Мало Коњари

Од Википедија — слободната енциклопедија
Мало Коњари
Мало Коњари во рамките на Македонија
Мало Коњари
Местоположба на Мало Коњари во Македонија
Мало Коњари на карта

Карта

Координати 41°20′12″N 21°27′48″E / 41.33667° СГШ; 21.46333° ИГД / 41.33667; 21.46333Координати: 41°20′12″N 21°27′48″E / 41.33667° СГШ; 21.46333° ИГД / 41.33667; 21.46333
Регион Прилепско Поле
Општина  Прилеп
Население 618 жит.
(поп. 2021)[1]

Шифра на КО 20066
Мало Коњари на општинската карта

Атарот на Мало Коњари во рамките на општината
Мало Коњари на Ризницата

Мало Коњари — село во Општина Прилеп, во Прилепско Поле, во околината на градот Прилеп.

Географија и местоположба[уреди | уреди извор]

Селото Мало Коњари е рамничарско село, сместено во Прилепско Поле. Селото се наоѓа западно од градот Прилеп. Покрај селото поминува регионалниот пат Р1306 (Прилеп — Крушево — Сладуево).

Историја[уреди | уреди извор]

Стопанство[уреди | уреди извор]

Население[уреди | уреди извор]

Население во минатото
ГодинаНас.±%
1948643—    
1953702+9.2%
1961786+12.0%
1971804+2.3%
1981829+3.1%
ГодинаНас.±%
1991752−9.3%
1994713−5.2%
2002727+2.0%
2021618−15.0%

Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија, Етнографија и статистика“) од 1900 година, во Мало Коњари живееле 340 жители, сите Македонци.[2] Според егзархискиот секретар Димитар Мишев, во 1905 година во Мало Коњари имало 240 Македонци, под врховенството на Бугарската егзархија.[3]

На Етнографската карта на Битолскиот Вилает од 1901 г. Мало Коњаре се води како чисто македонско село во Прилепската каза на Битолскиот санџак со 32 куќи.[4]

Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралството Југославија од 1931 година, селото имало 500 Македонци.[5]

Според пописот од 2002 година, селото Мало Коњари брои 727 жители, од кои 723 Македонци, 2 Срби и 2 останати.[6]

Според последниот попис од 2021 година, во селото живееле 618 жители, од кои 576 Македонци, 2 Албанци, 3 останати и 37 лица без податоци.[7]

Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:

Година 1900 1905 1948 1953 1961 1971 1981 1991 1994 2002 2021
Население 340 240 643 702 786 804 829 752 713 727 618
Извор за 1900 г.: Македонија. Етнографија и статистика.[8]; за 1905 г.: La Macédoine et sa Population Chrétienne.[9]; за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.[10]; за 2021 г.: Државен завод за статистика на РМ.[11]

Родови[уреди | уреди извор]

Мало Коњари е македонско село.

Според истражувањата од 1954 година, родови во селото се:

  • Доселеници: Анѓелевци (10 к.) порано се викале Кусеви. Доселени се од некое место во албанското приморје. Во Прилепско се населиле три семејства. Едното во Мало Коњари, другото во Кадино Село (Јовевци), а третото во селото Свето Митрани (Коларовци). Анѓелевци Го знаат следното родословие: Алекса (жив на 24 г. во 1954 година) Никола-Димо-Петре-Наум, се доселил таткото или дедото на Наум; Тикварци (15 к.) се викаат и Кукиновци. Доселени се после првиот род од некое место во Тиквеш; Караиловци (18 к.) основачот на родот се викал Кара Илија. Кон крајот на XVIII век се доселил со неговата жена како орач од Ерменија. Затоа ги викаат и Ерменковци. Го знаат следното родословие: Богоја (жив на 71 г. во 1954 година) Јован-Мирче-Коте-Кара Илија, кој се доселил во селото; Галевци (5 к.) доселени се од селото Свиништа во Охридско; Каравеловци (6 к.) доселени се од селото Ерековци. Го знаат следното родословие: Боге (жив на 58 г. во 1954 година) Ордан-Нешко-Веле, кој се доселил во селото; Бабановци (9 к.) доселени се од селото Новоселани во Битолско. И таму биле доселени однекаде; Настевци (8 к.) доселени се од Брод во Порече; Прдешковци (5 к.) доселени се од селото Чепигово; Врбјанци (2 к.) доселени се од селото Врбјани. Таму припаѓале на родот Јефтинџиовци, подалечно потекло од селото Кореница; Мисирковци (3 к.) доселени се од селото Боротино; Барлевци (5 к.) доселени се од селото Галичани. Имаат роднини во Галичани и Боротино. А некое време живееле и во селото Кадино Село; Аџијовци (7 к.) доселени се од некое село во Порече; Трајковци (3 к.) доселени се во 1912 година од селото Беровци; Бегалиновци (2 к.) доселени се од селото Големо Коњари; Шеровци (2 к.) доселени се однекаде.[12]

Општествени установи[уреди | уреди извор]

Самоуправа и политика[уреди | уреди извор]

Избирачко место[уреди | уреди извор]

Во селото постои избирачкото место бр. 1447 според Државната изборна комисија, сместени во просториите на основното училиште.[13]

На претседателските избори во 2019 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 573 гласачи.[14]

Културни и природни знаменитости[уреди | уреди извор]

Цркви
Археолошки наоѓалишта
Во културата

Дејствието на приказната „Силјан Штркот“ собрана од Марко Цепенков се одвива во Мало Коњари.

Редовни настани[уреди | уреди извор]

Личности[уреди | уреди извор]

Култура и спорт[уреди | уреди извор]

Иселеништво[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.
  2. Васил К’нчов. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900, стр.246.
  3. Brancoff, D.M. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, рр. 148-149.
  4. Михајловски, Роберт, уред. (2017). Етнографска карта на Битолскиот вилает (PDF). Каламус. стр. 21.
  5. „200K Volkstumskarte Jugoslawien“.
  6. Попис на населението, домаќинствата и становите во Република Македонија, 2002 - Книга X
  7. „Оваа категорија опфаќа лица коишто учествуваат во вкупното резидентно население, но поради нивно одбивање да бидат попишани, неможност да бидат најдени на својата адреса на живеење и непотполност во работата на попишувачите не биле официјално попишани, туку за нив податоците биле преземени од административни извори и затоа не учествуваат во изјаснувањето за етничка припадност, вероисповед и мајчин јазик (Прочитајте повеќе...).“
  8. К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900
  9. Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.
  10. „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.
  11. „Вкупно резидентно население на Република Северна Македонија според етничката припадност, по населени места, Попис, 2021“. Државен завод за статистика.
  12. Трифуноски, Јован Ф., 1914-1997. (1998). Битољско-Прилепска котлина : антропогеографска проучавања. Српска академија наука и уметности. ISBN 86-7025-267-8. OCLC 469501519.CS1-одржување: повеќе имиња: список на автори (link)
  13. „Описи на ИМ“. Архивирано од изворникот на 2023-08-17. Посетено на 3 ноември 2019.
  14. „Претседателски избори 2019“. Архивирано од изворникот на 2019-12-29. Посетено на 3 ноември 2019.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]