Црвенорак тамарин
| Црвенорак тамарин[1] | |
|---|---|
| |
| Научна класификација | |
| Царство: | Животни |
| Колено: | Хордови |
| Класа: | Цицачи |
| Ред: | Примати |
| Семејство: | Канџести мајмуни |
| Род: | Тамарин |
| Вид: | Црвенорак тамарин |
| Научен назив | |
| Saguinus midas (Linnaeus, 1758) [3] | |
| |
| Распространетост на црвеноракиот тамарин | |
Црвенорак тамарин, наречен и златнорак тамарин или црвенодланкест тамарин (науч. Saguinus midas) — примат од семејството на канџестите мајмуни (Callitrichidae) наречен црвенкасто-портокаловата крзно на стапалата и шепите. Потекнува од шумовитите предели северно од Амазон во Бразил, Гвајана, Француска Гвајана, Суринам и можеби Венецуела.[2] Јужно од Амазон живеат тамарини кои немаат екстремитети во поинаква боја, и за кои се сметало дека припаѓаат на овој вид, но подоцна е утврдено дека се работи за видот црн тамарин.
Примероци од ова животно може да се видат во Зоолошката градина во Скопје.[4]
Физички особености[уреди | уреди извор]
Ова животно е долго 20,5-28 см без опашката, а 31-44 см со неа. Тежи 400-550 г. Живее околу 10 години во дивина и 16 во заробеништво.
Поведение и размножување[уреди | уреди извор]
Живее во групи од 4 до 15 единки кои меѓусебно соработуваат дотолку што во рамките на групата нема конкуренција, дури ни меѓу мажјаците. Кога ќе дојде сезоната, во групата се пари само една женка, а другите го потиснуваат инстинктот. Бременоста трае 140–170 дена и се раѓаат обично по две младенчиња. За мајмунчињата претежно се грижи таткото, и ги дава на мајката само на цицање, но во негата помага целата група. Најголем приоритет на групата е безбедноста, и кога една единка е во неволја, цела група доаѓа на припомош. Црвеноракиот тамарин е територијално животно и знае да биде агресивен, со остри очници и канџи на сите прсти освен на палците на нозете.
Имаат исклучителни искачувачки способности и највеќе време проведуваат на ползавците и гранките на дрвјата. Се одликуваат со голема брзина и подвижност, како и способност за скокање на земја од високо (до 18 м) без да се повредат. Се хранат со плодови, цветови, инсекти, жаби, пајаци, гуштери и нектар.[2] Природни непријатели им се малите мачки, грабливите птици и змиите.
Територија[уреди | уреди извор]
Територијата на црвеноракиот тамарин се шири за сметка на онаа на двобојниот тамарин, истиснувајќи го по пат на меѓувидова конкуренција.[2][5]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Groves, C. (2005). Wilson, D. E., & Reeder, D. M (уред.) (уред.). Mammal Species of the World (III. изд.). Baltimore: Johns Hopkins University Press. стр. 135. ISBN 0-801-88221-4.CS1-одржување: повеќе имиња: список на уредници (link)
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 „Saguinus midas“. IUCN Red List. Version 2008. International Union for Conservation of Nature. 2008. Посетено на 2 January 2009.
- ↑ Linnaeus, Carl (1758). Systema naturæ. Regnum animale (10. изд.). стр. 28. Посетено на 19 November 2012.
- ↑ „Цицачи“. Зоо Скопје. Посетено на 30 мај 2015.[мртва врска]
- ↑ Röhe, F. (2006). Área de contato entre as distribuições geográficas de Saguinus midas e Saguinus bicolor (Callitrichidae-Primates): a importância de interações e fatores ecológicos. Dissertação de Mestrado — INPA/UFAM. стр. 71.
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
 |
„Црвенорак тамарин“ на Ризницата ? |
Црвенорак тамарин на Викивидовите ?- „Црвенорак тамарин“ — Енциклопедија на живиот свет
