Павел Недвед

Од Википедија — слободната енциклопедија
Павел Недвед
Pavel Nedvěd
Лични податоци
Роден на 30 август 1972(1972-08-30)(51 г.)
Роден во Хеб, Чехословачка
Држава Чехословачка Чехословачка
Чешка Чешка (од 1993)
Висина &100000000000001770000001,77 м
Играчки податоци
Позиција среден ред
Сегашен клуб Јувентус Јувентус
(потпретседател)
Повлекување 31 мај 2009 (36 г.)
Младинска кариера
ТЈ Скална
РХ Хеб
Викторија Плзен Викторија Плзењ
Дукла Табор
Дукла Прага Дукла Прага
Кариера*
Години Клуб Наст. (Гол.)
1991–1992 Дукла Прага Дукла Прага 19 (3)
1992–1996 Спарта Прага Спарта Прага 97 (23)
1996–2001 Лацио Лацио 138 (33)
2001–2009 Јувентус Јувентус 247 (51)
Репрезентација
1994–2006 Чешка Чешка 91 (18)
  • Сениорските учества и голови се сметаат само за домашни натпревари
податоците се од 21 септември 2011.

† Учества (Голови).

‡ Учествата и головите за репрезентација се според податок од 6 септември 2011

Павел Недвед (чешки: Pavel Nedvěd; роден на 30 август 1972 година во Хеб) — чешки поранешен фудбалер, играч од средината на теренот.

Сметан за еден од најдобрите фудбалери на својата генерација,[1][2][3] Недвед исто така е еден од најуспешните играчи од Чешка,[4] кој бил голем протагонист во европскиот фудбал кон крајот на
1990-тите и 2000-тите години, остварувајќи голем број успеси прво со Лацио, а потоа и со Јувентус. Во Јувентус тој останал до крајот на својата кариера (по крајот на сезоната 2008-2009) и денес тој е странски фудбалер со најмногу настапи за клубот (327), а како резултат на својте фантастични изведбите во црно-белиот дрес, во 2003 година тој бил награден со добивање на Златната топка доделена од францускиот магазин France Football (втор Чех што кој ја добил оваа награда по Јозеф Масопуст), а бил прогласен и за Светски играч на годината од британскиот магазин World Soccer. Тој бил познат по својата енергија и неуморното движење по теренот, па оттука произлегол и неговиот прекар "Furria Cecca" (превод на мак. Чешката фурија) кој го добил од навивачите на Јуве.

За чешката репрезентацијата, Недвед одиграл 91 натпревар и постигнал 18 голови во периодот 1994-2006, а од 2000 година бил и капитен. Тој ја претставувал Чешка на три Европски првенства: 1996 кога чесите биле вицешампиони, 2000 и 2004, а на последното бил избран во идеалниот тим на првенството. Исто така играл и на Светското првенство 2006 и Купот на конфедерации 1997.

Недвед бил четири пати прогласен за чешки фудбалер на годината, а во 2003 година ја добил наградата и за спортист на годината во својата земја. Во 2004 година, бил вклучен во ФИФА 100 списокот на 125 најдобри живи фудбалери избрани од Пеле. Од 2003 до 2005 година, тој три последователни години бил избран во Тимот на годината на УЕФА.

Животопис[уреди | уреди извор]

Павел Недвед е роден во Хеб, Чехословачка, како дете на Вацлав и Ана Недвед, а израснал во близина на Скална.[5][6] Кога Павел имал 6 или 7 години, како подарок за Божиќ од својте родители добил фудбалска топка која според неговиот татко засекогаш му го променила животот: „Не се сеќавам дека некој друг подарок некогаш го направил толку среќен“, изјавил тој во едно интервју.[7]

Недвед бил оженет со Ивана во 1992 година, со која имаат две деца кои ги носат нивните имиња: Ивана и Павел. Парот се разделил во 2019 година.[8]

Во октомври 2010, излегла од печат неговата автобиографија Мојот нормален живот - Кругот помеѓу револуцијата, Европа и Златната топка.[9]

Од 2011 година, тој бил вклучен меѓу 50-те легенди на Јувентус, кој биле почестени со своја ѕвезда на „Патеката на славните“ на Јувентус Стадион.[10]

На 28 октомври 2015 година добил Медал за заслуги на Чешка, што е највисока чест на неговата земја.[11]

Технички одлики[уреди | уреди извор]

Комплетен, упорен и констатнтен играч кој одлично се служи со двете нозе иако е природен левак.[12][13] Неговата најчеста позиција на која играл во текот на неговата кариера била лево-офанзивен играч од средниот ред[12] или како лево крило[14] иако поради неговиот квалитетен центаршут со левата нога, како и можноста да навлезе од крилото кон внатрешноста и да шутира со десната нога, тој се смета за погоден да игра било каде во средниот ред, а во прилог на тоа говори и неговата способност да игра подеднакво добро и во офанзивниот и во дефанзивниот дел од играта, како и неговата разновидност, физичките карактетистики и способноста за одземање на топката од противникот, што му овозможува да тргне во напад откако ќе го освои поседот на топката.[15][16][17][18][19][20] Поради ова тој некогаш бил распореден и како централен играч од средниот ред,[15] офанзивен играч од средниот ред, плејмејкер, па дури и како втор напаѓач[16], каде што тој се одликувал како извонреден асистент поради неговите одлични дриблинг способности, опсег и визија.[15][21] Тој бил познат и по неговите моќни удари и волеи од далечина,[22] неговата издржливост,[15] брзина, забрзување, техника и квалитетот за постигнување голови, што го прават мошне динамичен играч.[15][18][23][24][25][26][27] Меѓудругото, тој исто така бил и солиден изведувач на слободни удари и пенали.[13]

Неговата трејдмарк долга руса коса, го направила Недвед еден од најпрепознатливите играчи на теренот.[24][25] Неговиот прекар "Furia Ceca" (превод на мак. "Чешката фурија") го добил од италијанските навивачи, кои ја забележале неговата вештина, доследност и ентузијазам, како и неговата издржливост, темпо, моќ и одлучност.[28] Во бртианските медиуми пак, тој бил наречен „чешкиот топ“.[12][29] Неговиот поранешен тренер од Лацио Свен-Јоран Ериксон го опишал како „атипичен играч од средниот ред, комплетен во секој поглед“. И покрај неговите квалитети, тој неретко бил критикуван, најчесто од противниците, поради тоа што сметале дека многу лесно паѓал.[25][30]

Клупска кариера[уреди | уреди извор]

Почетоци[уреди | уреди извор]

Недвед ја започнал својата фудбалска кариера во родната Чешка, тогашна Чехословачка. Во 1977 година, на петгодишна возраст, тој му се приклучил на Татран Скална, кој бил првиот клуб во кариерата на Недвед.[31] Во 1985 година, се преселил во Руда Гвежда Хеб каде играл една сезона, пред да се приклучи на младинскиот тим на Шкода П’лзењ.[31] Во 1990 година, Недвeд и се приклучил на Дукла Прага, клуб што го водела армијата, како дел од воената служба.[32] Својот прв натпревар за Дукла Прага го одиграл на 28 октомври 1991.[33] Тој играл за Дукла до крајот на сезоната 1991-1992, пред да го заврши воениот рок, со што му бил ставен крај на заемот од П’лзењ.

Спарта Прага[уреди | уреди извор]

Во летото 1992 година, Недвед направил трансфер во Спарта Прага, според кој П’лзењ би требало да добие 30% од сумата за која евентуално Спарта потоа би го продала Недвед во некој странски клуб.[34][35] Во почетокот на неговата кариера во Спарта, Недвед не започнал најдобро откако бил исклучен трипати на само шест натпревари.[33] Сепак, со текот на времето неговите настапи станувале се подобри и во првата негова сезона со 18 настапи тој му помогнал на клубот да ја освои титулата во последното издание на чехословачкото првенство, пред распадот на државата. Тој исто така, бил дел од тимот на Спарта кој ги освоил први две чешки првенства по осамостојувањето на државата во 1993-1994 и 1994-1995. Во неговата последна сезона тој постигнал 14 гола на 30 натпревари во чешкото првенство, но тоа не било доволно за Спарта да може да ја одбрани титулата освоена во претходните две сезони. Сепак, клубот успеал да го освои Купот на Чешка победувајќи ја екипата на Петра Дрновице со 4-0 во финалето, во кое Недвед постигнал два гола.

Неговиот напредок од сезона во сезона и добрите игри на Европското првенство 1996 го привлекле вниманието на многу европски клубови. И покрај вербалниот договор со холандскиот ПСВ,[34][36] Недвед на крајот се преселил во италијанската Серија А, потпишувајќи договор со екипата на Лацио. Како би избегнала исплаќање од 30% од трансферот на П’лзењ, Спарта најпрво го продала Недвед во словачкиот клуб Кошице (кој го имал истиот сопственик како Спарта) за 1,5 милиони чешки круни, а Кошице потоа веднаш го продал Недвид на Лацио.[34] Така, Спарта платила само мал дел од надоместокот за трансферот на П’лзењ.[34][37] По протестот на П’лзењ, чешката фудбалски сојуз одредила Спарта да му плати на П’лзењ компензација од 35 милиони чешки круни.[35]

Лацио[уреди | уреди извор]

Во јули 1996, Недвед се преселил во Лацио за 9 милиони италијански лири, потпишувајќи четиригодишен договор со клубот.[38] Дебитирал во Серија А на 7 септември 1996, во поразот со 1-0 на гостувањето кај Болоња.[39][40] Својот прв првенствен гол за Лацио го постигнал во победата со 2-1 на домашен терен над Каљари на 20 октомври 1996. Својата прва сезона во Италија ја завршил со 7 постигнати гола, потврдувајќи се како една од најсилните алки во тимот.

Недвeд брзо станал важен играч за Лацио, толку многу, што на почетокот на сезоната 1997-1998, тој постигнал 4 гола на неговите први три натпревари во лигата.[41] Клубот од Рим имал низа од 24 натпревари без пораз од ноември 1997 до април 1998 година, која завршила со натпреварот во лигата против Јувентус во кој Недвед добил црвен картон.[42] Во втората сезона со Лацио го освоил својот прв италијански трофеј, Купот на Италија, победувајќи го Милан во финалето, а исто така играле во финалето на Купот на УЕФА во кое загубиле од Интер.[43][44]

Третата сезона во Рим за Недвед била отворена со освојувањето на првиот Суперкуп на Италија во неговата кариера, играјќи 55 минути од натпреварот во кој Лацио со 2-1 го победил Јувентус; тој го постигнал првиот гол во натпреварот во 37-мата минута, за потоа по изедначувањето на Јувентус на три минути пред крајот Сержо Консеисао со гол во четвртата минута од судиското надополнување да му ја донесе титулата на Лацио.[45] Иако во текот на оваа сезона тој се соочувал со проблеми со повреди што го отстраниле од терените долг период, во завршницата од сезоната тој уште еднаш бил одлучувачки човек за Лацио; тој го постигнал победничкиот гол за бјанкочелестите против Мајорка (2-1) во финалето на Купот на победниците на куповите, во неговото последно издание одиграно во Бирмингем на 19 мај 1999 година, носејќи му го трофејот на римскиот тим.[46] Неговиот гол бил последниот во историјата на ова натпреварување.[46]

На почетокот на сезоната 1999-2000, Недвед освојува уште еден трофеј со клубот, после победата над европскиот шампион Манчестер Јунајтед во Суперкупот на УЕФА.[47] Тој постигнал 5 гола во Серија А вклучувајќи и 2 фундаментални: еден против Болоња на денот на стогодишнината на клубот од главниот град на Италија, со кој тие победиле и го преземале водството на табелата, а другиот во дербито против директниот соперник за титулата во оваа сезона Јувентус, помагајќи му на својот тим да оствари победа со 2-1 и да го најави кам-бекот на лацијалите во борбата за титулата иако во тој момент заостанувале зад бјанконерите со 9 бода. Сепак, во последното коло, Лацио ја совладал Реџина со 3-0, и го искористил киксот на Јувентус кој загубил на гостувањето кај Перуџа, за по дваесет и шест години пауза да се врати на престолот во Серија А освојувајќи го своето второ скудето во историјата на клубот.[48] Во текот на истата сезона Лацио го освоил и Купот на Италија за комплетирање на двојната круна, откако во финалето во два натпревари биле подобри од Интер со вкупен резултат 2-1, а Недвед го постигнал првиот гол за Лацио во победата на домашен терен.

На почетокот на следната сезона, Недвед го освоил својот втор Суперкуп на Италија со победата над Интер со 4-3.[45] Недвед постигнал 9 гола во Серија А во текот на сезоната 2000-2001, но клубот не успеал да ја одбрани титулата завршувајќи ја сезоната на третото место зад градскиот соперник Рома и Јувентус, иако Недвед постигнал гол и против двете екипи. Тој исто така постигнал 3 гола во Лигата на шампионите: против Шахтар Донецк и Арсенал во првата групна фаза и против Реал Мадрид во втората групна фаза. После пет позитивни сезони во Рим, Недвед одлучил да го напушти Лацио по завршувањето на сезоната 2000-2001.[49]

Вкупно за Лацио одиграл 207 натпревари и постигнал 51 гол.

Јувентус[уреди | уреди извор]

Во јули 2001 година, Недвед потпишал за Јувентус, во трансфер за кој клубот од Торино му исплатил на Лацио 75 милијарди италијански лири (38.7 милиони евра).[50][51][52] Недвед дошол како замена за Зинедин Зидан, кој истото лето се преселил во Реал Мадрид, а тренерот на Јувентус Марчело Липи првично го поставил на позицијата лево крило, со слобода да навлегува кон средината.[53] Сепак, прилагодувањето кон новата реалност не било наједноставно, откако Чехот во првите месеци во Торино претрпел големи критики за нивото на своето претставување во дресот на Јувентус,[54] за сепак Липи да го реши ќор-сокакот кон крајот на 2001 година, ставајќи го Недвед во улога што никогаш порано играчот од средниот ред не ја играл, како офанзивен играч за врска зад двајцата напаѓачи,[54] односно како поддршка за напаѓачкиот тандем Дел Пјеро - Трезеге: каде тој ги пронашол својте вродени слободи на движење и шутирање, истовремено извршувајќи и задачи делумно слични на оние на офанзивен играч од средниот ред.[55][56] Својот прв гол го постигнал во декември против Перуџа, во Серија А, и тоа со глава. Најважните голови во сезоната ги постигнал во завршницата на истата против Верона и Пјаченца; двата натпревари добиени од бјанконерите со минимални 1-0. Сезоната ја завршил со 4 гола, а на 5 мај 2002 година го освоил своето второ скудето во кариерата, прво со Јувентус, откако во последното коло тие успеале да го искористат киксот на Интер и да го престигнат на табелата.

За време на сезоната 2002-2003 тој постигнал 9 голови во лигата и освоил уште едно скудето, на кое му ја придодал и титулата во Суперкупот на Италија со победата над Парма. Во оваа сезона тој го постигнал и својот прв гол во Лигата на шампионите во дресот на Јувентус, со моќен удар против Динамо Киев во победата со 5-0 на домашен терен во групната фаза. Тој, исто така, постигнал гол на Камп Ноу против Барселона (1-2 по продолженија) и во возвратниот натпревар од полуфиналето против Реал Мадрид (3-1) во Торино. Тој бил движечка сила на Јувентус во ова натпреварување водејќи го својот тим до финалето во Манчестер против Милан (загубено со 2-3 по изведување на пенали),[57] но бил принуден да го пропушти финалето поради добиени два жолти картони, вториот по стартот над фудбалерот на Реал Мадрид Стив МекМанаман во реванш полуфиналето.[58]

До крајот на 2003 година тој освоил уште една титула во Суперкупот на Италија; во реприза на финалето на Лигата на шампионите Јувентус и Милан уште еднаш одиграле натпревар кој бил одлучен по изведување на пенали, но овој пат среќата отишла на страната на Недвед (кој го одиграл целиот натпревар) и неговите соиграчи кои победиле со 5-3 по пеналите.[59] На крајот на 2003 година, тој ја добил златната топка за најдобар европски фудбалер на годината пред Тјери Анри и Паоло Малдини која му била доделена од жирито на францускиот магазин „France Football“, така што тој станал вториот чешки фудбалер кој ја добил оваа награда по Јозеф Масопуст, четириесет и една година претходно.[60] Исто така, тој бил прогласен и за Светски играч на годината, награда која му ја доделиле читателите на британското списание World Soccer.[61] На почетокот на 2004 година, тој го прославил добивањето на златната топка пред своите навивачи со гол од 30 метри против Перуџа (1-0).[62] На 6 март 2004, Недвед го постигнал третиот гол за Јувентус за целосен пресврт во победата со 2-3 на гостувањето кај Бреша, иако на полувремето неговиот тим губел со 2-0. Во текот на сезоната 2003-2004, поради кризата со повредени напаѓачи, тој често играл и како втор напаѓач.

Во следните две години, под водство на новиот тренер Фабио Капело на клупата, тој освоил уште две првенствени титули (подоцна одземени, заради настаните поврзани со Калчополи).[63] Откако во летото 2006 година, Јувентус бил санкциониран со испаѓање во понизок ранг, иднината на Недвед во Јувентус била тема на длабока дискусија. Сепак, по завршувањето на Светското првенство 2006, тој ги побил гласините за заминување со изјава дека ќе остане во клубот и ќе игра и во Серија Б следната сезона, како и дека сака да му помогне на Јувентус да се врати во Серија А.[57] Така, тој им се приклучил на само неколку свои колеги како капитенот Алесандро Дел Пјеро, Џанлујџи Буфон, Давид Трезеге и Мауро Каморанези, кои и покрај бројните понуди решиле да останат во клубот и во тие тешки денови. Својот прв гол во Серија Б го постигнал во победата со 4-0 на домашен терен над Модена, во четвртото коло од првенството. Под водство на тренерот Дидје Дешам, Недвед постигнал 11 гола во втората по ранг италијанска лига и ја исполнил својата мисија да му помогне на Јувентус брзо да се врати во Серија А, правејќи го тоа уште по првата сезона.

Недвед во дресот на Јувентус во 2007 година.

По враќањето во Серија А, иако веќе на возраст од 35 години, Недвед и понатаму бил важен играч за бјанконерите, играјќи стандардно на позицијата лево крило. На 4 ноември 2007 година, за време на Дербито на Италија против Интер, се нашол подложен на критики за стартот над португалскиот фудбалер Луис Фиго, и бил негативно оценет бидејќи му нанел скршеница на малата писка, иако при стартот тој ја допрел топката и јасно се видело дека се обидел ја врати во посед на својот тим а не да го повреди противникот.[64] По натпреварот Недвед му се извинил јавно на Фиго изјавувајќи: "Навистина ми е жал што му нанесов сериозна повреда на Фиго. Јас веднаш му се извинив нему, бидејќи тоа е единствено исправно да се направи. Немав намера да го повредам, тоа се случи бидејќи не успеав да ја пресечам топката и дојде до прекумерен контакт."[65] На 9 декември 2007 година, тој го прославил својот 300-ти натпревар во црно-белиот дрес, постигнувајќи го победничкиот гол за својот тим во 85-тата минута од натпреварот на домашен терен против Аталанта, добиен со 1-0.[66] Во април 2008 година, бил хоспитализиран поради потрес на мозокот со кој се здобил по судирот со играчот на Палермо, Роберто Гуана.[67] Недвед одиграл добра повратничка сезона во Серија А, помагајќи му на својот клуб да го освои третото место во лигата и да избори враќање во Лигата на шампионите од следната есен, иако неговата продуктивност кога се во прашање головите била намалена во однос на претходнте сезони; во оваа тој постигнал само два гола, но имал и 7 асистенции.

Во летото 2008 година, тој бил трансфер-мета на јапонскиот клуб Џубило Ивата,[68], пред да ја отфрли таа понуда и да потпише продолжување на договорот со Јувентус за уште една сезона, до јуни 2009 година. Недвед го постигнал првиот првенствен гол за Јуве во сезоната 2008-2009, во ремито 1-1 на гостувањето кај Фјорентина.[69] Во октомври 2008, постигнал два гола како капитен на клубот во победата со 2-1 на гостувањето кај Болоња. На 26 февруари, Недвед најавил дека ќе ја заврши својата играчка кариера по крајот на сезоната 2008-2009[70][71] како би можел да помине повеќе време со семејството.[72] Во март 2009 година, поради повреда тој бил заменет по само 12 минути игра во реванш натпреварот од осминафиналето на Лигата на шампионите против Челси, што поради неговото претстојно пензионирање ќе се испостави и како негов последен натпревар во ова натпреварување.[73] На 17 мај 2009 година, го одиграл својот 500-ти клупски првенствен натпревар во кариерата. Својот последен натпревар во кариерата го одиграл на 31 мај 2009, против неговиот поранешен клуб Лацио. Носејќи ја капитенската лента на Јувентус во овој натпревар, тој му асистирал на Винченцо Јаквинта за вториот гол во победата со 2-0 и бил сменет пред самиот крај како би добил стоечки овации од присутните навивачи на бјанконерите.[74][75]

Вкупно во дресот на Јувентус одиграл 327 натпревари и постигнал 65 голови. До денес тој е рекордер по бројот на настапи за клубот од Торино, кога се во прашање странските фудбалери.

Репрезентативна кариера[уреди | уреди извор]

Недвед играл за сите младински репрезентации на Чехословачка, меѓутоа поради распадот на државата не бил во можност да заигра за сениорската репрезентација на таа земја.

Сепак, во јуни 1994 година, тој дебитирал за сениорската екипа на новоформираната чешка репрезентација, во победата со 3-1 над Ирска во пријателски натпревар одигран во Даблин.[76]

Откако помогнал со неколку настапи во квалификациите Чешка да се квалификува, во летото 1996 година Недвед бил повикан во репрезентацијата за Европското првенство 1996 во Англија, што бил неговиот прв голем репрезентативен турнир на кој учествувал. Своето деби на првенството го направил во поразот со 2-0 од Германија, во кој добил жолт картон, a во вториот натпревар против Италија, Недвед го постигнал својот прв гол за чешката репрезентација придонесувајќи за победата на неговата нација со 2-1.[77] Во третиот и последен натпревар во групата против Русија што завршил нерешено 3-3, Недвед го добил својот втор жолт картон на турнирот и поради тоа морал да го прескокне следниот натпревар;[78] победата на чесите со 1-0 над Португалија во четвртфиналето.[79] Во полуфиналето против Франција, Чешка победила со 6-5 по изведување пенали: Недвед се вратил во екипата по суспензијата, бил сигурен изведувач на пенал за својата земја во втората серија, и бил прогласен за играч на натпреварот.[80] Тој играл и во финалето против Германија, во кое Чешка била поразена со резултат 2-1, по златниот гол постигнат во првото продолжение од страна на Оливер Бирхоф.[81]

Недвед како капитен на чешката репрезентација, на Светското првенство 2006.

Во 1997 година, Чешка била поканета да игра на ФИФА Купот на конфедерации 1997 како замена за Германија, победникот на претходното европско првенство. Репрезентацијата успеала да се квалификува во нокаут фазата, откако завршиле како втори во групата зад Уругвај; во третиот и последен натпревар од групната фаза, Недвед постигнал два гола (за првпат на еден натпревар со репрезентацијата), придонесувајќи за победата со 6-1 над Обединети Арапски Емирати. Чешка потоа загубила во полуфиналето од Бразил, но го совладала Уругвај со 1-0 во натпреварот за третото место и го освоила бронзениот медал. Недвед ги одиграл сите 5 натпревари за својата земја на турнирот.

Откако не успеале да се квалификуваат за Светското првенство 1998, чесите учествувале на Европското првенство 2000, кое заеднички го организирале Белгија и Холандија. Сепак, поради повредата на глуждот, Недвед не бил во можност да се претстави на ова натпреварување во својата најдобра форма.[82] Во првиот натпревар од групната фаза, загубен од домаќинот Холандија со доцен гол од пенал, Недвeд ја погодил стативата од голот на противникот со моќен удар со глава, а исто така создал уште неколку шанси за својте соиграчи, но сепак Чешка не успеала да постигне гол во тој натпревар.[83] Неговите настапи против Франција и Данска, не биле доволни за да и обезбедат пласман на Чешка во нокаут фазата. По овој турнирот, Недвед бил назначен за нов капитен на репрезентацијата.[84]

На Европското првенство 2004 во Португалија, Недвед одиграл одличен турнир, играјќи ги трите натпревари од групната фаза и загубеното полуфинале против подоцнежниот шампион Грција. Во вториот натпревар од групната фаза против Холандија (3-2 за Чешка) тој бил прогласен за играч на натпреварот.[85] Во полуфиналето против грците, загубено со 1-0, Недвед се здобил со повреда на коленото и бил принуден да го напушти теренот: по овој пораз, фудбалерот од средниот ред ја открил својата намера да ја напушти репрезентацијата. По завршувањето на турнирот тој бил вклучен во идеалниот тим на првенството заедно со неговите соиграчи од репрезентацијата Петр Чех и Милан Барош.[86]

Иако го најавил своето повлекување од репрезентацијата по Европското првенство 2004, сепак под притисок на навивачите и неговите соиграчи како и многубројните убедувања од страна на селекторот Карел Брукнер, Недвед решил да остане во тимот уште за квалификацискиот циклус за Светското првенство 2006 во Германија. Чесите успеле да се квалификуваат за првенството, но биле елиминирани уште во групната фаза, забележувајќи убедлива победа од 3-0 над САД во првото коло, а потоа и два порази од Гана и Италија.[87][88]

Истото лето, во пријателскиот натпревар против новоформираната репрезентација на Србија, Недвед го објавил своето конечно збогување со репрезентацијата: своето патешествие во чешкиот дрес го заклучил со 91 настап и 18 голови.[89] Неговите соиграчи и селекторот се обиделе да го убедат да учествува и на следното Европско првенство 2008, но Недвед одбил да ја промени својата одлука.[90]

Хронологија на репрезентативните настапи[уреди | уреди извор]

Хронологија на настапи и постигнати голови за националната селекција ― Чешка
Дата Град Домашни Резултат Гости Натпреварување Голови Инфо Детали
5-6-1994 Даблин Ирска Ирска 1 – 3 Чешка Чешка Пријателска -
16-8-1995 Осло Норвешка Норвешка 1 – 1 Чешка Чешка Квал. за Евро 1996 -
6-9-1995 Прага Чешка Чешка 2 – 0 Норвешка Норвешка Квал. за Евро 1996 -
7-10-1995 Минск Белорусија Белорусија 0 – 2 Чешка Чешка Квал. за Евро 1996 -
15-11-1995 Прага Чешка Чешка 3 – 0 Луксембург Луксембург Квал. за Евро 1996 -
26-3-1996 Острава Чешка Чешка 3 – 0 Турција Турција Пријателска -
24-4-1996 Прага Чешка Чешка 2 – 0 Ирска Ирска Пријателска -
29-5-1996 Салцбург Австрија Австрија 1 – 0 Чешка Чешка Пријателска -
1-6-1996 Базел Швајцарија Швајцарија 1 – 2 Чешка Чешка Пријателска -
9-6-1996 Манчестер Германија Германија 2 – 0 Чешка Чешка Евро 1996 - Прва фаза -
14-6-1996 Ливерпул Чешка Чешка 2 – 1 Италија Италија Евро 1996 - Прва фаза 1
19-6-1996 Ливерпул Русија Русија 3 – 3 Чешка Чешка Евро 1996 - Прва фаза -
26-6-1996 Манчестер Франција Франција 0 – 0 прод.
(5 – 6 пен.)
Чешка Чешка Евро 1996 - Полуфинале -
30-6-1996 Лондон Чешка Чешка 1 – 2 зг Германија Германија Евро 1996 - Финале - [91]
18-9-1996 Теплице Чешка Чешка 6 – 0 Малта Малта Квал. за СП 1998 1
9-10-1996 Прага Чешка Чешка 0 – 0 Шпанија Шпанија Квал. за СП 1998 -
10-11-1996 Белград СР Југославија СР Југославија 1 – 0 Чешка Чешка Квал. за СП 1998 -
26-2-1997 Подебради Чешка Чешка 4 – 1 Белорусија Белорусија Пријателска -
2-4-1997 Прага Чешка Чешка 1 – 2 СР Југославија СР Југославија Квал. за СП 1998 -
8-6-1997 Ваљадолид Шпанија Шпанија 1 – 0 Чешка Чешка Квал. за СП 1998 -
20-8-1997 Теплице Чешка Чешка 2 – 0 Фарски Острови Фарски Острови Квал. за СП 1998 -
24-8-1997 Братислава Словачка Словачка 2 – 1 Чешка Чешка Квал. за СП 1998 -
13-12-1997 Ријад Чешка Чешка 2 – 2 Јужна Африка Јужна Африка Куп на конф. 1997 - Прва фаза -
15-12-1997 Ријад Чешка Чешка 1 – 2 Уругвај Уругвај Куп на конф. 1997 - Прва фаза -
17-12-1997 Ријад Чешка Чешка 6 – 1 Обединети Арапски Емирати Обединети Арапски Емирати Куп на конф. 1997 - Прва фаза 2
19-12-1997 Ријад Чешка Чешка 0 – 2 Бразил Бразил Куп на конф. 1997 - Полуфинале -
21-12-1997 Ријад Чешка Чешка 1 – 0 Уругвај Уругвај Куп на конф. 1997 - Натпревар за 3. место - [92]
19-8-1998 Прага Чешка Чешка 1 – 0 Данска Данска Пријателска -
6-9-1998 Тофтир Фарски Острови Фарски Острови 0 – 1 Чешка Чешка Квал. за Евро 2000 -
14-10-1998 Теплице Чешка Чешка 4 – 1 Естонија Естонија Квал. за Евро 2000 1
27-3-1999 Теплице Чешка Чешка 2 – 0 Литванија Литванија Квал. за Евро 2000 -
31-3-1999 Глазгов Шкотска Шкотска 1 – 2 Чешка Чешка Квал. за Евро 2000 -
28-4-1999 Варшава Полска Полска 2 – 1 Чешка Чешка Пријателска -
5-6-1999 Талин Естонија Естонија 0 – 2 Чешка Чешка Квал. за Евро 2000 -
9-6-1999 Прага Чешка Чешка 3 – 2 Шкотска Шкотска Квал. за Евро 2000 -
18-8-1999 Дрновице Чешка Чешка 3 – 0 Швајцарија Швајцарија Пријателска -
4-9-1999 Вилниус Литванија Литванија 0 – 4 Чешка Чешка Квал. за Евро 2000 2
8-9-1999 Теплице Чешка Чешка 3 – 0 Босна и Херцеговина Босна и Херцеговина Квал. за Евро 2000 -
13-11-1999 Ајндховен Холандија Холандија 1 – 1 Чешка Чешка Пријателска -
23-2-2000 Даблин Ирска Ирска 3 – 2 Чешка Чешка Пријателска -
29-3-2000 Теплице Чешка Чешка 3 – 1 Австралија Австралија Пријателска -
26-4-2000 Прага Чешка Чешка 4 – 1 Израел Израел Пријателска 2
3-6-2000 Нирнберг Германија Германија 3 – 2 Чешка Чешка Пријателска -
11-6-2000 Амстердам Холандија Холандија 1 – 0 Чешка Чешка Евро 2000 - Прва фаза - дет.
16-6-2000 Бриж Чешка Чешка 1 – 2 Франција Франција Евро 2000 - Прва фаза - дет.
21-6-2000 Лиеж Данска Данска 0 – 2 Чешка Чешка Евро 2000 - Прва фаза - дет.
2-9-2000 Софија Бугарија Бугарија 0 – 1 Чешка Чешка Квал. за СП 2002 -
7-10-2000 Теплице Чешка Чешка 4 – 0 Исланд Исланд Квал. за СП 2002 2
11-10-2000 Та Кали Малта Малта 0 – 0 Чешка Чешка Квал. за СП 2002 -
28-2-2001 Скопје Македонија Македонија 1 – 1 Чешка Чешка Пријателска -
24-3-2001 Белфаст Северна Ирска Северна Ирска 0 – 1 Чешка Чешка Квал. за СП 2002 1
28-3-2001 Прага Чешка Чешка 0 – 0 Данска Данска Квал. за СП 2002 -
25-4-2001 Прага Чешка Чешка 1 – 1 Белгија Белгија Пријателска -
2-6-2001 Копенхаген Данска Данска 2 – 1 Чешка Чешка Квал. за СП 2002 -
6-6-2001 Теплице Чешка Чешка 3 – 1 Северна Ирска Северна Ирска Квал. за СП 2002 -
15-8-2001 Дрновице Чешка Чешка 5 – 0 Јужна Кореја Јужна Кореја Пријателска 1
1-9-2001 Рејкјавик Исланд Исланд 3 – 1 Чешка Чешка Квал. за СП 2002 -
6-10-2001 Прага Чешка Чешка 6 – 0 Бугарија Бугарија Квал. за СП 2002 2
10-11-2001 Брисел Белгија Белгија 1 – 0 Чешка Чешка Квал. за СП 2002 -
14-11-2001 Прага Чешка Чешка 0 – 1 Белгија Белгија Квал. за СП 2002 -
13-2-2002 Никозија Кипар Кипар 3 – 4 Чешка Чешка Пријателска -
17-4-2002 Јанина Грција Грција 0 – 0 Чешка Чешка Пријателска -
21-8-2002 Оломуц Чешка Чешка 4 – 1 Словачка Словачка Пријателска -
6-9-2002 Прага Чешка Чешка 5 – 0 СР Југославија СР Југославија Пријателска -
16-10-2002 Теплице Чешка Чешка 2 – 0 Белорусија Белорусија Квал. за Евро 2004 -
20-11-2002 Теплице Чешка Чешка 3 – 3 Шведска Шведска Пријателска -
12-2-2003 Париз Франција Франција 0 – 2 Чешка Чешка Пријателска -
29-3-2003 Ротердам Холандија Холандија 1 – 1 Чешка Чешка Квал. за Евро 2004 -
2-4-2003 Прага Чешка Чешка 4 – 0 Австрија Австрија Квал. за Евро 2004 1
11-6-2003 Оломуц Чешка Чешка 5 – 0 Молдавија Молдавија Квал. за Евро 2004 -
6-9-2003 Минск Белорусија Белорусија 1 – 3 Чешка Чешка Квал. за Евро 2004 1
10-9-2003 Прага Чешка Чешка 3 – 1 Холандија Холандија Квал. за Евро 2004 -
11-10-2003 Виена Австрија Австрија 2 – 3 Чешка Чешка Квал. за Евро 2004 -
12-11-2003 Теплице Чешка Чешка 5 – 1 Канада Канада Пријателска -
18-2-2004 Палермо Италија Италија 2 – 2 Чешка Чешка Пријателска -
31-3-2004 Даблин Ирска Ирска 1 – 2 Чешка Чешка Пријателска -
28-4-2004 Прага Чешка Чешка 0 – 1 Јапонија Јапонија Пријателска -
2-6-2004 Прага Чешка Чешка 3 – 1 Бугарија Бугарија Пријателска -
6-6-2004 Теплице Чешка Чешка 2 – 0 Естонија Естонија Пријателска -
15-6-2004 Авеиро Чешка Чешка 2 – 1 Латвија Латвија Евро 2004 - Прва фаза -
19-6-2004 Авеиро Холандија Холандија 2 – 3 Чешка Чешка Евро 2004 - Прва фаза -
27-6-2004 Порто Чешка Чешка 3 – 0 Данска Данска Евро 2004 - Четвртфинале -
1-7-2004 Порто Грција Грција 1 – 0 прод. Чешка Чешка Евро 2004 - Полуфинале -
12-11-2005 Осло Норвешка Норвешка 0 – 1 Чешка Чешка Квал. за СП 2006 -
16-11-2005 Прага Чешка Чешка 1 – 0 Норвешка Норвешка Квал. за СП 2006 -
26-5-2006 Инсбрук Саудиска Арабија Саудиска Арабија 0 – 2 Чешка Чешка Пријателска -
3-6-2006 Прага Чешка Чешка 3 – 0 Тринидад и Тобаго Тринидад и Тобаго Пријателска 1
12-6-2006 Гелзенкирхен САД САД 0 – 3 Чешка Чешка СП 2006 - Прва фаза -
17-6-2006 Келн Чешка Чешка 0 – 2 Гана Гана СП 2006 - Прва фаза -
22-6-2006 Хамбург Чешка Чешка 0 – 2 Италија Италија СП 2006 - Прва фаза -
16-8-2006 Ухерске Храдиште Чешка Чешка 1 – 3 Србија Србија Пријателска -
Вкупно Настапи (6. место) 91[93] Голови (6. место) 18[94]

По завршувањето на кариерата[уреди | уреди извор]

На 12 октомври 2010 година, Exor (инвестициска компанија на семејството Ањели), на состанокот на акционерите, го предложил Недвед да се придружи во одборот на директори на Јувентус;[95] на 27 истиот месец, по собранието, тој официјално станал еден од единаесетте членови на одборот на Јувентус. На 23 октомври 2015 година, бил избран за потпретседател на Јувентус.[96]

Статистика[уреди | уреди извор]

Вкупно за клубовите и репрезентацијата, Недвед одиграл 761 натпревар и постигнал 165 гола.

Клупска статистика[уреди | уреди извор]

Статистиката е ажурирана на 23 април 2020.

Сезона Клуб Првенство Национален куп Континентален куп Останати купови Вкупно
Лига Наст Гол Лига Наст Гол Лига Наст Гол Лига Наст Гол Наст Гол
1991-1992 Чехословачка Дукла Прага 19 3 - - - - - - - - - 19 3
1992-1993 Чешка Спарта Прага 18 0 - - - КПК 5 0 - - - 23 0
1993-1994 23 3 КЧ - - ЛШ 4 0 - - - 27 3
1994-1995 27 6 КЧ - - ЛШ 2 0 - - - 29 6
1995-1996 30 14 КЧ - - КУ 8 5 - - - 38 19
Вкупно Спарта Прага 98 23 - - 19 5 - - 117 28
1996-1997 Италија Лацио А 32 7 КИ 3 1 КУ 3 2 - - - 38 10
1997-1998 А 26 11 КИ 6 2 КУ 11 2 - - - 43 15
1998-1999 А 21 1 КИ 4 0 КПК 8 4 СИ 1 1 34 6
1999-2000 А 28 5 КИ 6 1 ЛШ 12 1 СУ 1 0 47 7
2000-2001 А 31 9 КИ 3 1 ЛШ 10 3 СИ 1 0 45 13
Вкупно Лацио 138 33 22 5 44 12 3 1 207 51
2001-2002 Италија Јувентус А 32 4 КИ 4 0 ЛШ 7 0 - - - 43 4
2002-2003 А 29 9 КИ 1 0 ЛШ 15 5 СИ 1 0 46 14
2003-2004 А 30 6 КИ 4 0 ЛШ 6 2 СИ 1 0 41 8
2004-2005 А 27 7 КИ 1 0 ЛШ 10[97] 3 - - - 38 10
2005-2006 А 33 5 КИ 4 0 ЛШ 8 2 СИ 1 0 46 7
2006-2007 Б 33 11 КИ 3 1 - - - - - - 36 12
2007-2008 А 31 2 КИ 2 1 - - - - - - 33 3
2008-2009 А 32 7 КИ 3 0 ЛШ 9[98] 0 - - - 44 7
Вкупно Јувентус 247 51 22 2 55 12 3 0 327 65
Вкупно во кариерата 502 110 44 7 118 29 6 1 670 147

Репрезентативна статистика[уреди | уреди извор]

Извор:[99]

Фудбалска репрезентација на Чешка
Год. Наст Гол
1994 1 0
1995 4 0
1996 12 2
1997 10 2
1998 3 1
1999 9 2
2000 10 4
2001 11 4
2002 6 0
2003 8 2
2004 9 0
2005 2 0
2006 6 1
Вкупно 91 18

Титули[уреди | уреди извор]

Клупски[уреди | уреди извор]

ЧехословачкаЧешка Спарта Прага[уреди | уреди извор]

1992–1993
1993–1994, 1994-1995
1996

Италија Лацио[уреди | уреди извор]

1999–2000
1997–1998, 1999–2000
1998, 2000
1998–1999
1999

Италија Јувентус[уреди | уреди извор]

2001–2002, 2002–2003
2002, 2003
2006–2007

Поединечни[уреди | уреди извор]

1998, 2000, 2003, 2004
1998, 2000, 2001, 2003, 2004, 2009
2000-2001, 2002-2003
2003
2003
2003, 2004, 2005
Најдобар странски играч: 2003
Најдобар играч: 2003
2004
2004

Почести[уреди | уреди извор]

Medaile Za zásluhy I. stupeň (Медал за заслуги на Чешка Република од 1. степен)
„За своите дела во корист на угледот на Чешка Република во странство.“
Прага, 28 октомври 2015[100]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. „Buffon, Nedved e Del Piero una squadra con tre fenomeni“. 10 мај 2013. Посетено на 24 ноември 2013.
  2. „COLLANA "I NOSTRI CAMPIONI". Архивирано од изворникот на 24 септември 2015. Посетено на 24 ноември 2013.
  3. Fabio Vergnano (23 ноември 2001). „Nedved: «Un gol alla Lazio per tornare me stesso»“. La Stampa. стр. 39.
  4. „Pavel Nedved“. Посетено на 21 септември 2014.
  5. Dunmore, Tom (2011). Historical Dictionary of Soccer (англиски). Scarecrow Press. стр. 184. ISBN 9780810871885.
  6. „Pavel Nedvěd: biography“ (чешки). Архивирано од изворникот на 20 декември 2008.
  7. „Jak rostou nové hvězdy fotbalu?“ [How do the new stars of football grow?]. Mladá fronta DNES (чешки). Czech Republic. 29 јуни 2006. Посетено на 4 март 2013.
  8. „Fotbalista Pavel Nedvěd (46): Krach manželství! Teď randí s blondýnkou Luckou (23)“ [Pavel Nedvěd (46): Family Separation! He now dates blond Lucie (23)]. Blesk (чешки). Czech Republic. 6 June 2019.
  9. „Il ragazzo dai capelli alla Nedved“. 9 декември 2010. Архивирано од изворникот на 2017-08-16. Посетено на 2020-04-17.
  10. „Juve, 50 stelle da onorare“. 19 април 2010. Архивирано од изворникот на 21 април 2010.
  11. „A Nedved la Medaglia al Merito della Repubblica Ceca“. 29 октомври 2015.
  12. 12,0 12,1 12,2 „Nedved: The Czech Cannon“. BBC Sport. n.d. Посетено на 4 January 2013.
  13. 13,0 13,1 „Nedved, addio alla Juve“ (италијански). La Gazzetta dello Sport. 30 мај 2009. Посетено на 21 септември 2014.
  14. „Nedvěd, Pavel“ (италијански). Treccani: Enciclopedia dello Sport (2002). Посетено на 21 September 2014.
  15. 15,0 15,1 15,2 15,3 15,4 Stefano Bedeschi. „Gli eroi in bianconero: Pavel NEDVED“ (италијански). Tutto Juve.com. Посетено на 21 September 2014.
  16. 16,0 16,1 „Nedved indica il pericolo n° 1“ (италијански). La Gazzetta dello Sport. 27 November 2004. Посетено на 21 September 2014.
  17. „Replacing the irrepressible“. UEFA.com. 27 May 2003. Посетено на 29 February 2020.
  18. 18,0 18,1 Séverac, Dominique (23 December 2003). „Nedved devance Henry“ (француски). Le Parisien. Посетено на 29 February 2020.
  19. „Greece, Portugal dominate CBC Sports Online all-star team“. CBC. 5 July 2004. Посетено на 29 February 2020.
  20. „NEDVED Pavel: la luce di Praga“ (италијански). Storie di Calcio. Посетено на 29 February 2020.
  21. „Buffon, Nedved e Del Piero una squadra con tre fenomeni“ (италијански). La Repubblica. Посетено на 21 September 2014.
  22. Broadley, Ian (19 January 1998). „Czech coach fears Scots“. The Herald. Архивирано од изворникот на 14 June 2013. Посетено на 12 January 2013. (бара претплата)
  23. „Nedved vede Collina e teme di saltare un'altra finale“ (италијански). Il Corriere della Sera. 1 July 2004. Посетено на 21 September 2014.
  24. 24,0 24,1 Victor, Tom (19 March 2019). „Noughty Boys: Celebrating Pavel Nedved - much more than just a haircut“. BBC Sport. Посетено на 29 February 2020.
  25. 25,0 25,1 25,2 Magee, Will (28 March 2017). „The Cult: Pavel Nedved“. Vice. Посетено на 29 February 2020.
  26. „Nedved the key“. Eurosport. 1 November 2003. Посетено на 29 February 2020.
  27. Richardson, James (4 October 2005). „Anyone remember Paolo Negro?“. The Guardian. Посетено на 29 February 2020.
  28. Velinger, Jan (29 October 2003). „Pavel Nedved – a truly world-class footballer comes into his own“. Czech Radio. Архивирано од изворникот на 4 January 2013. Посетено на 4 January 2013.
  29. Donovan, Jeffrey (15 December 1999). 'Cannon' Nedved aims for gold“. The Prague Post. Архивирано од изворникот на 4 January 2013. Посетено на 4 January 2013.
  30. Matteo Garioni (13 February 2006). „Mancini, finale a nervi tesi "Nedved è un simulatore Adesso pensiamo al Milan" [Mancini, tense conclusion "Nedved is a diver Now we're looking to the match against Milan"] (италијански). Il Corriere della Sera. Посетено на 12 December 2015.
  31. 31,0 31,1 „Pavel Nedved“ (чешки). Посетено на 8 June 2011.
  32. „Síň slávy Dukla Praha 1948 - 2009: Pavel Nedvěd“ [Hall of fame Dukla Praha 1948 - 2009: Pavel Nedvěd] (чешки). FK Dukla Praha. Посетено на 6 October 2015.
  33. 33,0 33,1 Novák, Miroslav (29 May 2009). „Nedvěd: od prvního zápasu k poslednímu. Přijde opravdu konec?“. iDNES (чешки). Посетено на 6 October 2015.
  34. 34,0 34,1 34,2 34,3 Kellner, Tomáš (17 July 1996). „Plzen battles Sparta Praha off the pitch“. The Prague Post. Архивирано од изворникот на 8 December 2015. Посетено на 8 October 2015.
  35. 35,0 35,1 Bouc, František (30 April 1997). „Soccer club incensed over CMFS ruling“. The Prague Post. Архивирано од изворникот на 4 March 2016. Посетено на 8 October 2015.
  36. „Afketsen transfer Nedved grootste teleurstelling“ [Ricochet transfer Nedved biggest disappointment] (холандски). psv.nl. 26 March 2004. Архивирано од изворникот на 3 December 2013. Посетено на 8 June 2011.
  37. val, INT (29 April 2009). „Skandály a zkraty fotbalového krále Pavla Nedvěda!“. iSport (чешки). Посетено на 7 October 2015.
  38. Giancarla, Ghisi (11 July 1996). „Nedved alla Lazio, Bierhoff viaggia verso Torino“. Corriere della Sera (италијански). Посетено на 17 August 2014.
  39. „Taking balls: The numbers game“. Sunday Mail. The Free Library. 1 August 2004. Посетено на 17 August 2014.
  40. „Italy Championship 1996/97“. Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Посетено на 20 January 2013.
  41. Paul Trow (5 октомври 1997). „Football: Barcelona under fire“ (англиски). Архивирано од изворникот на 3 јуни 2013. Посетено на 24 ноември 2013.
  42. „Football: Juventus back on top as they end Lazio's unbeaten run“. The Independent. 6 April 1998. Архивирано од изворникот на 4 June 2013. Посетено на 12 January 2013.
  43. „Italy - Coppa Italia History“ (англиски). Посетено на 24 ноември 2013.
  44. „UEFA Cup 1997-98“ (англиски). Посетено на 24 ноември 2013.
  45. 45,0 45,1 „Italy Super Cup Finals“ (англиски). Посетено на 20 април 2020.
  46. 46,0 46,1 uefadirect, Issue 100: August 2010 Архивирано на 4 март 2016 г., Page 15 "European Cup Winners' Cup makes its debut".
  47. „Sport: Football Man Utd lose to Super Lazio“ (англиски). 27 август 1999. Посетено на 24 ноември 2013.
  48. „Premiership clubs eyeing Nedved“ (англиски). 18 јуни 2000. Посетено на 24 ноември 2013.
  49. Torino a ostacoli Text "Nedvěd, Dalai" ignored (help); Text "p. 116" ignored (help).
  50. „Nedved: la Juve l'ho scelta io. Rai Sport (италијански). Rai. 5 July 2001. Архивирано од изворникот на 2017-09-25. Посетено на 24 September 2017.
  51. „Ciao Juve: Nedved resta alla Lazio“. La Gazzetta dello Sport (италијански). Milan: RCS MediaGroup. 14 June 2001. Посетено на 24 September 2017.
  52. S.S. Lazio (18 јули 2001). "Depositati i contratti di cessione di Nedved e Veron" (на it). Соопштение за печат. Архивирано на 21 јули 2001 г. „архивски примерок“. Архивирано од изворникот на 2001-07-21. Посетено на 2020-04-20.
  53. „Nedved: I can retire happy“ (англиски). 1 јуни 2009. Архивирано од изворникот на 2013-09-23. Посетено на 24 ноември 2013.
  54. 54,0 54,1 Torino a ostacoli, стр. 123–124 Text "Nedvěd, Dalai" ignored (help).
  55. „Grazie Lippi“. 11 јануари 2002. Архивирано од изворникот на 31 октомври 2014. Посетено на 18 октомври 2014.
  56. Рикардо Лигуори (5 мај 2002). „La "sindrome" Zidane e uno scudetto nato in август“.
  57. 57,0 57,1 „Nedved decides to stay with Juve“ (англиски). 27 јули 2006. Посетено на 24 ноември 2013.
  58. „Pavel in lacrime, salterà Manchester“. la Repubblica. Посетено на 1 јануари 2009.
  59. Fabio Vergnano (4 август 2003). „Una rivincita ai rigori, Supercoppa alla Juve“. La Stampa. стр. 31.
  60. „Nedved scoops top award“ (англиски). 22 декември 2003.
  61. Nedved claims World Soccer award (англиски). 11 декември 2003.
  62. „Nedved, un gol da Pallone d'oro. La Juve continua la rincorsa“. 6 јануари 2004.
  63. „Punishments cut for Italian clubs“ (англиски). 25 јули 2006. Посетено на 24 ноември 2013.
  64. „Nedved apologises over Figo tackle“.
  65. „Nedved says sorry to Figo“. The Daily Star. 8 ноември 2007. Посетено на 21 април 2020.
  66. 9.12.2008 - Juve senza grazia ma spietata Nedved piega l'Atalanta repubblica.it; пристапено 22 април 2020
  67. „Nedvěd po otřesu mozku už může z nemocnice“ [Nedvěd after concussion can already leave hospital]. Mladá fronta DNES (чешки). Czech Republic. 7 април 2008. Посетено на 22 април 2020.
  68. 3.5.2008 - Nedved in Japanese talks skysports; пристапени 22.4.2020
  69. „Italy 2008/09“. Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Посетено на 3 June 2013.
  70. „Juve star Nedved to quit football“. BBC Sport. 26 February 2009. Посетено на 31 December 2012.
  71. „Juventus midfielder Pavel Nedved to retire at end of the season“. The Canadian Press. 26 February 2009. Архивирано од изворникот на 3 March 2009. Посетено на 26 February 2009.
  72. „Nedved announces retirement“. FIFA. 26 February 2009. Архивирано од изворникот на 2009-03-03. Посетено на 31 December 2012.
  73. „Juventus 2–2 Chelsea (agg 2–3)“. BBC Sport. 10 March 2009. Посетено на 31 December 2012.
  74. „Juventus seconda E Nedved saluta“. La Gazzetta dello Sport (италијански). 31 May 2009. Архивирано од изворникот на 5 June 2009. Посетено на 31 December 2012.
  75. „Juventus seconda. E Nedved saluta“. 31 мај 2009. Посетено на 24 ноември 2013.
  76. „Nedved calls time on Czech career“. UEFA. 24 September 2004. Архивирано од изворникот на 30 October 2004. Посетено на 20 March 2012.
  77. „Bejbl completes Italian job for Czechs“ (англиски). 6 октомври 2003. Посетено на 22 април 2020.
  78. „Late Šmicer strike sends Czechs through“ (англиски). 6 октомври 2003. Посетено на 24 април 2013.
  79. „Poborský lob puts Czechs into semi-finals“ (англиски). 6 октомври 2003. Посетено на 22 април 2020.
  80. Phil Shaw (27 јуни 1996). „France are sent home by Kadlec“ (англиски). Архивирано од изворникот на 14 јуни 2013. Посетено на 24 ноември 2013.
  81. Ken Jones (1 јули 1996). „Vogts' triumph over adversity“ (англиски). Посетено на 22 април 2020.
  82. „Czechs counting on Nedved's ankle“ (англиски). 8 јуни 2000. Посетено на 24 ноември 2013.
  83. „Republic Czech out“ (англиски). 22 јуни 2000. Посетено на 24 ноември 2013.
  84. Filip Saiver (3 септември 2001). „Kapitán? Trenér má jiné starosti...“ (чешки). Посетено на 24 ноември 2013.
  85. Alex Hayes (20 јуни 2004). „Football: Euro 2004: Nedved masters Dutch in epic encounter“ (англиски). Архивирано од изворникот на 4 јуни 2013. Посетено на 24 април 2020.
  86. „All-star squad revealed“ (англиски). 5 јули 2004. Архивирано од изворникот на 7 јули 2004. Посетено на 22 април 2020.
  87. „Czech Republic 0-2 Ghana“ (англиски). 17 јуни 2006. Посетено на 22 април 2020.[мртва врска]
  88. „Czech Republic 0–2 Italy“ (англиски). 22 јуни 2006. Посетено на 22 април 2020.
  89. „Nedved calls time on Czech career“ (англиски). 15 август 2006. Посетено на 24 ноември 2013.
  90. „Cech urges Nedved to return“ (англиски). 17 април 2008. Архивирано од изворникот на 2014-11-29. Посетено на 24 април 2020.
  91. 2. место
  92. 3. место
  93. Изедначен со Јан Колер.
  94. Изедначен со Патрик Бергер.
  95. „Nedvěd se stal členem představenstva Juventusu Turín“ [Nedvěd became a member of the board of directors at Juventus Turin]. Mladá fronta DNES (чешки). Czech Republic. 27 October 2010. Посетено на 4 January 2013.
  96. „Pavel Nedved è Vice Presidente della Juve“. 23 октомври 2015.
  97. 1 настап и 1 гол во третото квалификациско коло.
  98. 1 настап во третото квалификациско коло.
  99. „Pavel Nedved – International Appearances“. Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Посетено на 4 March 2013.
  100. „Prezident udělil vyznamenání, statečnému studentovi tleskal vestoje celý Vladislavský sál“ (чешки). Архивирано од изворникот на 2017-08-16. Посетено на 28 октомври 2015.

Библиографија[уреди | уреди извор]

Павел Недвед; напишано во соработка со Микеле Далаи, La mia vita normale. Di corsa tra rivoluzione, Europa e Pallone d'oro, Торино, ADD Editore, 2010.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]