Томас Линдал
| Томас Линдал | |
|---|---|
 | |
| Роден(а) | Томас Роберт Линдал 28 јануари 1938[1] Стокхолм, Шведска |
| Националност | Швеѓанец, натурализиран Британец (двојно државјанство) |
| Полиња | |
| Установи | |
| Образование |
|
| Познат по | Објаснување на ќелиската отпорност на канцерогени агенси |
| Поважни награди |
|
| Страница | |
| crick.ac.uk/research/a-z-researchers/emeritus-scientists/tomas-lindahl/ | |
Томас Роберт Линдал (шведски: Thomas Robert Lindhal, р. 28 јануари 1938) – шведски научник познат по истражувањата на ракот. Во 2015 година доделена му е, заедно со американскиот хемичар Пол Модрич и турскиот хемичар Азиз Санџар, Нобеловата награда за хемија за проучувањата на поправка на ДНК.[3][4][5]
Образование[уреди | уреди извор]
Линдал е роден во Кунгсхолмен, Стокхолм, Шведска од татко Фолке Роберт Линдал и мајка Етел Хулда Хултберг.[6] Докторат добил во 1967 година[7], а доктор по медицина станал во 1970 година на институтот Каролинска во Стокхолм.[1]
Кариера[уреди | уреди извор]
Следејќи го својот докторат, Линдал постдокторските истражување ги направил на универзитетите Принстон и Рокфелер. Тој бил професор по медицинска хемија на универзитетот Гетеборг од 1978 до 1982 година. Во 1981 година се префрла во Обединетото Кралство и му се придружува како истражувач на Кралскиот фонд за истражување на ракот[8]. Од 1986 до 2005 година бил првиот директор на лабораториите за истражување на ракот Клер Хол во Хартфордшир (дел од Институтот Френсис Крик од 2015 година)[9]. Таму продолжил да работи до 2009 година.
Има свој придонес во многу трудови за поправка на ДНК и генетиката на ракот.[10][11][12][13][14][15][16][17][18]
Награди[уреди | уреди извор]
- Кралски медал (2007)
- Коплиев медал (2010)
- Нобелова награда за хемија (2015
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 LINDAHL, Tomas Robert. Who's Who. 2015 (online Oxford University Press. изд.). A & C Black, an imprint of Bloomsbury Publishing plc. (бара претплата)
- ↑ Lindahl, Tomas (2013). „My Journey to DNA Repair“. Genomics, Proteomics & Bioinformatics. 11 (1): 2–7. doi:10.1016/j.gpb.2012.12.001. ISSN 1672-0229.
- ↑ Broad, William J. (2015-10-07). „Nobel Prize in Chemistry Awarded to Tomas Lindahl, Paul Modrich and Aziz Sancar for DNA Studies“. The New York Times. ISSN 0362-4331. Посетено на 2015-10-07.
- ↑ Staff (7 October 2015). „THE NOBEL PRIZE IN CHEMISTRY 2015 – DNA repair – providing chemical stability for life“ (PDF). Nobel Prize. Посетено на 7 October 2015.
- ↑ doi:10.1038/nature.2015.18515
Овој навод ќе се дополни автоматски во текот на следните неколку минути. Можете да го прескокнете редот или да го проширите рачно - ↑ Sweden, Indexed Birth Records, 1860–1941
- ↑ Lindahl, Tomas (1967). On the structure and stability of nucleic acids in solution. Stockholm.
- ↑ „Cancer Research UK Grants & Research – Tomas Lindahl“. Архивирано од изворникот на 2008-05-23. Посетено на 2008-11-10.
- ↑ "4 ways that Tomas Lindahl’s Nobel Prize for Chemistry revolutionised cancer research" Архивирано на 8 октомври 2015 г., by Emma Smith, CRUK Science blog, October 7, 2015
- ↑ Gerken, T. is; Girard, C. A.; Tung, Y. -C. L.; Webby, C. J.; Saudek, V.; Hewitson, K. S.; Yeo, G. S. H.; McDonough, M. A.; Cunliffe, S.; McNeill, L. A.; Galvanovskis, J.; Rorsman, P.; Robins, P.; Prieur, X.; Coll, A. P.; Ma, M.; Jovanovic, Z.; Farooqi, I. S.; Sedgwick, B.; Barroso, I.; Lindahl, T.; Ponting, C. P.; Ashcroft, F. M.; O'Rahilly, S.; Schofield, C. J. (2008). „The Obesity-Associated FTO Gene Encodes a 2-Oxoglutarate-Dependent Nucleic Acid Demethylase“. Science. 318 (5855): 1469–1472. doi:10.1126/science.1151710. PMC 2668859. PMID 17991826.
- ↑ Томас Линдал from the Scopus bibliographic database.
- ↑ Lindahl, T. (1993). „Instability and decay of the primary structure of DNA“. Nature. 362 (6422): 709–15. doi:10.1038/362709a0. PMID 8469282.
- ↑ Wood, R. D. (2001). „Human DNA Repair Genes“. Science. 291 (5507): 1284–9. doi:10.1126/science.1056154. PMID 11181991.
- ↑ Satoh, M. S.; Lindahl, T. (1992). „Role of poly(ADP-ribose) formation in DNA repair“. Nature. 356 (6367): 356. doi:10.1038/356356a0.
- ↑ Trewick, S. C.; Henshaw, T. F.; Hausinger, R. P.; Lindahl, T; Sedgwick, B (2002). „Oxidative demethylation by Escherichia coli AlkB directly reverts DNA base damage“. Nature. 419 (6903): 174–8. doi:10.1038/nature00908. PMID 12226667.
- ↑ Barnes, D. E.; Lindahl, T (2004). „Repair and genetic consequences of endogenous DNA base damage in mammalian cells“. Annual Review of Genetics. 38: 445–76. doi:10.1146/annurev.genet.38.072902.092448. PMID 15568983.
- ↑ Yang, Y. G.; Lindahl, T; Barnes, D. E. (2007). „Trex1 exonuclease degrades ssDNA to prevent chronic checkpoint activation and autoimmune disease“. Cell. 131 (5): 873–86. doi:10.1016/j.cell.2007.10.017. PMID 18045533.
- ↑ Crow, Y. J.; Hayward, B. E.; Parmar, R; Robins, P; Leitch, A; Ali, M; Black, D. N.; Van Bokhoven, H; Brunner, H. G.; Hamel, B. C.; Corry, P. C.; Cowan, F. M.; Frints, S. G.; Klepper, J; Livingston, J. H.; Lynch, S. A.; Massey, R. F.; Meritet, J. F.; Michaud, J. L.; Ponsot, G; Voit, T; Lebon, P; Bonthron, D. T.; Jackson, A. P.; Barnes, D. E.; Lindahl, T (2006). „Mutations in the gene encoding the 3'-5' DNA exonuclease TREX1 cause Aicardi-Goutières syndrome at the AGS1 locus“. Nature Genetics. 38 (8): 917–20. doi:10.1038/ng1845. PMID 16845398.
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
|