Поврзувачки ориентирано општење

Конекциски ориентирана комуникација (англиски: Connection-oriented communication) е мрежен комуникациски начин во телекомуникациите и компјутерските мрежи, каде комуникациската сесија или полупостојаната врска е воспоставена пред да биде пренесен каков било значаен податок, и каде поток од податоци е доставен во истото подредување како што било пратено. Алтернативата на конекциски-ориентираната трансмисија е безконекциски комуникации, како на пример датаграм начин на комуникација која се употребува од IP и UDP протоколи, каде податокот може да биде доставен надвор од правилниот распоред, бидејќи повеќе мрежни пакети се насочени независно, и може да биде доставено преку различни патишта.

Конекциски-ориентираната комуникација може да биде со комутација на кола, или виртуелно коло врска од пакетен начин. Во последното, може да биде или протокол за виртуелно коло од транспортниот слој, како на пример TCP протоколот, овозможувајќи на податоците да бидат доставени по ред иако комутацијата на понискиот слој е безконекциска, или може да биде преклопувачки начин за податочен или мрежен слој, каде сите податочни пакети кои припаѓаат на истиот сообраќаен поток се доставени преку истиот пат, и сообраќајни струи се идентификувани од некој конекциски идентификувач наместо преку целосна насочувачка информација, дозволувајќи брзо хардверско засновано преклопување.

Сервисите на конекциски-ориентираните протоколи се често, но не секогаш, доверливи мрежни сервиси, кои обезбедуваат потврда после успешно доставување, и функции за автоматско побарување на повторувања во случај од исчезнати податоци или детектирани бит грешки. ATM, Frame relay, и MPLS се примери за конекциски-ориентирани, не доверливи протоколи.

Преклопување на кола[уреди | уреди извор]

Комуникацијата со преклопување на кола, на пример јавната преклопувачка телефонска мрежа, ISDN, SONET/SDH и оптичка мрежна решетка, се суштински конекциски-ориентирани комуникациски системи. Преклопувачкиот начин на комуникација придонесува гаранција дека податокот ќе пристигне со константно задоцнување и правилно подредено доставување на бит протокот или бајт протокот. Преклопувањата се реконфигурирани за време на фазата на формирањето на колото.

Виртуелно преклопување на кола[уреди | уреди извор]

Комуникацијата со преклопување на пакети може исто така да биде конекциски-ориентиран, кој е наречен виртуелно преклопување на кола. Поради преклопувањето на кола, комуникацијата може да страда од различни бит рати и задоцнувања, поради променливи сообраќајни товари и пакет дно должините. Конекциски-ориентираните комуникации не се нужно доверливи протоколи.

Бидејќи тие можат да чуваат евиденција од комуникација, конекциски-ориентираните протоколи понекогаш се опишани како постојани.

Конекциски начин на комуникација кај транспортниот слој[уреди | уреди извор]

Конекциски-ориентирани протоколи во транспортниот слој овозможуваат конекциски-ориентирани комуникации преку безконекциски комуникациони системи. Конекцски ориентиран протокол во транспортниот слој како на пример TCP, може да биде заснован на безконекциски протокол во мрежен слој(како на пример IP), но сѐ уште да постигнуваат правилен редослед на достава на бит проток, преку сегментно секвенцно нумерирање од страна на испраќачот, пакетно баферирање и дата пакетно преуредување од страна на примачката страна. Секвенцираното нумерирање побарува двонасочна синхронизација од сегментни бројачи за време на постапката од три чекори за овозможување на врска.

Преклопување на кола кај податочен и мрежен слој[уреди | уреди извор]

Во конекциски-ориентиран протокол на мрежен или податочен слој, целиот податок се пренесува преку истиот пат за време на комуникациска сесија. Протоколот идентификува сообраќајни струи само преку канал/податок проточен број, често назначен како виртуелен идентификатор на кола (VCI), наместо преку целосна насочувачка информација за секој пакет (изворна и дестинациска адреса) употребени во безконекциски датаграм преклопување како конвенционалните IP насочувачи. Во конекциски-ориентирана комуникација, насочувачката информација може да биде доделена на мрежните јазли во фаза за време на воспоставување на врска, каде VCI е дефиниран во табели во секој јазол. На тој начин, актуелното преклопување на пакети и дата емитување можат да бидат згрижени од брз хардвер, наместо спорото софтверско насочување. Типично, овој конекциски идентификатор е мал цел број (10 бита за Frame Relay, 24 бита за АТМ, на пример). Ова го прави мрежното преклопување значително побрзо (бидејќи рутирачките табели се само едноставни табели за прегледност, и се тривијални за имплементација во хардвер). Ефектот е толку голем, што карактеристични безконекциски протоколи, како IP сообраќај, се тригерирани со конекциски-ориентирани претставки во заглавјето (на пример, како со MPLS, или IPv6 вградено проточен ид поле).

ATM и Frame Relay, двете се примери за конекциски-ориентирани, неверодостојни протоколи кај податочниот слој. Има исто така реабилни безконекциски протоколи, како на пример AX.25 протокол од мрежен слој, кога пренесува податок во I-рамки. Но овие комбинации се ретки, и реабилно-безконекциско е ретко во модерните мрежи.

Конекциски-ориентираните протоколи се справуваат со сообраќајот во реално време многу поефикасно од безконекциските протоколи, особено со пакети со кратка константна должина, што е причината зашто АТМ сѐ уште не е заменета со Етернет за грижа во реално време, изохрони сообраќајни протоци, особено во тешко сумарни мрежи како backbones, каде мотото „пропусниот опсег е евтин“ паѓа во намерата да доставува како ветеното. Искуството има покажано дека преку-обезбедени пропусни опсези не ги разрешуваат сите проблеми со квалитетот на сервис. Така, (10-) гигабитниот етернет не се очекува да го замени АТМ во ова време.

Некои конекциски-ориентирани протоколи се дизајнирани за да приспособат за конекциски-ориентирана и безконекциски податоци.