Карнавале

Од Википедија — слободната енциклопедија
Карнавале
Влезот во музејот Карнавале
Грешка во Lua во Модул:Location_map, ред 522: Unable to find the specified location map definition: "Module:Location map/data/Paris" does not exist
Карта
Основандекември 1880
Место23, rue de Sévigné,
75003 Paris, France
Координати48°51′27″N 2°21′44″E / 48.8574° СГШ; 2.36214° ИГД / 48.8574; 2.36214
ТипИсториски музеј, Ликовен музеј, Историска локација
Фонд580,000 предмети
Посетеност1,091,105 посетители (2010)[1]
ДиректорЖан-Марк Лери
Јавен превоз
Мреж. местоMusée Carnavalet

Карнавале е музеј во Париз е посветен на историјата на градот. Музејот опфаќа две соседни згради: Хотел Карнавале и поранешниот Хотел Ле Пелетје де Сен Фарго. По совет на баронот Осман, државен службеник кој го изменил ликот на Париз, во втората половина на 19 век, хотелот Карнавале бил купен од страна на Советот на општината Париз во 1866. Тој бил отворен за јавноста во 1880 година. Во вториот дел од 20 век, музејот веќе бил во полн капацитет. Хотелот Ле Пелетје де Сен Фарго бил припоен кон Карнавале и отворен за јавноста во 1989 година.[2]

Карнавале е еден од 14-те градски музеи на Париз кои од 1 јануари 2013 станале дел од јавната институција Париски музеи. Музејот е затворен поради реновирање до крајот на 2019.

Збирки[уреди | уреди извор]

Во дворот една прекрасна скулптура на Луј XIV, ги поздравува посетителите.[3] Во внатрешноста на музејот, поставките ја покажуваат трансформацијата на селото Лутеција, населено од галското племе Паризии,[4] во денешниот голем град Париз, кој брои околу 2,201,578 жители.[5]

Карнавале поседува збирка од 2,600 слики, 20.000 цртежи, 300,000 гравури и 150,000 фотографии, 2,000 модерни скулптури и 800 делови мебел, илјадници парчиња керамика, многу украси, модели и релјефи, знаци, илјадници монети, безброј предмети, многу од нив сувенири на познати ликови и илјадници археолошки фрагменти. Периодот наречен Модерно време, кој се протега од ренесансата до денес главно е познат по огромното количество на слики од градот. Постојат многу слики од улиците и спомениците на Париз од 16 до 20 век, но исто така, и многу портрети на ликовите кои одиграле улога во историјата на главниот град и дела кои покажуваат настани што се случиле во Париз, особено многуте револуции кои го потресувале градот, како и многу сцени од секојдневниот живот, од сите социјални класи.[6]

Лутеција[уреди | уреди извор]

  • Долги тесни кануа направен од стебло (француски: pirogues), кои датираат уште пред првиот пишан опис на селото (познато во тоа време како Лутеција) во 52 година од нашата ера, во делото на Јулиј Цезар За галската војна (латински: De bello Gallico).[7][8]
  • Убаво шише од четвртиот век кое се користело за парфем, вино или мед[9]

Средновековен град[уреди | уреди извор]

Макета на Ил де ла Сите во 16 век

Ренесансата и Верските војни [уреди | уреди извор]

  • Слики од 16 век, со познати луѓе од тоа време, вклучувајќи Франсоа I, Катерина Медичи и Анри IV.[12]
  • Слика од Пон неф околу 1660 која покажува група парижани на коњи или пеш,некој продавач кој ги покажува своите производи на група на заинтересирани и човек кој чекори носејќи товар на грбот.[13]
  • Неколку слики кои ја прикауваат Мадам де Севиње, која се сметала за најубавата жена во Париз[14]

Француска револуција[уреди | уреди извор]

Празникот на Федерацијата, 14 јули 1790, на Шам де Марс, Шарл Тевенен (1764–1838)
  • Познатата незавршено слика од Жак-Луј Давид, Заклетва на тениско игралиште (1789), која го отсликува клучниот настан во француската историја кога членовите на Националното собрание положуваат заклетва дека дека нема да се распуштат додека не помине "цврст и правичен Уставот."[15] Овој настан е често се смета како почеток на Француската револуција.
  • Слики кои ја покажуваат одмаздата на луѓето врз Бастиља, зандана која станата "симбол на произволноста на кралската моќ."[16]
  • Слики или скулптури на познатите глумци во драмата на Револуцијата, вклучувајќи ги Мирабо, Дантон, Робеспјер и кралското семејство[17]
  • Слика од погубување на гилотина на плоштадот на Револуцијата, од Пјер-Антоан Демоши: судбина каква што доживеале кралот Луј XVI, Кралицата Марија Антоанета, ројалистите, жирондинците, ебертистите, дантонистите, Робеспјер и неговите следбеници и многу други[18]
  • Лични нешта кои припаѓале на Марија Антоанета.[19]
  • Хартија на која Робеспјер делумно го напишал неговиот потпис, кога бил приведен од војниците на Националната Конвенција.[20]

Париз, престолнина од XIX век[уреди | уреди извор]

Пазарот и Фонтаната на невините (1822 година), Џон Џејмс Шалон (1778–1854), Музеј Карнавале
  • Наполеоновата омилена хигиенска кутија за лични предмети[21]
  • Слики од почетокот на 19 век во Париз[22]
  • Слика која отсликува еден од најважните моменти на Јулската револуција: Освојување на Лувр, 29 јули 1830 година, од страна на Жан-Луј Безар[23]
  • Прекрасни скулптури на парижани од тоа време, некои реални портрети, други карикатури, од страна на Жан-Пјер Дантан[24]
  • Раскошна лулка на кралскиот принц Луј Наполеон Бонапарт, син на царот Наполеон III и царицата Евгенија[25]
  • Прикажани постери од Убавата епоха[26]
  • Реални слики од крајот на 19 век во Париз.[27]
  • Златен часовник кој му припаѓал на Емил Зола
  • Слика од конструкцијата на Статуата на слободата, која била подарена на САД во парчиња[28]
  • Сликите од Универзалната изложба, вклучувајќи ја и онаа на Ајфеловата кула, која била специјално изградена по повод овој настан. Истите се користеле во анимираниот филм Аристократи на Волт Дизни од1970 година.

Париз во дваесеттиот век[уреди | уреди извор]

По литургија во врквата Светото Тројство, (околу 1900), Жан Беро (1849–1935)
  • Реконструкција со оригинален мебел на просторијата каде Марсел Пруст го напишал делото Во потрага по изгубеното време[29]
  • Фотографии од 20 век во Париз од страна на Ежен Атже и Анри Картие-Бресон[30]
  • Стилизирана слика на преполното бистро на средината на 1900, од страна на натурализираниот јапонски уметник, Леонард Фуџита[31]
  • Фотографија во дагеротип, на Форумот на Халите, од страна на двајца американски фотографи во 1989 година, по повод изложбата кога во Карнавале се прославила 150 годишнина од пронајдокот на фотографијата[32]

Зградите[уреди | уреди извор]

  • Хотел Карнавале

Во 1548 година, Жак де Лињери, претседател на Паришкото собрание, ја наредил изградбата на зградата која ќе биде позната како Хотел Карнавале. Изградбата била завршена околу 1560 година. Во 1578, вдовицата на Франсоа де Керневеноа, Бретонец чие име било изговорено на француски јазик како Карнавале, ја купила зградата. Во 1654 година, зградата била купена од страна на Клод Боизлев, кој го овластил добро познатиот архитект, Франсоа Мансар, да направи големо реновирање. Мадам де Севиње, писателката позната по нејзината епистоларна книжевност, живеела во хотелот Карнавале од 1677 до нејзината смрт во 1696 година.[33]

  • Хотел Ле Пелетје де Сен Фарго

Хотелот Ле Пелетје де Сен Фарго, исто така, бил изграден во средината на 16 век. Тој бил првично познат како Хотел Доргевал. Бил купен од страна на Мишел Ле Пелетје и останал во наследство на неговиот внук, Ле Пелетје де Сен Фарго кој бил претставник на аристократите во Собранието на сталежот од 1789 година. Во 1793 година, Ле Пелетје гласал за погубувањето на Луј XVI, и бил убиен, во одмазда заради неговиот глас, истиот ден кога кралот бил погубен на 20 јануари, 1793.[34]

  • Статуата на Луј 14, на влезот во музејот
    Статуата на Луј 14, на влезот во музејот
  • Централната градина на Карнавале
    Централната градина на Карнавале

Поврзано[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ "Palmarès 2011 des musées ", Le Journal des Arts, n°350, 24 juin 2011, p.23
  2. ↑ Leri, Jean-Marc,Musée Carnavalet: Histoire de Paris, pages 7-8.
  3. ↑ Leri, Jean-Marc,Musée Carnavalet: Histore de Paris, page 41.
  4. ↑ Colson, Jean, Paris: Des origines à nos jours, page 11.
  5. ↑ „La population par arrondissement de 1990 à 2009“. Paris.fr: (Mairie de Paris). Архивирано од изворникот на 2008-12-27. Посетено на 2009-02-13.
  6. ↑ Leri, Musée Carnavalet: Histoire de Paris, pages 11-12.
  7. ↑ Colson, Jean, Paris: des origines à nos jours, page 10.
  8. ↑ Leri, Musée Carnavalet: Histoire de Paris, page 14.
  9. ↑ Leri, Jean-Marc, Musée Carnavalet: Histore de Paris"", page 19.
  10. ↑ Leri, Musée Carnavalet: Histore de Paris"", page 20.
  11. ↑ Colson, Jean Paris: des origines à nos jours, pages 25-27.
  12. ↑ Leri, Jean-Marc, Musée Carnavalet: Histoire de Paris, pages 21-23.
  13. ↑ Leri, Musée Carnavalet: Histore de Paris, page 36.
  14. ↑ Leri, Jean-Marc, Musée Carnavalet: Histoire de Paris, page 47.
  15. ↑ Schama, Simon Citizens: A Chronicle of the French Revolution, page. 359.
  16. ↑ Leri, Jean-Marc, Musée Carnavalet: Histoire de Paris, page 97.
  17. ↑ Leri, Jean-Marc Musée Carnavalet: Histoire de Paris, pages 98-102.
  18. ↑ Leri, Jean-Marc, Musée Carnavalet: Histoire de Paris, page 47.
  19. ↑ Personal visit to museum, 2005-01-02.
  20. ↑ Interview with museum guard, 2005-01-02.
  21. ↑ Leri, Jean-Marc, Musée Carnavalet: Histoire de Paris, page 110.
  22. ↑ Leri, Jean-Marc, Musée Carnavalet: Histoire de Paris, pages 140-141; 126-127; 137; 139.
  23. ↑ Leri, Jean-Marc, Musée Carnavalet: Histoire de Paris, page 123.
  24. ↑ Leri, Jean-Marc, Musée Carnavalet: Histoire de Paris, pages 13-131.
  25. ↑ Leri, Jean-Marc, Musée Carnavalet: Histoire de Paris, page 147.
  26. ↑ Jean-Marc, Musée Carnavalet: Histoire de Paris, page 159.
  27. ↑ Leri, Jean-Marc, Musée Carnavalet: Histoire de Paris, pages 140-141; 148-157; 159-163.
  28. ↑ Leri, Jean-Marc Musée Carnavalet: Histoire de Paris, page 168.
  29. ↑ Leri, Jean-Marc,Musée Carnavalet: Histoire de Paris, page 172.
  30. ↑ Leri, Jean-Marc, Musée Carnavalet: Histoire de Paris, page 178-179; 186; 188-189,
  31. ↑ Leri, Jean-Marc,Musée Carnavalet: Histoire de Paris, page 187.
  32. ↑ Leri, Jean-Marc, Musée Carnavalet: Histoire de Paris, page 190.
  33. ↑ Leri, Jean-Marc,Musée Carnavalet: Histoire de Paris, pages 7-9.
  34. ↑ Leri, Jean-Marc,Musée Carnavalet: Histoire de Paris, pages 10-11.
  35. ↑ „Jean-François Robinet (1825-1899)“. Посетено на 27 March 2017.

Користена литература:[уреди | уреди извор]

  • Colson, Jean. Paris: Des Origines à Nos jours. Paris: Éditions Hervas, 1998.
  • Leri, Jean-Marc. Musée Carnavalet: Histoire de Paris. Paris:Éditions Fragments International, 2007.
  • Schama, Simon. Citizens: A Chronicle of the French Revolution. New York: Alfred A. Knopf, 1989.
  • „Taking in Paris Any Day, Any Century“. New York Times. January 9, 2013.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Карнавале&oldid=4991197“