Тур Даун Андер

Од Википедија — слободната енциклопедија
Тур Даун Андер
Лого на трката
За трката
Датумјануари
РегионЈужна Австралија
Месно имеTour Down Under
ДисциплинаДрумски велосипедизам
НатпреварувањеСветска турнеја на UCI
ВидЕтапна трка
Директор на тркатаМајкл Тартар
Историја
Прво одржување1999 (1999)
Одржувања23 (до 2023)
Прв победник Стјуарт О’Грејди (АВС)
Најмногу победи Сајмон Геранс (АВС) (4 победи)
Неодамнешен победник Џеј Вајн (АВС)

Тур Даун Андер (англиски: Tour Down Under) — велосипедска трка во и околу Аделаида, Јужна Австралија и околината. Трката привлекува возачи од целиот свет. Во 2005, Тур Даун Андер била категоризирана со највисок рејтинг надвор од Европа од Меѓународниот велосипедистички сојуз. Во 2007, премиерот Мајк Ран и министерот за туризам Џејн Ломакс Смит започнале кампања за Тур Даун Андер да стане првата трка надвор од Европа со статус ProTour. Овој статус би обезбедил гаранција дека сите елитни екипи ќе учествуваат секој јануари во Аделаида.[1] Во 2008, Тур Даун Андер станала првата UCI ProTour трка надвор од Европа и следната година станала прва трка во календарот на Светскиот ранкинг.

Во септември 2008 година, премиерот Ран најавил дека седумкратниот победник на Тур де Франс, Ленс Армстронг, ќе го направи своето враќање во професионалниот друмски велосипедизам на изданието на трката во 2009 година.[2] Учеството на Армстронг во 2009 ги срушило сите претходни рекорди на спортските настани одржани во Јужна Австрија. Бројот на посетители двојно се зголемил, економското влијание било повеќе од двојно (од 17,3 милиони долари во 2008, на 39 милиони во 2009), а медиумската покриеност петкратно се зголемила.[3] Трката во 2011 поставила нов рекорд со економско влијание од 43 милиони долари и привлекла повеќе од 782.000 луѓе.[4]

Покрај Тур де Франс, трката привлекува најмногу публика покрај патиштата во светот. Во 2013 година, привлекла повеќе од 760.400 луѓе во текот на осумте етапи, вклучувајќи 40.000 странски посетители кои специјално патувале за трката.

Историја[уреди | уреди извор]

Список на крајни победници[уреди | уреди извор]

ГодинаПобедникВторопласиранТретопласиран
1999 AUS Стјуарт О’Грејди DEN Јеспер Скиби SWE Магнус Бекштет
2000 FRA Жил Мењан AUS Стјуарт О’Грејди GER Штефен Веземан
2001 AUS Стјуарт О’Грејди GER Кај Хундертмарк ITA Фабио Саки
2002 AUS Мајкл Роџерс RUS Александар Бочаров AUS Патрик Јонкер
2003 ESP Микел Астарлоса DEN Лени Кристенсен AUS Стјуарт О’Грејди
2004 AUS Патрик Јонкер AUS Роби Мекјуан AUS Баден Кук
2005 ESP Луис Леон Санчес AUS Алан Дејвис AUS Стјуарт О’Грејди
2006 AUS Сајмон Геранс ESP Луис Леон Санчес AUS Роби Мекјуан
2007 SUI Мартин Елмигер AUS Карл Мензис DEN Ларс Бак
2008 GER Андре Грајпел AUS Алан Дејвис ESP Хосе Хоакин Рохас
2009 AUS Алан Дејвис AUS Стјуарт О’Грејди ESP Хосе Хоакин Рохас
2010 GER Андре Грајпел ESP Луис Леон Санчес NZL Грег Хендерсон
2011 AUS Камерон Мајер AUS Метју Гос GBR Бен Свифт
2012 AUS Сајмон Геранс ESP Алехандро Валверде POR Тијаго Машадо
2013 NED Том-Јелте Слагтер ESP Хавиер Морено GBR Герајнт Томас
2014 AUS Сајмон Геранс AUS Кедел Еванс ITA Диего Улиси
2015 AUS Роан Денис AUS Ричи Порт AUS Кедел Еванс
2016 AUS Сајмон Геранс AUS Ричи Порт COL Серхио Енао
2017 AUS Ричи Порт COL Естебан Чавес AUS Џеј Мекарти
2018 RSA Дарил Импи AUS Ричи Порт NED Том-Јелте Слагтер
2019 RSA Дарил Импи[5] AUS Ричи Порт NED Ваут Пулс
2020 AUS Ричи Порт ITA Диего Улиси GER Зимон Гешке
2021 откажана
2022 откажана
2023 AUS Џеј Вајн GBR Сајмон Јејтс ESP Пељо Билбао
2024 GBR Стивен Вилијамс ECU Хонатан Нарваес MEX Isaac Del Toro

Сајмон Геранс ја освоил трката четири пати (2006, 2012, 2014 и 2016). Стјуарт О’Грејди (1999 и 2001), Андре Грајпел (2008 и 2010) и Дарил Импи (2018 и 2019) ја имаат освоено трката по двапати. Импи станал прв возач што ја одбранил својата титула.

Победници по земја[уреди | уреди извор]

# Земја Победи
1. Австралија Австралија 13
2.  Германија 2
Јужна Африка ЈАР 2
 Шпанија 2
5.  Франција 1
 Холандија 1
 Швајцарија 1

Список на женски победници[уреди | уреди извор]

Година Земја Возач Екипа
2007  Австралија Мекферсон, ЏениЏени Мекферсон
2012  Германија Арнт, ЏудитЏудит Арнт
2013  Австралија Велс, КимберлиКимберли Велс
2014  Холандија Гуневејк, ЛусЛус Гуневејк
2015  Италија Скандолара, ВалентинаВалентина Скандолара
2016  Австралија Гарфут, КатринКатрин Гарфут
2017  Австралија Спрат, АмандаАманда Спрат
2018  Австралија Спрат, АмандаАманда Спрат
2019  Австралија Спрат, АмандаАманда Спрат
2020  САД Виндер, РутРут Виндер

Директори на трката[уреди | уреди извор]

Движење[уреди | уреди извор]

Генерално, трката се одржува со етапи во близината на Аделаида, кои се разликуваат од рамни до умерено високи. Тука нема големи планини, давајќи им малку можностѕи на специјалистите за планини да ги покажат нивните особени вештини. Едно од поинтересните искачувања вклучува два круга на Вилинга Хил, 3 километри искажување со просечен наклон од 7,6%.[6] Сепак, скоро на секоја од овие етапни трки се завршува како бурен спринт. На трката нема хронометри, како што е типично во трките во раната сезона и за да се избегнат дополнителните трошоци за испорака на меѓународните тимови.

Временските условите во Јужна Австралија во доцен јануари често се многу лоши за велосипедистите, бидејќи е многу топло, често достигнувајќи и над 40 степени.

Маички[уреди | уреди извор]

Предводниците во пласманите во текот на трката носат карактеристични маички.[7]

Моментални маички[уреди | уреди извор]

  • Маичка Охра се доделува на возачот на најбрзото кумулативно време на крајот на секоја етапа и на победникот на крајот. Охра се поврзува со Австралија и Тур Даун Андер е единствениот кој ја има оваа боја за водачот.
  • Спринтерската маичка се доделува на возачот со најмногу бодови и временски бонуси на првите три возачи низ линијата во текот на трката и на крајот.
  • Маичката Крал на планините се доделува на возачот со освоени најмногу бодови на првите пет возачи преку искачувањето.
  • Маичката за Млад возач се доделува на водечкиот возач под 23 години на крајот на секоја етапа.
  • Маичката за Најагресивен возач ја носи возачот, кој направил најмногу напади, бегства или им помагал на тимските колеги за време на етапата.
  • Маичката за Водечкиот тим ја носат членовите на тимот со најниско кумулативно време од неговите четворица најдобри возачи на секоја од шестте етапи.

Трка Биди Активен[уреди | уреди извор]

Учесници на Трката Биди Активен во 2005, кај Ангастон

Тур Даун Андер има придружен настан, Трка Биди Активен (Be Active Tour). Ова е еден од најбрзо растечките рекреациски настани во Австралија, се одржува по истата патека на професионалците подоцна во денот. Почетниот настан, кој бил во 2003 бил познат како Breakaway Tour и привлекол повеќе од 600 возачи. Во 2004, бројот на возачи се зголемил на 1.400 и настанот станал познат како Be Active Tour. Трката во 2005 ја следеле повеќе од 1.900 возачи, возејќи низ Солсбери, Вилијамстаун и Ангастон на 30 степени и справувајќи со ридовите на етапата број 2. Во 2006, возачите возеле 154 километри од Страталбин до Јанкалила на неверојатно 40 степени. Тоа се одрази на возачите и затоа сега постои политика за топлина.

Во 2007, името повторно било променети во Mutual Community Challenge Tour и се придружил на Mutual Community Fun Tour и Powerade mini-tour за деца. Новите настани ја зголемиле популарноста на настанот и привлекле луѓе, кои не возат постојано.[8] Во 2010 имало над 8.000 учесници.

Серија за жени[уреди | уреди извор]

Постоеле и серии за жени на три улични патеки. Ова било спонзорирано од Универзитетот на Јужна Австралија (УниСА-Австралија) и било генерално одржувано на истите места од машката трка, или на крајот на машката трка.[9]

За изданието во 2011, имало две трки во серијата наречени Rendition Homes Santos Women’s Cup.[10]

Рекорди[уреди | уреди извор]

Австралискиот велосипедист Сајмон Геранс (2006, 2012 и 2014) е единствениот возач кој го освоил Тур Даун Андер рекордни трипати.

Всушност, никогаш немало последователен победник, што значи никој не ја освоил трката две години по ред.

Традиции[уреди | уреди извор]

Една традиција на Тур Даун Андер е дека обожавателите избираат непознат возач и го третираат на начин како да е ѕвезда, од следење во хотели и испишувајќи го неговото име на патот. Возачот мора да биде од неанглиско говорно подрачје, немал досега учествувано на голема трка и едноставно сега ја започнал кариерата.[11] За 2010 тој возач бил Артур Вишо од Франсе де Жу. За 2011, бил избран Анхел Мадразо од Тим Мувистар.[12] За 2012, возачот е Ваутер Мол од Вакансолел-ДКМ.[13]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ "ProTour Heads Down Under", Cycling News, 28 септември 2007
  2. ↑ Associated Press, 24 September 2008
  3. ↑ Cycling News 20 февруари 2009).
  4. ↑ http://www.bikeexchange.com.au март 2011
  5. ↑ (fr) Tour Down Under : Richie Porte remporte l'étape reine, Daryl Impey le classement final, lequipe.fr, 20 јануари 2019.
  6. ↑ „Олд Вилунга Хил; Јужна Австралија, Австралија“. Cycle2max.com. Посетено на 7 јануари 2011.
  7. ↑ „Маички“. 2006 Jabob's Creek Tour Down Under. Архивирано од изворникот на 2006-09-17. Посетено на 16 јануари 2007.
  8. ↑ „Mutual Community Challenge Tour“. Tour Down Under. Архивирано од изворникот на 2007-01-06. Посетено на 2007-01-16.
  9. ↑ Етапи и резултати | Тур Даун Андер Архивирано на 16 јануари 2007 г.. Retrieved 2007-01-16.
  10. ↑ Cyclingnews.com.au. Retrieved 2010-10-10.
  11. ↑ Port Adelaide CC Forum "Operation: Support Obscure TDU Pro" Архивирано на 3 март 2016 г.. Retrieved 2010-03-02.
  12. ↑ „Port Adelaide CC Forum "Operation: Support Obscure TDU Pro"“. Архивирано од изворникот на 2011-07-06. Посетено на 2012-01-16.
  13. ↑ „Port Adelaide CC Forum "Operation: Support Obscure TDU Pro"“. Архивирано од изворникот на 2015-02-17. Посетено на 2012-01-16.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Сезони
Трки
Активни
Поранешни
Сезони
Трки
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Тур_Даун_Андер&oldid=4929047“