Ханес Алфвен

Од Википедија — слободната енциклопедија
Ханес Алфвен
Роден(а)30 мај 1908(1908-05-30)
Норшепинг, Шведска
Починал(а)2 април 1995(1995-04-02) (возр. 86)
Јуршолм, Шведска
ПолињаЕлектричен Инженер
Установи
ОбразованиеУниверзитет на Упсала
Докторски менторМане Сигбан
Карл Вилем Озен
Познат по

Ханес Олоф Јоста Алфвен (шведски: [alˈveːn]; 30 мај 1908 – 2 април 1995) — шведски електроинженер, физичар и добитник на Нобеловата награда за физика во 1970 година за неговиот труд во магнетната хидродинамиката(МХД). Тој ја опишал класата на (МХД) брановите позната како Алфвенови бранови. Алфвен има придонесено многу во плазмо физиката, вклучувајќи ги и теориите кои ја објаснуваат појавата Аврора, Ван Аленов појас, ефектот на Геометриска Бура на Земјиното Магнетно Поле, и динамиката на плазмите во Млечниот Пат.

Образование[уреди | уреди извор]

Алфвен наставката Проф.Д-р ја стекнал на Универзитетот на Упсала во 1934.[1] Со неговиот труд "Истрагите на Ултракратките Електромагнетни Бранови."

Младост[уреди | уреди извор]

Во 1934, Алфвен студирал физика на Универзитетот на Упсала и Нобеловиот Институт за физика, подоцна преименуван во Мане Сигбанов Институт за физика[2]) во Стокхолм, Шведска. Во 1940, тој станал професор на Кралскиот Институт за Технологија во Стокхолм. Во 1945, тој се стекнал со позицијата претседавач на Електроника. Од 1954 до 1955, Алфвен бил стипендист на Универзитетот на Мариленд, Колеџ Парк. Во 1967, по заминувањето од Шведска и престојот во СССР, тој се преселил во САД. Каде што работел во оделот за Електро Инженерство на калифорниските универзитети.

Старост[уреди | уреди извор]

Во 1991, Алфвен се пензионирал како професор за електрично инженерство на Универзитетот на Калифорнија, Сан Диего и Плазма физика на Кралскиот Институт за Технологија во Стокхолм. Тој починал на 86 годишна возраст.

Истражување[уреди | уреди извор]

Во 1937, Алфвен трвдел дека ако Плазмата ја пополни вселената, тогаш би можело да се носат електрични струи способни за генерирање на галактичко магнетно поле.[3] После добивањето на Нобеловата награда за неговиот труд во Магнетна хидродинамика, тој потенцирал дека:

Наместо да се разебере феноменот за одреден плазма регион, неопходно е не само да се забележат магнетните туку и елетричните полиња како и елетричните струи. Вселената е пополнета со мрежа на струи кои пренесуваат енергија на големи растојанија.[4]

Алфвеновата работа била со години оспорувана од страна на, британскиот математичар и Географ Сиднеј Чапман.[5] Alfvén's disagreements with Chapman stemmed in large part from trouble with the peer review system. Во еден наврат тој поднел материјал за теоријата на Магнетна Бура и Поларна Светлина до американскиот весник Terrestrial Magnetism and Atmospheric Electricity, тој бил одбиен само поради тоа што неговиот материјал не се согласувал со пресметките на законите на тогашната физика .[6] Тој беше сметан за гениј од страна на многу физичари,[7] велејки "... тој остана огорчен аутсајдер, добивајќи многу малку респект од другите физичари, иако ја имаше освоено Нобеловата награда ..."[8]

Алфвен играл важна улога во развојот на:

Во 1939, Алфвен ја предложи теоријата за Магнетни бранови и аврора и теоријата за Плазма во Земјината магнетосфера. Предлогот кој беше одбиен од страна на Американскиот весник Terrestrial Magnetism and Atmospheric Electricity.

Алфвеновите истраживања за вселената вклучуваат:

Придонес во Астро-Физиката:

  • Вселенско Магнетно Поле (1937)

Алфвеновите бранови (ниско честотни хидродинамички плазма осцилации) се именувани во негова чест. Повеќето од неговиде теории за сончевиот Систем биле потврдени во 1980те преку надворешни мерења на комети и планетарни магнетосфери. Алфвен самиот рекол дека учебниците по астрофизика ретко го содржат познатиот плазма феномен.

Алфвен исто така изјавил дека во 17 од најупотребуваните учебници по астрофизика, во ни еден не се спомнува пинч ефектот, во ни еден не се спомнува за критичната брзина и само во три се спомнува двојните слоеви.

Алфвен верувал дека проблемот со Биг Бенг тоа што астрофизичарите потеклото на универзумот се обидувале да го разоткријат преку математичките теории, rа не преку создавање сопствена теорија. Тој Биг Бенгот го смета за физички мит осмислен за да ја објасни создавањето .[9]

Живот[уреди | уреди извор]

Алфвен имал добра смисла за хумор, тој учествувал во бројни организации од социјален карактер. Тој воопшто немал доверба во компјутерите. Студирал историја на физика, ориентална филозофија и религија. Тој бил не религиозен и голем критичар на религијата.[10][11] Зборел Шведски,Англиски,Германски,Француски,по малку Шпански и Кинески. Алфен исто така се интересирал за проблемите во космологијата како и за сите аспекти за аврората, Користерјки ја Шордеровата книга за Аврората , Das Phänomen des Polarlichts.[12]

Алфвен бил женет за Керстин цели 67години (1910-1992). Тие имале пет деца, едно момче и четири девојчиња. Нивниот син бил фзичар, додека едната ќерка станала писател а другата адвокат во Шведска. Композиторот Хуго Алфвен бил негов чичко.

Награди и Признанија[уреди | уреди извор]

The Hannes Alfvén Prize, awarded annually by the European Physical Society for outstanding contributions in plasma physics, is named after him. The asteroid 1778 Alfvén is named in his honour.

Награди[уреди | уреди извор]

Alfvén was one of the few scientists who was a foreign member of both the United States and Soviet Academies of Sciences.

Поврзано[уреди | уреди извор]

Одбрани дела[уреди | уреди извор]

For full list of publications see.[15]

Книги
  • Cosmical Electrodynamics, International Series of Monographs on Physics, Oxford: Clarendon Press, 1950. (See also 2nd Ed. 1963, co-authored with Carl-Gunne Fälthammar)
  • Worlds-Antiworlds: Antimatter in Cosmology (1966)
  • The Great Computer: A Vision (1968) (a political-scientific satire under the pen name Olof Johannesson; publ. Gollancz, ISBN 0-575-00059-7)
  • Atom, Man, and the Universe: A Long Chain of Complications, W.H. Freeman and Company, 1969.
  • Living on the Third Planet, authored with Kerstin Alfvén, W.H. Freeman and Company, 1972. ISBN 0-7167-0340-8
  • Cosmic Plasma, Astrophysics and Space Science Library, Vol. 82 (1981) Springer Verlag. ISBN 90-277-1151-8
  • Schröder, Wilfried, and Hans Jürgen Treder. 2007. Theoretical physics and geophysics: Recollections of Hans-Jürgen Treder (1928–2006). Potsdam: Science Editions.
Статии

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ Who Was Who in America, 1993-1996, vol. 11. Alfvén, Hannes Olof Gosta. New Providence, N.J.: Marquis Who's Who. 1996. стр. 4. ISBN 0-8379-0225-8.
  2. ↑ „History“. Посетено на 25 May 2012.
  3. ↑ Hannes Alfvén, 1937 "Cosmic Radiation as an Intra-galactic Phenomenon", Ark. f. mat., astr. o. fys. 25B, no. 29.
  4. ↑ Hannes, A (1990). „Cosmology in the Plasma Universe: An Introductory Exposition“. IEEE Transactions on Plasma Science. 18: 5–10. Bibcode:1990ITPS...18....5P. doi:10.1109/27.45495. ISSN 0093-3813.
  5. ↑ S. Chapman and J. Bartels, ‘’Geomagnetism,’’ Vol. 1 and 2, Clarendon Press, Oxford, 1940.
  6. ↑ „Hannes Alfvén (1908-1995)“. Архивирано од изворникот на 3 June 2014. Посетено на 22 May 2012.
  7. ↑ Miller, DJ; Hersen M (1992). Research Fraud in the Behavioral and Biomedical Sciences. стр. http://books.google.com/books?vid=ISBN0471520683&id=sw9QeD–bvJgC&pg=PA10 10]. ISBN 0471520683.
  8. ↑ Stuewer, RH (2006). „Book Reviews“. Physics in Perspective. 8 (1): 104–112. Bibcode:2006PhP.....8..104S. doi:10.1007/s00016-005-0251-5.[мртва врска]
  9. ↑ Hannes Alfvén, Cosmology—Myth or Science? J Astrophysics and Astronomy, vol. 5, pp. 79-98, (1984).
  10. ↑ "Nuclear power is uniquely unforgiving: as Swedish Nobel physicist Hannes Alfvén said, "No acts of God can be permitted."" Amory Lovins, Inside NOVA - Nuclear After Japan: Amory Lovins, pbs.org.
  11. ↑ Helge Kragh (2004). Matter and Spirit in the Universe: Scientific and Religious Preludes to Modern Cosmology. OECD Publishing. стр. 252. ISBN 9781860944697. Alfven dismissed in his address religion as a "myth," and passionately criticized the big-bang theory for being dogmatic and violating basic standards of science, to be no less mythical than religion.
  12. ↑ Schröder, Wilfried . 2000. The Aurora in time. (Das Phänomen des Polarlichts). Darmstadt: Reproduction.
  13. ↑ Pease, R. S.; Lindqvist, S. (1998). „Hannes Olof Gosta Alfven. 30 May 1908-2 April 1995“. Biographical Memoirs of Fellows of the Royal Society. 44: 3. doi:10.1098/rsbm.1998.0001.
  14. ↑ „Book of Members, 1780-2010: Chapter A“ (PDF). American Academy of Arts and Sciences. Посетено на 14 April 2011.
  15. ↑ Full list of publications

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

1901–1925
1926–1950
1951–1975
1976–2000
2001–денес
Нормативна контрола
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Ханес_Алфвен&oldid=5034727“