубљана, Словенија
|
| Занимање | Политичар |
Јанко Керсник (4 септември 1852 – 28 јули 1897) бил писател и политичар од Австро-Унгарија, етнички Словенец. Заедно со Јосип Јурчич се смета за најзначаен претставник на литературниот реализам на словенечки јазик.
Биографија
[уреди | уреди извор]
Керсник е роден во Брдо Манор во близина на Луковица во Горењска, тогаш дел од австриското Војводство Карниола (сега во Словенија). Неговиот татко Јоже Керсник бил окружен судија, додека неговата мајка Берта Хеферн била локална благородничка. Керсник пораснал во двојазична, германско-словенечка средина. Учел во гимназијата на германски јазик во Љубљана, но бил избркан под обвинение за словенечки национализам. Своите студии ги продолжил под приватно туторство на Фран Левец, влијателен книжевен историчар дел од млади словенци.
Студирал право на Универзитетот во Виена и Грац, каде што дипломирал во 1874 година. Работел во австроунгарската администрација во Љубљана помеѓу 1874 и 1878 година, каде отворил нотарска канцеларија за граѓанско право во родното Брдо при Луковичи.
Во доцните 1870-ти, тој станал активен во политиката во либералната партија Млади Словенци. Во 1883 година, бил избран за провинцискио парламент на Карњска. Заедно со Фран Шукље, тој припаѓал на умерената фракција на словенечките либерали и се спротивстави на конзервативизмот на Старословенци, на централизмот на австриските либерали и на словенечкиот радикален национален либерализам, за кој се залагале Иван Хрибар и Иван Тавчар.
Починал во Љубљана во 1897 година.
Литературно дело
[уреди | уреди извор]Керсник ја започнал својата литературна кариера како поет на германски јазик. Под влијание на словенечките пост-романтични автори Јосип Стритар и Симон Јенко, почнал да пишува на словенечки јазик. Прво пишувал во доцен романтичен стил, но под влијание на неговиот личен пријател Јосип Јурчич преминал на литературен реализам. Тој бил плоден автор на раскази, фељтони и сатири, во кои критички ја оценувал заостанатоста на словенечките земји од неговото време и радикализацијата на политичкиот живот.
Библиографија
[уреди | уреди извор]- На Жериња, 1876 година
- Роковњачи – завршен по смртта на Јосипа Јурчича, 1881 г
- Лутрски луѓе, 1882 г
- Цикламен, 1883 година
- Господин Јанез, 1884 година
- Агитатор, 1885 година
- Таткото на мачката, 1886 г
- Завет, 1887 година
- Докторот Конец и неговиот коњ, 1888 г
- Колку години Молек го барал крадецот, 1889 г
- Кметски слики, 1891 година
- Јара господине, 1893 година
- Гревот на Отецот, 1894 г