Колешино

Координати: 41°22′59″N 22°49′00″E / 41.38306° СГШ; 22.81667° ИГД / 41.38306; 22.81667
Од Википедија — слободната енциклопедија
Колешино
Колешино во рамките на Македонија
Колешино
Местоположба на Колешино во Македонија
Колешино на карта

Карта

Координати 41°22′59″N 22°49′00″E / 41.38306° СГШ; 22.81667° ИГД / 41.38306; 22.81667
Општина Ново Село
Население 632 жит.
(поп. 2021)[1]

Пошт. бр. 2435
Шифра на КО 27034, 27534
Надм. вис. 316 м
Мреж. место Колешино
Колешино на општинската карта

Атарот на Колешино во рамките на општината
Колешино на Ризницата

Колешино — село во Општина Ново Село, во областа Подгорје, во околината на градот Струмица.

Улица во селото
Дом на културата
ОУ „Видое Подгорец“
Црква „Св. Спас“
Евангелско-методистичка црква
Колешински Водопад

Географија и местоположба[уреди | уреди извор]

Селото Колешино се наоѓа на југоисточниот дел од Македонија, во близина на границата на Грција и Бугарија. Од најблискиот град Струмица е оддалечен 19 километри. Селото е познато по својот живописен Колешински Водопад, формиран на реката Баба и висок 19,5 метри.

Историја[уреди | уреди извор]

Легенди за името[уреди | уреди извор]

Постојат две легенди околу името на селото. Според првата селото своето име го добило по Беласичката битка од 1014 година помеѓу силите на Цар Самуил и византискиот цар Василиј II, кога во страшен колеж загинале голем број македонски војници. Во чест на тоа, среде село е поставена табла со легендата за настанокот на името Колешино. Втората легенда е дека името е добиено по овчарот Коле, кој прв се доселил на местото каде денес се наоѓа селото. Имено, луѓето кога поминувале покрај бачилото на Коле викале: „Ова е Колешино“ (бачилото на Коле).

Отоманско Царство[уреди | уреди извор]

Според кажувањата на постарите жители на ова место, селото првин било сместено 500 метри појужно во месноста Лееште (Леши) и се викало Спаса. Потоа луѓето се преселиле во месноста Морлада, кога селото почнало да се вика Колешино, па дури отпосле се населиле на местото каде што и ден денес живеат. Кањонот пак, на реката Баба е познат по случка од минатото, кога 16 калуѓери соочени со опасноста да бидат фатени од непријателот, ставиле марамчиња на очите и се фрлиле во бездната.

Селото првпат се споменува во пишаните извори во пописот од 1519 година, кога имало дваесет христијански семејства и само едно муслиманско. Колешино и во текот на целиот период од османлиското владеење во Македонија, останало со чисто христијанско население.

Југославија[уреди | уреди извор]

По крајот на Балканските војни, селото било вклучено во составот на Царство Бугарија. По крајот на Првата светска војна, според Нејскиот мировен договор, селото било вклучено во составот на Кралство СХС, заедно со Струмичкиот регион, додека по крајот на Втората светска војна, во рамките на СФРЈ.

Македонија[уреди | уреди извор]

По распаѓањето на СФРЈ, селото формално било вклучено во составот на Република Македонија. Според територијалната организација на Република Македонија, селото припаѓа на Општина Ново Село.

Стопанство[уреди | уреди извор]

Земјоделство и градинарство[уреди | уреди извор]

Овоштарник со јаболкови дрвја во Колешино, Македонија

Население[уреди | уреди извор]

Население во минатото
ГодинаНас.±%
1948912—    
19531.104+21.1%
19611.240+12.3%
19711.140−8.1%
19811.114−2.3%
ГодинаНас.±%
19911.031−7.5%
1994880−14.6%
2002845−4.0%
2021632−25.2%

Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија, Етнографија и статистика“) од 1900 година, во Кулешино живееле 660 жители, сите Македонци.[2] Според секретарот на Бугарската егзархија Димитар Мишев, („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во Колешино имало 768 Македонци, патријаршисти и 16 протестанти.[3]

Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралството Југославија од 1931 година, селото имало 700 Македонци.[4]

Според пописот на населението на Македонија од 2002 година, селото има 845 жители, од кои 838 Македонци, 3 Срби и 4 останати.[5]

Според последниот попис од 2021 година, во селото живееле 632 жители, од кои 609 Македонци, 1 Србин, 4 останати и 18 лица без податоци.[6]

Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:

Година 1900 1905 1948 1953 1961 1971 1981 1991 1994 2002 2021
Население 660 784 912 1.104 1.240 1.140 1.114 1.031 880 845 632
Извор за 1900 г.: Македонија. Етнографија и статистика.[7]; за 1905 г.: La Macédoine et sa Population Chrétienne.[8]; за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.[9]; за 2021 г.: Државен завод за статистика на РМ.[10]

Општествени установи[уреди | уреди извор]

Селото е познато по тоа што во него има цркви на четири различни вероисповеди: православната црква „Св. Спас“ (посетена од 160 семејства); евангелско-методистичка (60 семејства); адвентистичка (15 семејства) и црква на Јеховините сведоци (10 семејства).

Во селото се наоѓа и Основното училиште „Видое Подгорец“, кое го носи името на македонскиот писател Видое Подгорец кој е роден во ова место. Училиштето во 2010-тите било реновирано, со што се создале услови за следење на наставата.

Во селото се наоѓа чешмата Даревица која била изградена во 1939 година. Составен дел на селото се и Домот на културата, филтер станицата, канализациската мрежа.

Самоуправа и политика[уреди | уреди извор]

Избирачко место[уреди | уреди извор]

Во селото постои избирачкото место бр. 1777 според Државната изборна комисија, сместени во просториите на основното училиште.[11]

На претседателските избори во 2019 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 765 гласачи.[12]

Културни и природни знаменитости[уреди | уреди извор]

Недалеку од Општина Ново Село се наоѓа мотелот Подгорски Ан.

На неколку километри од селото Колешино се наоѓа хотелот Цар Самоил.

Редовни настани[уреди | уреди извор]

  • НовоФест -годишен фестивал на Колешинскиот Водопад
  • Групни венчавки на Колешинскиот Водопад

Личности[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.
  2. Васил Кънчов. „Македония. Етнография и статистика“. София, 1900, стр. 159.
  3. D.M.Brancoff. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905. рр. 106-107.
  4. „200K Volkstumskarte Jugoslawien“.
  5. Попис на населението, домаќинствата и становите во Република Македонија, 2002 - Книга X
  6. „Оваа категорија опфаќа лица коишто учествуваат во вкупното резидентно население, но поради нивно одбивање да бидат попишани, неможност да бидат најдени на својата адреса на живеење и непотполност во работата на попишувачите не биле официјално попишани, туку за нив податоците биле преземени од административни извори и затоа не учествуваат во изјаснувањето за етничка припадност, вероисповед и мајчин јазик (Прочитајте повеќе...).“
  7. К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900
  8. Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.
  9. „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.
  10. „Вкупно резидентно население на Република Северна Македонија според етничката припадност, по населени места, Попис, 2021“. Државен завод за статистика.
  11. „Описи на ИМ“. Архивирано од изворникот на 2023-08-17. Посетено на 29 декември 2019.
  12. „Претседателски избори 2019“. Архивирано од изворникот на 2019-12-29. Посетено на 29 декември 2019.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]