Пезово

Координати: 42°2′34″N 21°55′45″E / 42.04278° СГШ; 21.92917° ИГД / 42.04278; 21.92917
Од Википедија — слободната енциклопедија
Пезово

Воздушен поглед на селото Пезово

Пезово во рамките на Македонија
Пезово
Местоположба на Пезово во Македонија
Пезово на карта

Карта

Координати 42°2′34″N 21°55′45″E / 42.04278° СГШ; 21.92917° ИГД / 42.04278; 21.92917
Регион  Североисточен
Општина  Куманово
Област Овче Поле
Население 13 жит.
(поп. 2021)[1]

Пошт. бр. 1309
Повик. бр. 031
Шифра на КО 17077
Надм. вис. 540-680 м
Слава Петковден
Пезово на општинската карта

Атарот на Пезово во рамките на општината
Пезово на Ризницата

Пезово — село во Општина Куманово, во областа Овче Поле, во околината на градот Куманово.

Географија и местоположба[уреди | уреди извор]

Воздушен поглед на селото

Селото се наоѓа во источниот дел на територијата на Општина Куманово, недалеку од левата страна на патот Куманово-Свети Николе.[2] Селото е ридско, чии куќи се издигаат на надморска височина од 540 до 680 метри. Од градот Куманово, селото е оддалечено 27 километри.[2]

До селото води земјен пат, кој се исклучува од регионалниот пат 1204 во близина на селото Градиште.

Пезово е сместено во западното подножје на планината Манговица, на еден гребен со насока североисток-југозапад. Се граничи со селото Кутлибег од запад страна, а на југоисток со селото К’шање. Во минатото, водата за пиење мештаните ја добивале од бунари, додека помалку од изворот Ѓурин Камен.[3][4]

Месностите во атарот на селото ги носат следниве имиња: Голема и Мала Букација, Старо Село, Страиште, Голем Камењ, Бело Камење, Мирчевац, Солишта, Градишта, Голема и Мала Мати, Кучка, Плакало, Пепеларац, Павлева и Јовчева Шишана, Стари Лозја, Ретковица, Гола Чука, Чумалеј, Саржанов Рид, Којков Чукар и Којково Присоје.[3]

Пезово има доста разбиен тип и има онолку маала колку што има во него родови. Некои маала се наречени Здравковско, Смокарско, Кутлевско, Алачовско и други.[3]

Историја[уреди | уреди извор]

Подрачјето на Пезово е населено уште од бронзеното време, за што сведочи наоѓалиштето Вукосија на 1 километар јужно од селото.[5] Ова наоѓалиште датира од многу периоди и денес има остатоци од ѕидини и е сместено недалеку од патот помеѓу Кумановско и Овче Поле. Народната традиција наведува дека таму некогаш имало тврдина, а нејзините жители со подземен ходник се снабдувале со вода од Ѓурин Камен. Денес, таму има слаби остатоци на ѕидови и повремено се откопувале големи земјени ќупови. Друга тврдина имало на возвишението Градиште крај патот за Бељаковце.[3]

Воздушен поглед на селото

Меѓутоа, за денешното село има оскудно предание. Некогаш, тоа се наоѓало на месноста Старо Село, кое се наоѓа на повисок терен кон североисток. Мештаните на тоа село ги сотрела чумата, поради што останатите ги основале денешните издвоени маала. На нивно место во минатото им се наоѓале нивните сточарски трла.[3]

Оваа поделба на селото по маала е извршена околу 1860 година, што е видливо од родословот на Смокарци. Денес, на месноста Старо Село се наоѓаат пасишта.[3]

Во минатото низ Пезово водел карвански пат за Солун, кој понатаму продолжувал кон Коњух-град покрај Крива Река, па кон Страцин и Крива Паланка.[3]

Во 1912 г. за време на Првата балканска војна во селото влегле српски единици и воспоставена е српска власт. Тогаш почнала интензивна пропаганда за посрбување на населението. На 27 март 1913 г. српскиот секретар на општината во Малино Данило Цекиќ испратил писмо до попот Никола Иванов во Куманово со образец за молба до српскиот митрополит Викентиј Скопски, во која селаните се изјаснуват како „Срби“:

Оче Никола, ти ќе го потпишеш ова писмо кое ти го испраќам, и по тебе ќе треба да го потпишат сопотските селани, како и твоите еноријаши: трстеничани, пезовци, станевчани, алканичани... За секое село треба по дваесет потписи... Внимавај да не ти избегаат тие што ќе потпишат.[6]


Стопанство[уреди | уреди извор]

Атарот на селото е мал и зафаќа простор од 13,8 км2, при што преовладуваат пасиштата со површина од 800 хектари, а на обработливите површини отпаѓаат 406 хектари, додека шумско земјиште нема.[2]

Во основа, селото има полјоделско-сточарска функција.[2]

Население[уреди | уреди извор]

Население во минатото
ГодинаНас.±%
1948512—    
1953545+6.4%
1961511−6.2%
1971442−13.5%
1981248−43.9%
ГодинаНас.±%
199184−66.1%
199484+0.0%
200253−36.9%
202113−75.5%

Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија, Етнографија и статистика“) од 1900 година, во Пезово живееле 406 жители, сите Македонци.[7] Според егзархискиот секретар Димитар Мишев, во 1905 година во Пезово имало 360 Македонци под врховенството на Бугарската егзархија.[8]

Во учебната 1907/08 година според Јован Јаџивасиљевиќ во селото работело егзархиско училиште.[9]

Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралството Југославија од 1931 година, селото имало 450 Македонци.[10]

Од ова село се иселил голем број од населението. Така, Пезово во 1961 година имало 511 жители, од кои 505 биле Македонци, а пет жители Срби, додека во 1994 година бројот се намалил дури на 84 жители, македонско население.[2]

Според пописот од 2002 година, во селото Пезово живееле 53 жители, сите Македонци.[11]

Според последниот попис од 2021 година, во селото живееле 13 жители, сите Македонци.

Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:

Година 1900 1905 1948 1953 1961 1971 1981 1991 1994 2002 2021
Население 406 360 512 545 511 442 248 84 84 53 13
Извор за 1900 г.: Македонија. Етнографија и статистика.[12]; за 1905 г.: La Macédoine et sa Population Chrétienne.[13]; за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.[14]; за 2021 г.: Државен завод за статистика на РМ.[15]

Родови[уреди | уреди извор]

Пезово е македонско село.[3]

Според истражувањата од 1972 година, родови во селото се:

  • Староседелци: Алачковци I (5 к.), Здравковци (5 к.), Алачковци II (4 к.), Марковци (3 к) , Војинци (4 к.), Опачинци (3 к.), Ипевци (3 к.), Дулевци (3 к.), Шуманци (2 к.), Мицевци (2 к.), Кутлевци (6 к.), Смокарци (5 к.), Дамјановци (4 к.), Ѓуревци (4 к.), Коларовци (3 к.) и Шарковци (3 к.). Родовите Алачковци I и Алачковци II потекнуваат од ист предок. Во родот Смокарци се знае следниов родослов: Ксентије (жив на 77 години во 1972 година)-Миајле-Марко-Ѓоро, кој имал куќа во Старо Село.
  • Доселеници: Тувекџини (1 к.) и Стојмен (1 к.), доселени се, но не знаат од каде.

Иселеништво[уреди | уреди извор]

Во Пезово некогаш постоел и родот Поповци, чии куќи се наоѓале во денешното маало Војинци. Од тој род потекнуваат неколку селски свештеници.[3]

Се знае за следниве иселени родови во селата Шупљи Камен (Клинчарови, 5 к.), Коњух (Димитрини, 2 к.), Проевце (Дисе, 1 к.), Кутлибег (Барабунци, 5 к.), Дрдаци, 4 к. и Анчеви, 2 к.), Романовце (Пезовчани, 2 к.) и Бујковци (Грозданоски, 1 к.).[3]

По Втората светска војна, голем дел од младите од селото се иселиле во околните градови.[3]

Општествени установи[уреди | уреди извор]

Поранешното основно училиште во селото
  • Поранешно основно училиште

Самоуправа и политика[уреди | уреди извор]

Месната заедница во селото

Кон крајот на XIX век, Пезово било село во Кумановската каза на Отоманското Царство.

Селото влегува во рамките на Општина Куманово, која била променета со новата територијална поделба на Македонија во 2004 година. Во периодот од 1996-2004 година, селото било дел од некогашната Општина Орашац.

Во периодот од 1962 до 1996 година, селото се наоѓало во рамките на големата општина Куманово. Селото припаѓало на некогашната општина Орашац во периодот од 1955 до 1962 година.

Во периодот 1952-1955, селото било дел од тогашната Општина Павлешенци, во која покрај селото Пезово, се наоѓале и селата Габреш, Горно Ѓуѓанци, Градиште, Долно Ѓуѓанци, Кокошиње, Кутлибег, Кучкарево, К’шање, Павлешенци, Стањевци и Строиманци. Селото било дел од некогашната Општина Градиште во периодот 1950-1952, во која влегувале селата Габреш, Градиште, К’шање, Кутлибег, Кучкарево и Пезово.

Избирачко место[уреди | уреди извор]

Во селото се наоѓа избирачкото место бр. 1140 според Државната изборна комисија, сместено во просториите на основното училиште. Во него е опфатено и селото Кутлибег.[16]

На локалните избори во 2021 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 25 гласачи.[17]

Културни и природни знаменитости[уреди | уреди извор]

Главната селска црква „Св. Петка“
Археолошки наоѓалишта[5]
  • Вукосија — населба од бронзеното, раножелезното, хеленистичкото и доцноантичкото време.
Цркви[18]

Редовни настани[уреди | уреди извор]

Слави[3]

Личности[уреди | уреди извор]

Родени во и по потекло од Пезово

Поврзано[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Панов, Митко (1998). Енциклопедија на селата во Република Македонија: географски, демографски, и аграрни обележја. Скопје: Патрија. стр. 230.
  3. ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 Трифуноски, Јован (1974). Кумановска област. Скопје: САНУ. стр. 166–168.
  4. ↑ 4,0 4,1 „с. Пезово - црква Св. Петка“. Галерија на икони од Кумановскиот крај во црквата Св. Никола, Куманово. Архивирано од изворникот на 2015-09-23. Посетено на 14 април 2014.
  5. ↑ 5,0 5,1 Грозданов, Цветан; Коцо, Димче; и др. (1996). Археолошка карта на Република Македонија. Т. 2. Скопје: МАНУ. стр. 219. ISBN 9989-649-28-6.
  6. ↑ Гоцев, Димитър. Национално-освободителната борба в Македония 1912 - 1915, Издателство на БАН, София, 1981, стр. 34.
  7. ↑ Кѫнчовъ, Василъ. Македония. Етнография и статистика. София, Българското книжовно дружество, 1900. ISBN 954430424X. с. 216.
  8. ↑ Brancoff, D.M. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, pp. 126-127.
  9. ↑ Хаџи-Васиљевић, Јован (1909). Јужна Стара Србија, историјска, етнографска и политичка истраживања, I. Београд: Издање Задужбине И. М. Коларца. стр. 520.
  10. ↑ „200K Volkstumskarte Jugoslawien“.
  11. ↑ „Попис на Македонија“ (PDF). Завод за статистика на Македонија. 2002. Посетено на 7 јануари 2024.
  12. ↑ К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900
  13. ↑ Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.
  14. ↑ „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.
  15. ↑ „Вкупно резидентно население на Република Северна Македонија според етничката припадност, по населени места, Попис, 2021“. Државен завод за статистика.
  16. ↑ „Описи на ИМ“. Архивирано од изворникот на 2023-08-17. Посетено на 3 ноември 2019.
  17. ↑ https://rezultati2021lokalni1krug.sec.mk/mk/mayr/r/45-1395. Посетено на 1 јануари 2024. Отсутно или празно |title= (help)
  18. ↑ Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска (уред.). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN 978-608-65143-2-7.
  19. ↑ „Дневник на четите, изпратени в Македония от пункт Кюстендил. 1903-1908“, ДА - Враца, ф. 617к, оп.1, а.е.1, л.42
  20. ↑ „Дневник на четите, изпратени в Македония от пункт Кюстендил. 1903-1908“, ДА-Враца, ф. 617к, оп.1, а.е.1, л.30
  21. ↑ „Дневник на четите, изпратени в Македония от пункт Кюстендил. 1903-1908“, ДА-Враца, ф. 617к, оп.1, а.е.1, л.3
  22. ↑ Македонците в културно-политическия живот на България. Анкета от Изпълнителния комитет на Македонските братства, Книгоиздателство Ал. Паскалев и с-ие, София, 1918, стр. 101.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Населени места во Општина Куманово
Грбот на Општина Куманово
Грбот на Општина Куманово
Раселени
Историски
Нови
Селата Воиновиќ и Костурник биле прогласени за самостојни села во 2014 година согласно Закон, но не биле вклучени во Пописот од 2021 година
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Пезово&oldid=5165784“