Мрежна картичка
 | Оваа статија можеби бара дополнително внимание за да ги исполни стандардите за квалитет на Википедија. Ве молиме подобрете ја оваа статија ако можете. |
 | Оваа статија или заглавие има потреба од викифицирање за да ги исполни стандардите за квалитет на Википедија. Ве молиме помогнете во подобрувањето на оваа статија со соодветни внатрешни врски. |
1990-тиот Етернет контролерот за мрежниот интерфејс кој се поврзува на матичната плоча преку сега веќе застарените ISA магистрали. Оваа комбинација картички имаат функции каде (сега застарени) БНЦ конектори (лево) за употреба на коаксијален кабел | |
| Се поврзува со | Матична плочка преку едно од:
Мрежи преку едно од:
|
|---|---|
| Брзини | 10 Mbit/s 100 Mbit/s 1000 Mbit/s повеќе од 160 Gbit/s |
| Произведувачи | Novell Intel Realtek Други |
Контролерот за мрежниот интерфејс е хардверска компонента која го поврзува компјутерот со компјутерска мрежа. Контролерот може да се нарекува како мрежен адаптер или како ЛАН адаптер.
Со оглед контролерите за мрежните интерфејси најчесто беа имплементирани на проширувачките картички кои се приклучуваа на компјутерската магистрала која е позната како мрежна картичка или ЛАН картичка, ниската цена и присутноста на Етернет стандардот значи дека повеќето од поновите компјутери имаат мрежен интерфејс кој е вграден на матичната плоча.
Намена[уреди | уреди извор]
NIC им овозможува на компјутерите да комуницираат преку компјутерска мрежа. NIC е уред кој може да комуницира и на слој 1 од ОСИ (физичкиот слој) и на слој 2 (слојот на податочната врска), како што овозможува физички пристап до мрежен медиум и обезбедува ниско ниво на адресирање преку употреба на MAC адреси. NIC им овозможува на корисниците да се поврзат едни со други со користење на кабли или со безжично поврзување.
Иако другите мрежни технологии постојат (на пример прстен), присутноста на Ethernet речиси има постигнато од средината на 1990-тите години.
Секоја Ethernet мрежна картичка има уникатен 48-битен сериски број кој се нарекува како MAC адреса, која е сместена во ROM-от. Секој компјутер кој е на Ethernet мрежа мора да има картичка со единствена MAC адреса. Нормално тоа треба да биде безбедно па може да се претпостави дека нема две мрежни картички кои ќе ја делат истата адреса, бидејќи продавачите на картички набавуваат блокови од адреси од Институтот на IEEE и доделуваат единствена адреса за секоја картичка за време на неговото производство.
Со оглед на мрежните картички кои се користат за проширувачките картички кои може да се приклучуваат на компјутерската магистралата. Ниската цена и присутноста на Ethernet стандардот значи дека повеќето понови компјутери имаат вграден мрежен интерфејс на нивната матичната плоча. Овие имаат Ethernet способности кои се интегрирани во чипсетот на матичната плоча или се спроведувани преку ниската цена на Ethernet чипот, поврзан преку PCI (или поновата PCI Express) магистралата. Посебна мрежна картичка не е потребна, освен ако повеќе интерфејси се потребни или некој друг тип од мрежа се користи. Понови матични плочи дури можат да имаат вградени двојни мрежни интерфејси.
Имплементација[уреди | уреди извор]
Картичката спроведува електронски спој кој е потребен за комуникација со помош на физичкиот слој и слојот на податочната врска како стандардот Ethernet. Ова обезбедува основа за целосен мрежен стек протокол (protocol stack), овозможувајќи комуникација помеѓу мали групи на компјутери на истиот LAN и големи мрежни комуникации преку насочувачки протоколи, како IP.
Постојат четири техники кои се користат за пренос на податоци, NIC може да користи една или повеќето од овие техники:
- Избирачко (Polling) е местото каде што микрообработувачот го разгледува статусот на периферниот уред под контролната програмата.
- Програмиран I/O е местото каде што микрообработувачот го сигнализира назначениот периферен уред преку примена на неговата адреса на системската магистралата.
- Прекин-управуван I/O е местото каде што периферниот уред го предупредува микрообработувачот дека е потполно подготвен за пренос на податоци.
- DMA е местото каде што интелигентниот периферен уред ја презема контролата на системската магистралата за да директно пристапи до меморијата. Ова го отстранува товарот од обработувачот, но бара посебен обработувач на картичката.
Мрежната картичка обично има RJ-45, BNC, или AUI приклучоци каде што мрежниот кабел се поврзува , како и неколку LED диоди за да го извести корисникот на тоа дали мрежата е активна и дали има или нема податоци кои се пренесуваат на неа. Мрежните картички обично се достапни во 10/100/1000 Mbit/s. Ова значи дека тие можат да ја поддржат замислената максимална брзина на трансфер на податоци од 10, 100 или 1000 мегабити во секунда.
Понекогаш зборовите "управувач (контролор)" и "картичка" се користат наизменично кога зборуваме за вмрежување бидејќи најчесто NIC е мрежна картичка. Иако "картичка" е почесто користена но не е толку сеопфатна. "Управувач (контролор)" може да биде во форма на мрежна картичка која се инсталира внатре во компјутерот, или пак можеби се однесува на една вградена компонента како дел од компјутерска матична плоча, насочувач, проширувачка картичка, печатачски интерфејс или USB уред.
Поврзано[уреди | уреди извор]
- TCP Offload Engine (TOE) --> http://en.wikipedia.org/wiki/TCP_Offload_Engine
- Host bus adapter (HBA) --> http://en.wikipedia.org/wiki/Host_bus_adapter
- Wireless network interface card (WNIC) --> http://en.wikipedia.org/wiki/Wireless_network_interface_card
Извори[уреди | уреди извор]
| ||||||||||||||||||||||