Аероб

Аеробната и анаеробната бактерија може да се идентификува со одгледување во епрувети со супа од тиогликолат:
1: Задолжителни аероби Кислородот е неопходен бидејќи тие не можат да ферментираат или да дишат анаеробно. Тие се собираат на врвот на епруветата каде што е најголема концентрација на кислород. 2:Задолжителни анаероби и се трујат со кислород, така што тие се собираат на дното на цевката каде што е најниска концентрацијата на кислород. 3:Факултативни анаероби и можат да растат со и без кислород, бидејќи тие можат да се метаболизираат со аеробни или анаеробни средства. Тие се акумулираат главно на врвот затоа што аеробното дишење генерира повеќе АТП отколку или ферментација или анаеробно дишење. 4:Микроаерофили им треба кислород затоа што не можат да ферментираат или дишат анаеробно. Сепак, тие се трујат при високи концентрации на кислород. Тие се собираат во горниот дел од епруветата, но не на самиот врв. 5:Аеролелерантни организми немаат потреба од кислород, бидејќи тие можат да вршат анаеробен метаболизам. За разлика од задолжителните анаероби, тие не се трујат со кислород. Тие можат да се најдат рамномерно распоредени низ цевката.

Аеробен организам или аероб претставува организам кај кој процесот на дишење се одвива во присуство на кислород и кој има способност да врши кислороден метаболизам. Аеробите во процесот на клеточно дишење користат кислород за оксидација на различни супстрати (на пример јаглехидрати или масти) со цел продукција на енергија.

Постојат:

• Облигатни аероби. Неопходен им е кислородот за клеточно дишење.
• Факултативни аероби. Можат да користат кислород, но имаат и алтернатнивен анаеробен метаболизам.
• Микроаерофили се организми кои можат да користат кислород, но само доколку е во мали концентрации.
• Аеротолеранти кои можат да преживеат во присуство на кислород, но се анаероби бидејќи не го користат како терминален реципиент на електрони во респираторната верига.