Катланово

Од Википедија — слободната енциклопедија
Катланово

Поглед на Катланово од патот за Блаце

Катланово во рамките на Македонија
Катланово
Местоположба на Катланово во Македонија
Катланово на карта

Карта

Координати 41°53′39″N 21°40′59″E / 41.89417° СГШ; 21.68306° ИГД / 41.89417; 21.68306Координати: 41°53′39″N 21°40′59″E / 41.89417° СГШ; 21.68306° ИГД / 41.89417; 21.68306
Регион Скопска Блатија
Општина Петровец
Население 839 жит.
(поп. 2021)[1]

Пошт. бр. 1044
Шифра на КО 25072
Надм. вис. 240 м
Катланово на општинската карта

Атарот на Катланово во рамките на општината
Катланово на Ризницата
Црквата „Св. Никола“ во Катланово
Савината чешма во Катланово, посветена на Св. Недела и Св. Сисоја

Катланово — село во областа Блатија, во Општина Петровец, на патот помеѓу градовите Велес и Скопје. Во неговата непосредна близина се наоѓаат термалните минерални извори на вода на кои е изградена познатата Катлановска Бања.

Географија и местоположба[уреди | уреди извор]

Катланово се наоѓа во југоисточниот дел на Скопската Котлина на десниот брег на реката Пчиња пред нејзиниот влез во Прнарската Клисура[2]. Селото Катланово е сместено во средишниот дел на Општина Петровец, низ него минува автопатот „Пријателство“ (Е-75), односно делницата Скопје - Велес[3].

Катланово е рамничарско село, расположено на надморска височина од 240 метри и се наоѓа на 14 километри оддалечност од општинското средиште Петровец и на 27 километри оддалечност од Скопје[3]. Куќите се распоредени од подножјето на ридот Падарница на северозапад во рамничарскиот предел крај десниот брег на реката Пчиња. Поради својата средишна местоположба во однос на повеќе други села во ридско-планинскиот предел во блиската околина селото Катланово е рурален центар во рамките на Општина Петровец за селата Летевци, Брезница, Градманци, Блаце, Бадар и Кожле[4]. Поради ваквата географска местоположба од селото Катланово водат и три локални патни правци: кон селата Блаце, Бадар и Кожле, кон селата Летевци и Брезница и кон селото Градманци кој како земјен пат продолжува кон селата Џидимирци и Крушје во Општина Велес.

Атарот на Катланово зафаќа површина од 15,6 км2, од кои 538 хектари се обработливо земјиште, пасиштата зафаќаат 621 хектар, а под шуми се 165 хектари[3].

Историја[уреди | уреди извор]

Во Катланово постои преданието дека на местото на денешното село во римско време постоело гратче со име Катраново, кое во некои случување било сосема уништено[2]. Од ова некогашно населено место селаните често ископувале тули и стари пари. Подоцна на местото на уништеното гратче Катраново се основало село Катланово, со многу куќи и населено само со Македонци - христијани, каде што секоја година стасувале по 40 девојки за мажење[2].

За време на отоманското ропство ова село повторно се запустело најповеќе заради чума, па голем дел од населението се иселило во Скопје и други места, а дел од населението изумрело[2]. По ова страдање селото Катланово започнало повторно да се обновува и зголемува благодарение на доселувања и делумно на размножување, па така до 1900 година селото имало околу 20 куќи: 10 куќи Македонци и 10 куќи „маџири“ (Турци и Роми) бегалци од Србија и Бугарија кои се населиле во 1878 година[5]. Во XIX век Катланово било чифчиско село на кое имале чифлици повеќе муслимани од Скопје, кои во 1912 година земјата ја распродале на селаните Македонци од околните ридско-планински села[6].

Во XIX век, селото е дел од нахијата Блатија во Скопската каза во Отоманското Царство.

Потекло и значење на името[уреди | уреди извор]

За потеклото на името на селото, селаните сметаат дека потекнува од името на некогашното место Катраново, додека П. Скок претпоставува дека селото го добило името од зборот каплан, што на турски значи тигар, а кое веројатно било прекар на некој турчин кој во Каталново имал чифлик[6]. Имајќи предвид дека Катланово е важен сообраќаен центар, а поради бањските извори имало големо присуство на луѓе уште во римско време, како и непосредната близина на античките градови Тауресиум и Бадеријана, и остатоците од тврдина во месноста Кале или Пржал источно од селото, можно е во римско време името на ова место да било „кастела ново(а)“ (латински: castela novo/a), со значење на нова тврдина или ново место, па со текот на времето името да дошло во денешната форма Катланово. Не треба да се превиди и веројатноста дека името на селото е поврзано со зборот кладенец во кој се содржи коренот лее (други примери се зборовите славина и ливада), кој се однесува на термалните изводи по кои е позната оваа месност.

Стопанство[уреди | уреди извор]

Селото Катланово има доста поволна економска положба. Главно занимање на населението е земјоделието со кое претежно се занимаваат Македонците. Од земјоделието најзастапено е полјоделството односно одгледувањето на жита, најмногу пченица, а исто и пченка (покрај Пчиња) и јачмен, зеленчук: домати, пиперки, краставици, марули, кромид и лук. Од сточарството најзастапени се одгледувањето на крави и кози поради поволното земјиште, ливади во рамничарскиот предел и грмушки во ридскиот. Муслиманското население, кое во најголема мера се Роми, кои се изјаснуваат како Албанци, живее во запуштени и запоставени куќи. Дел од населението се занимава и со ископување песок, работа во Катлановската Бања, градежништво, превоз со камиони. Во селото има неколку продавници.

Население[уреди | уреди извор]

Население во минатото
ГодинаНас.±%
1948623—    
1953650+4.3%
1961762+17.2%
1971765+0.4%
1981811+6.0%
ГодинаНас.±%
1991789−2.7%
1994766−2.9%
2002769+0.4%
2021839+9.1%

Според опширните османлиски дефтери за населението на Скопската Каза од 1832/33 година, селото било заведено под името Капанли и имало мешано христијанско и муслиманско население, каде имало 17 христијански[7] и 4 муслимански[8] домаќинства. На овој попис биле забележани 68 мажи христијани, со 4 новороденчиња и 15 мажи муслимани со 1 новороденче. Се проценува дека селото во тој период имало 190 жители.

Стефан Верковиќ во 1857 го бележи со 287 жители. [9]

Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија, Етнографија и статистика“) од 1900 година, во Катланово живееле 90 жители, од кои 70 Македонци[10] и 20 Турци.[11] Според егзархискиот секретар Димитар Мишев, („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во Катланово имало 80 жители, Македонци[10], под врховенството на Бугарската егзархија.[12]

Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралството Југославија во 1931 година, селото имало 200 Македонци, 50 Албанци и 50 други жители.[13]

Катланово е средно по големина село според бројот на жители. Така, во 1961 година имало 762 жители, а во 1994 година 766 жители, од кои 433 Македонци, 230 Албанци, 14 Турци, 65 Роми, 14 Срби и 10 други.

Според пописот од 2002 година, селото Катланово брои 769 жители, од кои 418 Македонци, 275 Албанци, 63 Роми, 5 Срби и 8 останати.[14]

Според последниот попис од 2021 година, во селото живееле 839 жители, од кои 443 Македонци, 183 Албанци, 2 Турци, 20 Роми, 17 Срби, 2 Бошњаци, 6 останати и 166 лица без податоци.[15]

На табелата е прикажан националниот состав на населението низ сите пописни години:[16]

Година Македонци Албанци Турци Роми Власи Срби Бошњаци Ост. Лица без под. Вкупно
1948 623
1953 471 95 4 49 29 ... 2 650
1961 507 174 8 ... ... 27 ... 46 762
1971 434 105 68 32 ... 18 ... 108 765
1981 428 198 10 70 15 ... 90 811
1991 449 217 8 68 8 ... 39 789
1994 433 230 14 65 14 ... 10 766
2002 418 275 63 5 8 769
2021 443 183 2 20 17 2 6 166 839

Родови[уреди | уреди извор]

Најголемиот дел од населението на Катланово во минатото, па сè до денес се Македонци од православна христијанска вероисповед. Македонски родови се: Ѓорѓиовци, Мочковци и Чочевци (сите старинци — староседелци), Ѓорѓиевци, Дивљани и Ѓорѓиеви (трите рода од с. Дивље), Грковци, Мазнини, Велковци, Петревци, Грујовци, Антушевци и Блажеви (сите од с. Блаце), Велчевци (од с. Градманци), Димовски, Нацеви, Лазови, Брезничани (сите од с. Брезница), Јовчевци (од с. Бадар), Куртовци или Мариовци (од с. Летевци), Граовци и Пиперкови (двата рода од с. Кожле), Миновци (од с. Патишка Река), Ордевски (од с. Рудник - Велешко)[17]. Втора етничка група по бројност се Ромите, кои сè повеќе се изјаснуваат како Албанци и го прифаќаат албанскиот јазик и свест, меѓутоа сè уште ги задржуваат своите антрополошки и физички одлики на Роми, по што тие се познати под името Маљоци, нивни родови се: Арифи, Демири, Елмази, Салиу, Ќамили, Муареми, Бајрами, Рамадани, Изети, Аќифи, Алиу, Амети — сите доселени од Косово од Урошевац и околните села[18]. Ромски родови се: Далимовци (дојдени во 1878 година, како бегалци-мухаџири од Дупница во Бугарија), Исмаилови (од Куманово), Зекирови (од с. Бразда). Албански род е Рамадани (од с. Липково), а српски род се Јаневиќ од околината на Бујановац.[18].

Општествени установи[уреди | уреди извор]

Црквата „Св. Недела“ во Катланово

Цркви[уреди | уреди извор]

Самоуправа и политика[уреди | уреди извор]

Културни и природни знаменитости[уреди | уреди извор]

Редовни настани[уреди | уреди извор]

Личности[уреди | уреди извор]

Родени во Катланово:

Култура и спорт[уреди | уреди извор]

Во Катланово постои спортскиот рекреативен центар „Ејбиси“ со повеќе базени и спортски терени, како и фудбалско игралиште.

Иселеништво[уреди | уреди извор]

Во минатото од Катланово се иселиле околу 15 семејства во Скопје, потоа родот Михајловци се иселил во селото Сарајско Оризари, денес дел од градот Скопје (населба Дексион, Ѓорче Петров II), Матевци во с. Студена Бара - Кумановско и Имеровци привремено во с. Зелениково, а родот Цицеви целосно изумрел[19]. Во поново време се забележани иселувања во соседните поголеми села Петровец, ’Ржаничино, градот Скопје, како и во странство во Германија и Италија.

Поврзано[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Трифуноски, Ф. Јован. „Скопско поле“. Скопје, 1955, стр.168
  3. 3,0 3,1 3,2 Панов Митко. „Енциклопедија на селата во Република Македонија“. Патрија, Скопје, 1998. стр.148
  4. Општина Петровец - Населени места
  5. Трифуноски, Ф. Јован. „Скопско поле“. Скопје, 1955, стр.168-169
  6. 6,0 6,1 Трифуноски, Ф. Јован. „Скопско поле“. Скопје, 1955, стр.169
  7. Османлиски документи за историјата на Македонија - пописи од XIX век на христијанското население - Скопски Санџак, каза Скопје. Скопје: д-р Емил Крстески. 2021.
  8. Османлиски документи за историјата на Македонија - пописи од XIX век на муслиманското население - Скопски Санџак, каза Скопје. Скопје: д-р Емил Крстески. 2020.
  9. Верковиќ, Стефан (1889). Топографическо-этнографическій очеркъ Македоніи. Санкт Петербург.
  10. 10,0 10,1 Македонците биле забележани како Бугари.
  11. Кънчов, В. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, с.207
  12. D.M.Brancoff. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, р.114-115.
  13. „200K Volkstumskarte Jugoslawien“.
  14. Попис на населението, домаќинствата и становите во Република Македонија, 2002 - Книга X
  15. „Оваа категорија опфаќа лица коишто учествуваат во вкупното резидентно население, но поради нивно одбивање да бидат попишани, неможност да бидат најдени на својата адреса на живеење и непотполност во работата на попишувачите не биле официјално попишани, туку за нив податоците биле преземени од административни извори и затоа не учествуваат во изјаснувањето за етничка припадност, вероисповед и мајчин јазик (Прочитајте повеќе...).“
  16. Население на Република Македонија според изјаснувањето за етничката припадност, по населени места, според пописите на население 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 1994 и 2002 година (согласно територијалната организација од 1996 година). База на податоци МАКСтат Архивирано на 10 декември 2021 г.. Државен завод за статистика.
  17. Трифуноски, Ф. Јован. „Скопско поле“. Скопје, 1955, стр.170
  18. 18,0 18,1 Трифуноски, Ф. Јован. „Скопско поле“. Скопје, 1955, стр. 171
  19. Трифуноски, Ф. Јован. „Скопско поле“. Скопје, 1955, стр.171

Надворешни врски[уреди | уреди извор]