Антиохиска школа

Антиохиска школа — една од најголемите центри за изучување на библиската теологија во времето на доцната антика. Другата таква школа се наоѓала во Александрија. Седиштето на училиштето се наоѓал во истоимениот град, кој во тоа време претставувал еден од најзначајните во империјата.

Додека христијанските интелектуалци од Александрија го потенцирале алегоричкото толкувањето на Писмото и се насочувале кон Христологијата што го нагласува соединувањето на човечкото и божественото, оние во Антиохија се држеле до помалку буквално и повременатиполошка егзегеза и христологија којашто ја потенцира разликата меѓу човечкото и божественото во личноста на Исус Христос. Општо, школата се стремела кон она што може да се нарече, во прилично лабава смисла, адопционистичка христологија.^[1] Несториј, пред да стане Цариградски патријарх, бил монах во Антиохија и таму се зафатил со принципите на антиохиската теолошка школа.^[2]

Периоди[уреди | уреди извор]

Антиохиската школа најдобро е поделена во три периоди:

Ран период (на почетокот на 4 век)[уреди | уреди извор]

Најстариот автор познат во овој период е Теофил Антиохиски. Потоа има јаз од 1 век и во првата половина на 5 век има три познати автори на антиохени: најпознат е Евсевиј Емески; други претставници се Акакиј Кесариски и епископот Теодор Хераклејски.

Среден период ( 350-433 )[уреди | уреди извор]

Овој период вклучува најмалку три различни генерации: Диодор Тарсијски, кој водел школа што можеби ја основал. Меѓу неговите ученици, најпознати се Јован Златоуст и Теодор Мопсуестијски. Главната фигура на третата генерација бил Несториј Цариградски.

Доцен период (по 433)[уреди | уреди извор]

По Советот во Ефес (431), Антиохиската школа изгубила дел од престижот. Меѓутоа, по Советот во Калцедон (451), антиохиската школа станала единствено теолошко училиште во рамки на источното и западното христијанство, каде што древноисточните цркви го прифатиле Александриската теолошка школа. ^{[се бара извор]} Очигледно се познати само две години подоцна автори: Василиј Селевкијски и Генадиј Цариградски

Наводи[уреди | уреди извор]

↑ Cross, F. L., ed. The Oxford Dictionary of the Christian Church. New York: Oxford University Press. 2005, article Adoptianism
↑ Cross, F. L., ed. The Oxford Dictionary of the Christian Church. New York: Oxford University Press. 2005, article Nestorius

[1] Cross, F. L., ed. The Oxford Dictionary of the Christian Church. New York: Oxford University Press. 2005, article Adoptianism

[2] Cross, F. L., ed. The Oxford Dictionary of the Christian Church. New York: Oxford University Press. 2005, article Nestorius

[1]

[2]