466 Тизифона

Од Википедија — слободната енциклопедија
466 Тизифона
Откривање[1]
ОткривачМакс Волф и Лујџи Карнера
Откриено воХајделберг
Откриено1901-01-17
Ознаки
ЦМП-ознака466 Тизифона
Наречена по
Тисифона
1901 FX
Кибелски астероид
Орбитални особености[1]
Епоха 14 мај 2008 (ЈД 2454600.5)
Афел3,645955198 ± 2,48e-08 ае
Перихел3,08387527 ± 2,4907e-07 ае
3,364915235 ± 2,2889e-08 ае
Занесеност0,083520666 ± 7,1805e-08
6,17 ±
6,298e-08 a
80,820978 ±
7,0114e-05°
Наклон19,170344 ±
1,2471e-05°
291,169193 ± 2,0851e-05°
247,096396 ± 7,2272e-05°
Физички особености
Димензии121 km[2]
8,824 ±
0,009 h[3]
Албедо0,056[2]
Спектрален тип
C[2]

466 Тизифонаастероид кој е во орбита меѓу Кибелските астероиди.

Откритие[уреди | уреди извор]

Откриен од страна на Макс Волф и Лујџи Карнера на 17 јануари 1901 година,со привремена ознака 1901 FX. Бил именуван според Тизифона лик од старогрчката митологија.

Физички одлики[уреди | уреди извор]

Во 1907 година се извршени голем број на положбени набљудувања на астероидот Тисифона,[4][5] 1913,[6] и 1914.[7]

Во 1992 со едноставна проверка на местоположбата на 466 Тисифона од страна на by the Здружение на месечеви и планетарни набљудувачи (ЗМПН). Астероидот бил во очекуваната местоположба во рамките на дозволената грешка.[8] Понатамошни проверки биле направени и во 1996 година,[9] и 2006 година[10] при што астероидот бил во очекуваната местоположба.

Во 1997 година Тисифона била проучувана од страна на Ворман и Кристијансон при Федеровата опсерваторија во близина на државниот универзитет на Минесота, Мурхед, со цел да се определи неговиот вртежен период. Добиеиот период изнесувал 8,824 ± 0,009, при што податоците од светлосата крива покажале два различни максимуми и минимуми во ротацијата .[3]

Во 2001 Лагерквист и др. ги објавиле нивните резултати од проучувањето на Кибелското астероидно семејство, меѓу коибиле и оние за 466 Тисифона. Релативните фотометриски набљудувања на тисифона биле направени од 1998 до 1999 година користејќи го 1,2 метарски телескоп во опсерваторијата Калар Алто сместена во Макс Планковиот институт за астрономија во Хајделберг, Германија. Тие успеале да го потврдат вртежниот момент од 8,8 часа кој петходноби пресметан од страна на орман и Кристијансон.[2]

Во 2006 година Форназје и др. објавиле полариметриски податоци за поголем број на астероиди, влучувјќи го и 466 Тисифона.[11]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. 1,0 1,1 466 ТизифонаБаза на мали небесни тела на JPL
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Lagerkvist, C.I.; и др. (January 2001). „A Study of Cybele Asteroids I. Spin Properties of Ten Asteroids“. Icarus. 149 (1): 190–197. Bibcode:2001Icar..149..190L. doi:10.1006/icar.2000.6507.
  3. 3,0 3,1 Worman, W.E.; Christianson, K. (January–March 1999). „CCD Photometry of 466 Tisiphone“. The Minor Planet Bulletin. 26 (2): 9–10. Bibcode:1999MPBu...26....9W.
  4. (германски) Bauschinger, J.; Berberich, A.; Neugebauer, P. V. (1906). „Genäherte Oppositions-Ephemeriden von 38 kleinen Planeten für 1907 Januar bis 1907 August“. Veröffentlichungen des Königlichen Astronomischen Rechen-Instituts zu Berlin. 31: 1–14. Bibcode:1906VeKAB..31....1B.
  5. (германски) Millosevich, Elia (December 1907). „Osservazioni di pianetini e comete“. Astronomische Nachrichten. 176 (22): 349–360. Bibcode:1907AN....176..349M. doi:10.1002/asna.19071762202.
  6. (германски) „Mitteilungen über kleine Planeten“. Astronomische Nachrichten. 193 (17): 315–316. 1912. doi:10.1002/asna.19121931706. Архивирано од изворникот на 2013-01-05. Посетено на 2015-02-15.
  7. (германски) Cohn, Fritz (December 1914). „Genäherte Beobachtungen Kleiner Planeten“. Astronomische Nachrichten. 199 (26): 381–388. Bibcode:1914AN....199..381C. doi:10.1002/asna.19141992603.
  8. Pilcher, F. (September 1993). „General Report of Position Observations by the ALPO Minor Planets Section for the Year 1992“. The Minor Planet Bulletin. 20: 23–28. Bibcode:1993MPBu...20...23P.
  9. Pilcher, F. (September 1997). „General Report of Position Observations by the ALPO Minor Planets Section for the Year 1996“. The Minor Planet Bulletin. 24: 18–30. Bibcode:1997MPBu...24...18P.
  10. Pilcher, F. (September 2007). „General Report of Position Observations by the ALPO Minor Planets Section for the Year 2006“. The Minor Planet Bulletin. 34 (3): 85–91. Bibcode:2007MPBu...34...85P. (pdf[мртва врска])
  11. Fornasier, S.; и др. (August 2006). „Polarimetric survey of asteroids with the Asiago telescope“. Astronomy and Astrophysics. 455 (1): 371–377. arXiv:astro-ph/0604614. Bibcode:2006astro.ph..4614F. doi:10.1051/0004-6361:20064836.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Литература[уреди | уреди извор]