Решеткава мрежа

Од Википедија — слободната енциклопедија
Илустрација на решеткаста мрежа.

Решеткастата мрежна (топологија) е тип на мрежна топологија каде што секој јазол мора не само да ги снима и да ги дистрибуира своите податоци што исто така мора да служи и за пренасочување на дрги јазли при што мора да соработува за да ги шири податоцоте во мрежата.

Решеткастата мрежа е дизајнирана со помош на преплавување техника или техника на насочување. Кога се користи насочувачка техника пораката се движи по една патека скокајки од јазол до јазол за да стигне до одредиштето. За да се обезбедат сите нејзини патеки на достапност, мражата на насочување мора да им овозможи континуирани врски и и реструктурирање околу скршени или блокирани патишта со користење на алгоритми за само заздравување. Решеткастата мрежа чии јазли се сите поврзани едни со други е целосно пооврзана мрежа. Решеткастата мрежа може да се види како еден вид ад-хок мрежа. Мобилна ад-хок мрежа (MANET) и спрема тоа решеткастите мрежи се тесно поврзани, но MANET исто така мора да се справи со проблемите поврзани со подвижноста на јазли.

Само заздравувањето е способност што овозможува насочувањето засновано на мрежата да работи и кога еден јазол се рапаѓа или поврзувањето оди лошо. Како резултат на тоа мрежата е обично прилично сигурна бидејќи има повеќе од еден пат помеѓу изворот и одредиштето на мрежата. Иако најчесто се употребува во безжични ситуации, овај концеп важи и за жичени мрежи и за софтверска интеракција.

Предности[уреди | уреди извор]

  • Point-to-point линиска конфигурација лесно први идентификација и изолација на грешки.
  • Патување на пораките преку одредена линија, директно до примачот; приватноста и безбедноста на тој начин се подобрени.
  • Грешка треба да се случи во одреден линк, само онаа комуникација помеѓу специфичниот пар на уреди за споделување на линкот ќе биде погодна.
  • Одредени линкови се сигурни дека секоја врска носи свој товар со податоци, со што се спречува одреден вид на сообраќајни проблеми кои може да произлезат во заедничките линк архитектури.

Недостатоци[уреди | уреди извор]

  • По сеопфатна мрежа во однос на обемот или физичкиот простор е голема инвестиција која е потребно да се изгради поради многуте фактори меѓу кои износот на каблите и бројот на хардверски порти кои ќе бидат потребни. Од оваа причина таквите мрежи се невообичаени.
  • Бидејќи секој уред мора да биде поврзан со секој друг уред инсталацијата и реврската се тешки.
  • Честопати огромниот дел од жици може да биде поголем од расположливиот простор каде што се сместуваат на таванот или под подовите.[dubious – discuss]

Безжична решеткаста мрежа[уреди | уреди извор]

Безжичните решеткасти мрежи првично биле развиени за воени употреби. Решеткастите мрежи се обично безжични мрежи. Во текот на изминатата деценија, големината, цената, и моќноста одлучиле повеќе радија да бидат содржани во рамките на еден уред т.е. мрежен јазол, со што се овозможува поголема модуларност, секој може да се справи со повеќе честотни опсези и поддршка на различни функции колку што е потребно како на пример клиентски пристап, backhaul услуга и скенирање (задолжтелно за висока брзина на преземање на мобилни апликации)па дури и поединечни сетови од нив.

Работата на ова поле е потпомогната од страна на употребата на теоријата на игра методи со кои се анализираат стратегии за алокација на ресурсите и рутурање на пакетите.[1][2][3]

Примери[уреди | уреди извор]

Zigbee дигиталните радија се вклучени во некои од потрошувачките апарати, вклучувајќи батерија-придружен апарат. Zigbee радијата спонтано прават решеткаста мрежа со користење на AODV насочување; преносот и приемот се синхронизирани. Ова значи дека радијата можат да бидат надвор поголемиот дел од времето и на тој начин штедат енергија.

Градење на рурална безжична решеткаста мрежа: A DIY Guide (PDF)

In early 2007, the US-based firm Meraki launched a mini wireless mesh router.[4] Ова е пример за безжична решеткаста мрежа (со брзина од 50 мегабајти во секунда). 802.11 радио во рамките на Meraki Mini е оптимизирано за комуникација на долго растојание, обезбедувајки покриеност на повеќе од 250 метри.

Ова е пример на една радио решеткаста мрежа која се користи во рамките на една заедница што е спротивно на мулти радио со голем дострел на решеткасти мрежи [5] or MeshDynamics[6] кои обезбедуваат мултифункционална инфраструктура, обично со помош на дрво топологија и нивните предности во O(n) насочување.

Naval Postgraduate School, Monterey CA, се покажа како безжична решеткаста мрежа за гранична безбедност.[7] Во пилот систем, антенските камења чуваат полиња од балони пренесени во реално време со висока резолуција.

MIT Media Lab проектот разви XO-1 лаптоп или "OLPC"(еден лаптоп за секое дете) кој е наменет за хендикепирани учулишта во земјите во развој и користи решеткаста мрежа (заснована на IEEE 802.11s стандардот) за да создаде стабилна и евтина инфраструктура.[8] Моменталните врски направени од страна на лаптоп компјутерите се побарани од страна на проектот за намалување на потребата за надворешна инфраструктура како што се интернет пребарувањата за сите области, бидејќи поврзаниот јазол може да ја сподели врската во јазлите во близина. Сличен концепт исто така е имплементиран од страна на Greenpacket со својата апликација наречена SONbuddy.[9]

Во Кембриџ, Велика Британија на 3 јуни 2006 година, решеткаста мрежа беше искористена во “Strawberry Fair” мобилна телевизија во живо, радио и интернет услуги на околу 80,000 луѓе.[10]

Champaign-Urbana Community Wireless Network (CUWiN) проектот е развивање на решеткаст мрежен софтвер заснован на софтвер со отворен код со имплементации на Hazy-Sighted Link State Routing Protocol и Expected Transmission Count метрички. Дополнително безжично мрежно групирање [11] во University of Illinois at Urbana-Champaign се развива, повеќе канална, мултирадио безжична мрежа наречена Net-X како доказ на концептот на спроведување на некои од повеќеканалните протоколи кои се развиваат во таа група. Имплементациите се засновани на архитектура која им овозможува на некои од радијата да префрлаат канали за да се одржи мрежната врска и вклучи протоколи за распределба на канали и насочување.[12]

SMesh е 802.11 мулти хоп безжична мрежа развиена од страна на Distributed System and Networks Lab at Johns Hopkins University.[13] Брзата шема на преземање дозволува мобилните клиенти да шетаат во мрежата без прекин на врската, одлика погодна за апликации во реално време како што се VoIP.

Многу решеткасти мрежи се користат во повеќето радио врски. На пример Firetide и Wave Relay решетксти мрежи имаат можност да комуницираат јазол со јазол на 5.2 GHz or 5.8 GHz, но комуникацискиот јазол за клиент на 2.4 GHz (802.11). Ова е постигнато со користење на SDR (Software-Defined radio.)

Проектот SolarMESH го испитува потенцијалот на напојување 802.11-заснован на решеткаста мрежа со користење на сончева енергија и акомулатори.[14] записот 802.11 беше пронајден за да биде несоодветно барањето за континуирано напојување.[15] IEEE 802.11s напорите за стандардизација се земаат предвид, но сончевата енергија може да вклучи еден радио јазол каде линкот за заштеда на енергија ќе биде неприменлив.

Проектот WING [16] (спонзориран од Italian Ministry of University и Research и led by CREATE-NET и Technion) развија новела од алгоритми и протоколи за овозможување на безжичниа решеткаста мрежа како стандарден пристап на архитектура за следната генерација на интернет.

WiBACK Wireless Backhaul Technology е развиена од страна на Fraunhofer Institute за Open Communication Systems (FOKUS) во Берлин. Моќните безжични ќелии со цел да ги поддржат сите постоечки безжични технологии, должината на мрежата се пренесува во неколку земји под Сахара, Африка од летото 2012.[17]

Последните стандарди на жичена комуникација исто така го овозможуваат концепт на решеткасто вмрежување. На пример ITU-T G.hn, стандардот кој одредува со брзина (поголема од 1 Gbit/s) локалната мрежа користи постоечки домашни жици (далноводи, телефонски линии и коаксијални кабли). Во бучни средини како што се далоновите (каде сигналите во голема мера можат да бидат намалени или оштетени од страна на бучавата) тоа е заедничко бидејќи меѓусебната видливост помеѓу уредите во мрежата не е целосна. Во тие ситуации, еден од јазлите мора да прима и да праќа пораки помеѓу оние јазли кои не можат да комуницираат директно, успешно создавајки решеткаста мрежа. Во G.hn, пренесувањето се врши во Слојот за податочна врска.

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ Huang, J.; Palomar, D. P.; Mandayam, N.; Walrand, J.; Wicker, S. B.; Basar, T. (2008). „Game Theory in Communication Systems“ (PDF). IEEE Journal on Selected Areas in Communications. 26 (7). Архивирано од изворникот (PDF) на 2011-07-20. Посетено на 2013-10-01.
  2. ↑ Hubaux, J.-P.; Ganeriwal, S.; Aad, I. (2005). „On selfish behavior in CSMA/CA networks“.
  3. ↑ Shi, Zhefu; Beard, Cory; Mitchell, Ken (2011). „Competition, cooperation, and optimization in Multi-Hop CSMA networks“.
  4. ↑ „Meraki Mesh“. meraki.com. Архивирано од изворникот 2008-02-19. Посетено на 2008-02-23.
  5. ↑ „Muni WiFi Mesh Networks“. belairnetworks.com. Посетено на 2008-02-23.
  6. ↑ „Meshdynamics : Highest performance Voice, Video and Data Outdoors“. meshdynamics.com. Посетено на 2008-02-23.
  7. ↑ Предлошка:Citepaper [мртва врска]
  8. ↑ „XO-1 Mesh Network Details“. laptop.org. Посетено на 2008-02-23.
  9. ↑ „SONbuddy : Network without Network“. sonbuddy.com. Посетено на 2008-02-23.
  10. ↑ „Cambridge Strawberry Fair“. cambridgeshiretouristguide.com. Архивирано од изворникот на 2008-02-23. Посетено на 2008-02-23.
  11. ↑ „Wireless Networking Group“. Архивирано од изворникот на 2009-03-28. Посетено на 2013-10-01.
  12. ↑ „Wireless Networking Group“ (PDF). Архивирано од изворникот (PDF) на 2011-07-19. Посетено на 2013-10-01.
  13. ↑ „SMesh“. smesh.org. Архивирано од изворникот на 2018-10-18. Посетено на 2008-02-23.
  14. ↑ „SolarMesh“. mcmaster.ca. Посетено на 2008-04-15.
  15. ↑ Terence D. Todd, Amir A. Sayegh, Mohammed N. Smadi, and Dongmei Zhao. The Need for Access Point Power Saving in Solar Powered WLAN Mesh Networks. In IEEE Network, May/June 2008.
  16. ↑ http://www.wing-project.org WING
  17. ↑ „Broadband internet for everyone“. eurekalert.org. Посетено на 2012-02-16.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Решеткава_мрежа&oldid=5087914“