Иван Точко

Иван Точко (Охрид, 9 јануари 1914 - Скопје, 12 ноември 1973) — македонски раскажувач, новинар и драмски писател. Тој е еден од основачите на Друштвото на писателите на Македонија.

Животопис[уреди | уреди извор]

Иван Точко се школувал во Охрид и Битола. Завршил Правен факултет во Белград и Театарска академија во Софија.^[1] Бил учесник во НОВ на Македонија. По завршувањето на војната, работел како новинар во „Нова Македонија“ и во Радио Скопје, а покрај тоа, бил уредник на списанието „Македонија“. По донесувањето на Резолуцијата на Информбирото бил уапсен, осуден и испратен на отслужување на затворската казна на Голи Оток.^[2]

Загинал во сообраќајна несреќа, прегазен од автомобил, по излегувањето од автобус.

Литературната активност ја започнал во 1933 година со неговиот прв расказ „Нашиот поет“.^[3]

Точко е автор на шест збирки раскази, три драми и две збирки со прозни минијатури:^[4]

„Бојана“ (раскази, 1953)
„Акорди“ (раскази, 1956)
„Прстен“ (раскази, 1959)
„Раскази“ (1962)
„Вино за душите“ (новелети, 1968)
„Премиера“ (раскази, 1970)
„Грев“ (лирски минијатури, 1971)
„Плуто“ (драма, 1972)
„Охридска трилогија“ (три драмски текстови - „Под Акропол“, „Робинка“ и „Плуто“, 1974)

Три негови кратки раскази се застапени во антологијата на македонскиот краток расказ, „Џинџуџе во земјата на афионите“ (Темплум, 2022).^[5]

↑ Маринела Јовановиќ, Нада Филева „Мал охридски литературно-научен лексикон“, Охрид, 2002.
↑ Димче Најчески „Голооточки сведоштва“, Скопје, 2002, книга втора, 136-139 стр.
↑ Средба со Иван Точко^{[мртва врска]}
↑ „Белешки за автор(к)ите“, во: Никола Гелевски и Владимир Мартиновски (приредувачи), Џинџуџе во земјата на афионите: антологија на македонскиот краток расказ. Скопје: Темплум, 2022, стр. 354.
↑ Никола Гелевски и Владимир Мартиновски (приредувачи), Џинџуџе во земјата на афионите: антологија на македонскиот краток расказ. Скопје: Темплум, 2022, стр. 15-18.

Оваа биографска статија за личност од Македонија е никулец. Можете да помогнете со тоа што ќе ја проширите.