Имиња на Истанбул

Од Википедија — слободната енциклопедија

Градот Истанбул во текот на својата историја своето име го менувал на повеќепати.

Византион[уреди | уреди извор]

Византион (старогрчки: Βυζάντιον) [1] е основан во 667 година п.н.е. од мегарски колонисти. Така бил наречен според нивниот владетел Виза. Од ова име подоцна произлегло и името на Византиското Царство. За многу краток период градот го носел и латинското име „Август Антонија“ кое било дадено од страна на царот Септимиј Север во чест на неговиот син Анатониј, иако вообичаениот римски назив е латинизираниот облик „Бизантиум“ (Byzantium).

Нов Рим[уреди | уреди извор]

Нов Рим (старогрчки:Δευτέρα Ρώμη) градот своето име го добил по изборот за нова престолнинана Византија од страна на Константин I во околу 330 година. Но ова име не се задржало многу во употреба. Самото име било користено во времето на Големиот раскол.

Константинопол[уреди | уреди извор]

Константинопол (старогрчки Κωνσταντινούπολις) ова име го имал околу 16 века или поточно од 330 година сè до 1930 година. Името произлегува од царот Константин I, а во превод значи “градот на Константин“. Во времето на Византија исто така било употребувано и името Византион. Името „Константинопол“ продолжило да се употребува и по падот на градот, со исклучок во времето на Мустафа III (1717 - 1774) кога градот се нарекувал Исламбол, односно Истанбул којшто значи полн со ислам.

Цариград[уреди | уреди извор]

Цариград e традиционалното македонско име на градот и како такво се срекава во сите словенски јазици. Во превод Цариград означува “град на царевите“. Ова име било користено и од страна на потчинетите грци во Османлиското Царство како и Стинполи („шетање во град“). Многу популарно име османлиско време било и Стамбол .

Истанбул[уреди | уреди извор]

Истанбул е име кое градот го добил по 28 март 1930 година и превртот во Турција. Самиот збор Истанбул означува „кон градот“.

Извори[уреди | уреди извор]

  1. Georgacas, Demetrius John (1947). "The Names of Constantinople". Transactions and Proceedings of the American Philological Association (The Johns Hopkins University Press) 78: 347–67